Machinefabriek is bijzonder veelzijdig. Of: Machinefabriek weet nog niet zo goed welke kant het op moet. Dat is maar hoe je het bekijkt. Met de stapel mini-cd's die Machinefabriek onlangs afleverde in het achterhoofd, verwacht je rare geluiden en gekke samples. Op het podium gaat de muziek echter over een heel andere boeg. Machinefabriek bestaat voor deze gelegenheid uit twee personen. Constante factor Rutger op gitaar en laptop, Boudewijn op piano. Ze spelen een soundtrack bij een gruizige slowmotion film in zwart-wit. Sfeerbeelden van molens, auto's, een vouwfiets en Rutger zelf. Wie de cd's van Machinefabriek kent, verbaast het niet dat er een laptop op het podium staat. Je hoopt dan ook dat er uit deze podiumopstelling - de piano wordt 'door de computer gehaald' - iets nieuws ontstaat. Pianosamples vermengd met live piano. Dat is echter nauwelijks het geval. Het lijkt wel de bedoeling, maar de heren blijven hangen in trage improvisaties. Mooi, maar niet echt uniek en verrassend. Dat de sfeergeluiden niet drie kwartier lang kunnen boeien, blijkt uit het feit dat niet alleen een groot deel van het publiek praat, maar nota bene de muzikanten zelf ook. Ze lijken het niet eens over de muziek te hebben. "De inspiratie liet ons in de steek", zegt Rutger ter afsluiting van het optreden. Erg jammer. Er had meer ingezeten, als Machinefabriek de platgetreden paden maar wist te vermijden. Zoals dat op de cd's wel gebeurt. Foto's: Gerco Hiddink