Op zaterdag 14 mei vond het tweede That's Me festival plaats. In JC Staddijk waren deze avond vier bands te zien. Mindless en Libithum stonden al vroeg te spelen, die heb ik dus niet gezien. The Bips zou om kwart voor negen het podium beklimmen. Hiervoor was ik wel op tijd aanwezig. Met een pose van: "Wij zullen ze hier eens een poepje laten ruiken", stonden de drie leden van deze Nijmeegse punkband op het podium. Ze trokken hard van leer en dat beviel de aanwezige jongeren niet. Na een paar nummers stonden er nog twintig mensen naar de band te kijken, en die kregen waar voor hun geld. Boos, nonchalant, ruig en zeer afstandelijk donderde The Bips de ene song na de andere de zaal in. Zonder wat te zeggen tegen het publiek speelden Jozzy, Barbie en Roel een te gekke set. De samenzang gaf een aantal nummers absoluut een meerwaarde. 'I Don't Care' en 'Stereotype' kregen een hitgevoeligheid door de tweede stem van bassiste Barbie. De jongens en meisjes die buiten het gebouw stonden zullen hier nog spijt van krijgen als ze horen hoe The Bips hier hun stinkende best stond te doen en dat zij dat gemist hebben. Dat deze jongens en meisjes die avond ook niet voor The Apers kwamen werd al snel duidelijk. Ook hier na drie nummers nog maar twintig (of waren het er toch 25?) mensen voor het podium. Zanger/bassist Kevin maakte wel een fantastische opmerking richting een groepje pogo'ende (lees: springende) tieners: "Hé daar in de pogo-hoek, doen jullie wel voorzichtig?" Het idee is leuk om een festival te organiseren voor deze doelgroep, maar vraag dan aan de jongeren wat ze willen zien. Ik kreeg de indruk dat punk niet echt hun ding was. Jammer voor het publiek, de zaal en vooral voor de optredende bands. (Archieffoto cd-presentatie in Doornroosje: Mike Nicolaassen)