Vraag: overtuigt Machinefabriek op zijn eerste volwaardige full length album? Antwoord: já! De afgelopen drie jaar verschenen er van Machinefabriek (ook wel bekend als Rutger Zuydervelt) in eigen beheer handenvol 3"-cd's met daarop Rutger in de weer met telkens weer andere instrumenten of apparatuur. De kwaliteit van deze cd's wisselde per release, zo ook de lengte van de songs. Machinefabriek kan mooi opgebouwde brokken noise produceren, maar ook kleine, lieflijke casiodeunen passen in zijn muzikale wereld. Een wereld die voor zijn eerste full length album - en daarmee eigenlijk zijn officiële debuut - kleiner lijkt dan ooit. 'Marijn' is uitgebracht door het eigenzinnige en vooruitstrevende Engelse label Lampse. Het is een coherent album. Spaarzame en glooiende melodielijnen worden door piano of gitaar neergelegd waarna drones, allerhande (analoge) elektronica en 'found sounds' het spel uiteindelijk winnen. Zes tracks in vijftig minuten. Een plaat die enkel in het midden ('Wolkenkrabber') eventjes, vergeef mij de woordspeling, inzakt. De andere vijf stukken laten Machinefabriek van zijn beste kant zien. Opener 'Kreukeltape' en de afsluitende dubbelbill 'J'espere ca'/'Lawine' behoren tot de meest evenwichtige stukken die Rutger produceerde. In 'J'espere ca' wordt een prachtig stukje minimal music langzaamaan de das omgedaan door een monsterlijke baspartij en een geluid dat nog het meest in de buurt komt van het reinigingsbusje van de Gemeentereiniging. En zo is de noise beperkt gebleven tot enkel de laatste twee tracks. Daarmee is 'Marijn' nog geen toegankelijk album geworden. Wel een album dat tijd nodig heeft. Machinefabriek toont met 'Marijn' aan tot de beste elektronica-artiesten van Nederland te behoren. Tijd om eens in het buitenland te gaan kijken. Zou Engeland een eerste mooie stop zijn?