'Bricks & Pieces' stamt alweer uit december 2004, maar de productiviteit van Arnhemmer Rutger Zuydervelt is dan ook bijna niet bij te benen. Opvallend genoeg klinkt 'Bricks & Pieces' als een afsluiting. Afsluiting van het jaar en meteen een samenvatting van dat jaar. Onder verschillende namen (Machinefabriek, De Elektronikawinkel en Flex) bracht hij het afgelopen jaar cd’s in verschillende maten uit, maar 'Bricks & Pieces' (op 3-inch-cd) laat die verschillende gezichten van Rutger duidelijk horen. Natuurlijk zijn er die gloedvolle indietronics met echte instrumenten als piano en elektrische gitaar en die zachtjes pulserende beats en zoemende synths die Boards of Canada in herinnering roepen. Maar er is meer. Op dit plaatje, dat negenentwintig tracks zonder titel telt en een kleine tweeëntwintig minuten duurt, komt er noise langs. En postrockerige wave, Pinback-intro’s, minimal music, speelgoed-, huis-, tuin- en keukengeluiden, ongein en Matmos-achtige probeersels. Het plaatje biedt veel en verveelt geen moment. Je hebt er de kans niet toe. Zo vaak word je op andere sferen getrakteerd. Nadeel is dat het plaatje zodoende wel wat té fragmentarisch uitvalt. Als een bepaald stuk (track 22) eenmaal naar de hartstreek grijpt wordt het na tweeënzestig seconden doodleuk afgebroken. Toch is deze eigenzinnige insteek ook te waarderen. Hoewel ze muzikaal uit heel andere vaatjes tappen, kunnen we een parallel trekken tussen de cd’s van Rutger en het werk van Guided By Voices, midden jaren negentig. Platen als 'Bee Thousand' en 'Alien Lanes' kenden ook dertig songschetsen in veertig minuten. Geen enkel briljant idee werd door de band omgezet naar een waanzinnig goede popsong. Deze aanpak hanteert Rutger ook. Ik hoop echter dat Rutger zich niet vergaloppeert aan de ontwikkeling die Guided By Voices eind jaren negentig doormaakte. Zij dachten uiteindelijk met echte producers, dure studio’s en uitgewerkte songs wereldfaam te bereiken. Laat Rutger de komende jaren echter nog maar fijn zijn eigen lofi-aanpak op zijn schetsen loslaten en de echt goede ideeën, zoals tracks 2, 19 en 22 omzetten naar fijne nummers die het midden houden tussen indietronics en postrock.