Anders dan de naam misschien doet vermoeden maakt Breaktrack geen muziek met breakbeat-invloeden. Naar eigen zeggen heeft het publiek hun het label garagerock opgeplakt. Ze vermengen pop met (art)rock, klinken soms als Garbage en Sheryl Crow, afgewisseld met wat harder en vet aangezet gitaarwerk. Breaktrack is nog een jonge band en dat hoor je terug. Openingsnummer Black Love is een leuk en catchy liedje, maar halverwege begint het toch wel een beetje eentonig te klinken door het telkens herhaalde refrein. De drummer drumt netjes in de vierkwartsmaat, maar het klinkt nogal stijfjes waardoor het nummer niet de ‘schwung’ krijgt die het tot een erg goed nummer zou kunnen maken. De demo vervolgt met het nummer Sleeper dat heel sferisch begint met rondgalmende gitaren. Vervolgens wisselt het tussen rustig en uptempo, maar het wil maar niet echt rocken. Omdat er niet zoveel gebeurt zijn de vijf minuten die het nummer duurt toch iets te lang om te blijven boeien. Bovendien zijn de overgangen van uptempo naar langzaam erg kunstmatig; het loopt niet natuurlijk in elkaar over. De laatste song Full-on is het meest geslaagde nummer van de demo. De stem van de zangeres klinkt hier erg lekker en ze slagen er bij dit nummer het beste in om hun eigen stijl te tonen, al is ook Full-on wat aan de lange kant (net als de uithaal op het einde). Door bewust ervoor te kiezen om geen keuze in muziekstijl te maken heeft de band het zichzelf moeilijk gemaakt. Ze zijn inderdaad niet in een hokje te stoppen. Ieder nummer klinkt anders, maar ook binnen de nummers zelf maakt Breaktrack geen duidelijke keuze. Dit gebrek aan richting zorgt er voor dat alle nummers een soort van onbestendigheid over zich hebben. Het lijkt er op dat er heen en weer wordt gefladderd tussen de bands en artiesten die de individuele bandleden hebben beïnvloed, zonder een eigen stem te vinden. Hierdoor klinkt de muziek een beetje te gekunsteld en missen de nummers een zekere vanzelfsprekendheid. Hun muziekstijl is dus wel ‘eigen’, wat op zich bewonderingswaardig is, maar ze missen helaas (nog) een eigen sound. Wat ook erg jammer is, is de lage kwaliteit van de opnamen. De zang staat bijvoorbeeld veel te veel op de achtergrond. Toch wordt de titelloze demo van Breaktrack na meerdere luisterbeurten steeds leuker. De sterke kanten van de band zijn hun weigering om zich naar één stijl te voegen, de goede zangeres en redelijk goede songs. Als ze hun eigen sound verder ontwikkelen en de ritmesectie wat meer gaat swingen, dan zou Breaktrack wel eens een interessante band kunnen worden.