One PS is niet te houden

Nederlands-Duitse samenwerking op snoeiharde split-cd

Björn S. ,

Het Gennepse vijftal One PS bracht onlangs een split-cd uit in samenwerking met de Duitse band Black 8 Balls. Het resultaat: twee keer vijf beukende hardcorenummers. 3voor12 Gelderland beluisterde de cd en oordeelde uiterst positief.

Nederlands-Duitse samenwerking op snoeiharde split-cd

Het uit Gennep afkomstige vijftal One PS speelt oldschool hardcore met melodieuze invloeden. Diegenen onder de lezers die hierbij vooral denken aan bomberjacks, gabbers en hakken zoeken echter in een totaal verkeerde hoek.

De hardcore die One PS ten gehore brengt kenmerkt zich namelijk door zwaar overstuurde electrische gitaren (bespeeld door Vin en Vinnie), een stevig beukende baslijn (dank aan Stef), het snelle sla- en raakwerk van Sjors en het schorre geschreeuw van zanger Michiel. Met hun inspanningen treden deze vijf heren in de voetsporen van undergroundhelden als Ryker's, Raised Fist en 59 Times the Pain.

De split-cd die nu voor mij ligt bevat naast vijf nummers van One PS ook vijf tracks van de Duitse band Black 8 Balls. De nummers van deze in Issum gevestigde band zijn van erg goede kwaliteit en beloven veel goeds voor wat er gaat volgen. Hier en daar zijn de invloeden van Ryker's en 59 Times the Pain wel erg duidelijk hoorbaar, maar dat is in dit geval geen nadeel. Keihard en compromisloos klinken Black 8 Balls gewoonweg veel beter dan wanneer ze ook hun punk-hart bloed in de muziek laten pompen, zoals op nummers 2 en 4.

In tegenstelling tot hun Duitse vrienden houden de leden van One PS veel duidelijker één formule aan. Eenmaal begonnen houden de vijf het hardcore-hart van de luisteraar kloppend door keihard los te gaan. Wat na de vijf nummers van Black 8 Balls volgt is werkelijk verbazingwekkend.

One PS speelt überstrak en hard, maar weet daarbij ook zo nu en dan met een goede melodielijn te verrassen. Daarnaast is de band ook niet te beroerd om het doordravende gedonder van hun instrumenten zo nu en dan af te kappen met verrassende breaks. Dat alles klaarspelen zonder het momentum van de nummers te verstoren, is een prestatie op zich.

Na het beluisteren van deze cd krijg je bijna medelijden met de mannen achter One PS. Feit is en blijft namelijk dat ze als band waarschijnlijk nooit de waardering zullen krijgen die ze verdienen. Daarom is het te hopen dat hen in elk geval wel dezelfde waardering toe gaat komen als Raised Fist en Ryker's hebben gekregen. Dat heeft One PS namelijk verdiend, niet minder dan dat.