'Voor de prullenbak' begint met een pieptoon die bruut wordt onderbroken door een groot krakend lawaai. Verder klingelt en rammelt er hier en daar wat. Zo. Een korte beschrijving van de eerste luistersessie van deze cd. Niet erg fraai. Maar dat heeft alles te maken met de oppervlakkige manier van luisteren. Want stiekem zijn de geluidskunsten op deze mini-cd natuurlijk veel subtieler. Je moet er alleen wel even je aandacht bij houden. Die verregaande subtiliteit is zowel de kracht als het probleem van 'Voor de prullenbak'. Als de aandacht van de luisteraar even verslapt, zinken alle mooie details weg in onsamenhangend geluid. Dat is jammer. Het werk van geluidskunstenaar Rutger Zuydervelt is namelijk zeer de moeite waard. Wie de moeite neemt om deze cd met zijn ogen dicht en een koptelefoon op zijn oren te beluisteren, krijgt daar twintig minuten intensief luisterplezier voor terug. En een reisje naar een vreemde wereld. Eén die onder meer is opgebouwd uit alledaagse geluiden. Een typemachine, een Arabisch feest in de verte, een dichtritsende jas, regen, een 'knisperende' jackplug... Met deze geluiden ontstaan melodieën en ritmes waaruit een niet te omschrijven dreiging spreekt. Er staat iets te gebeuren, pas op! Wat dat precies is, bepaalt de luisteraar zelf. De cd reikt slechts de schetsen aan. Machinefabriek bouwt een geluidslandschap en laat het tegelijkertijd ook weer afbrokkelen. De luisteraar wordt er met zijn haren bijgesleept en daarna zachtjes weer weggeduwd. Hij blijft achter met een lekker, verward gevoel. Dat maakt 'Voor de prullenbak' niet de gemakkelijkste mini-cd die er dit jaar uitkomt. Maar wel een van de indringendste.