De naam Duke & Gonzo zal wellicht niet direct een belletje doen rinkelen bij de fanatieke hiphopvolger. Maar als je er bij vermeldt dat het om twee leden van The Proov gaat, dan zul je direct glinsterende ogen en goedkeurende hoofdknikken van herkenning krijgen. En waarom ook niet? The Proov draait ondertussen al heel wat jaartjes mee, en heeft een meer dan behoorlijke staat van dienst opgebouwd in ons kikkerlandje met hun inventieve Engelstalige hiphop. Het grote publiek zal ze vooral kennen van ‘Feel the Heat’, themasong van het EK voetbal in Nederland in 2000 (met die clip met die steeds groter wordende hoofden, vast nog wel bekend). Het in eigen beheer uitgebrachte ‘Battlemode’ (2005) onderstreepte echter nog maar eens dat The Proov meer is dan die eeuwige associatie met Euro2000. Zonder het juk van een platenmaatschappij gedijen de heren prima, en die vrijheid wordt dan ook naar hartenlust gebruikt om steeds maar weer nieuwe grenzen op te zoeken. Eigenlijk ligt ‘Gritty’, het resultaat van een samenwerkingsproject tussen Proov-leden L. Geronimo en Cee Major, in het verlengde van die bewegingsvrijheid. Duke & Gonzo lijkt vooral een uitlaatklep te zijn voor het duo om eens wat samples te gebruiken die bij het wat serieuzere The Proov niet echt passen. Net als bij bijvoorbeeld Madlib, Def Real of het Danger Doom project proberen de twee vooral interactie met de vernuftig gekozen fragmentjes te bewerkstelligen. En net zoals bij de Gonzo-journalistiek van Hunter S. Thompson (alias Raoul Duke, valt het kwartje al?) de reporter onderdeel wordt van het verhaal, zorgt deze diepe interactie ervoor dat de teksten van Cee Major deel beginnen uit te maken van de samples, en omgekeerd. Zo geven ze op ‘Beer Monster’ een eigentijdse draai aan een Sesamstraat-evergreen (iets met een disco en een koekje), wordt het opschepperige pimp anthem ‘Pikeys’ vakkundig geneutraliseerd met een beroemde sample uit de film ‘Snatch’ en maken verder ook karakters uit de Muppet Show, Blackadder, Van Kooten & De Bie en Futurama hun opwachting op deze bomvolle plaat. Het ‘gritty’ gedeelte zit ‘m eigenlijk vooral in de wat afstandelijke aanpak. Af en toe krijgen we een dosis warme klanken voorgeschoteld, zoals op het met Christelijke zangkoortjes ingekleurde ‘Majestic’, maar voor het grootste gedeelte zijn de beats redelijk old skool: springerig, gortdroog en soms ook wel cartoonesk, geheel in de lijn van het album. Naar hedendaagse maatstaven misschien niet echt vloervullende beats, maar ook als luisterplaat blijft de plaat prima overeind. De vele samplegrapjes en scherpe tekstuele vondsten zorgen voor een geheel dat vooral klinkt als een bloemlezing van de moderne popcultuur, waarbij je bij verdere draaibeurten steeds weer nieuwe dingen kunt ontdekken. Eigenlijk heeft the Proov al jaren een zekere internationale allure, en niet alleen door het accentloze Engels van de mc’s. Het is dat de Nederlandstalige samples de boel een beetje verraden, maar op zich doen Duke & Gonzo niet eens zo veel onder voor het samplegeweld aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Okay, aan Madvillain kunnen ze weliswaar niet tippen, maar het ruikt al een stuk minder naar kaas dan het (overigens prima) jaren ’90 werk van Def Real. Nieuwsgierig geworden? Haast je dan naar de Vijfzinnenstraat in Arnhem, waar The Proov (met Duke & Gonzo in de gelederen) vanavond zal optreden op de laatste Take Over in de Goudvishal.