The Charm The Fury's Caroline: frontvrouw in 'mannelijke' metalwereld

Schreeuwende zangeres ontvlucht het muzikantenleven bij Drontense schoonouders

Maaike Broekhuijsen ,

Metalcoreband The Charm The Fury is bezig met een imponerende zegetocht door Europa. Naast optredens in het voorprogramma van Papa Roach en Marylin Manson stond de band afgelopen zomer op het befaamde Engelse Download Festival en op Groezrock. Vanavond komt de band echter ‘gewoon’ naar Almere, waar het met onder andere Prevent the Fall de Meester plat gaat spelen. De hoogste tijd om frontvrouw Caroline Westendorp te spreken over gesloopte stembanden, ‘catchy’ metalcore én Flevolandse schoonmoeders.

Volle festivaltenten, spelen in voorprogramma's van bands als Papa Roach en Marilyn Manson: hoe voelt het om onderhand een gevestigde naam in de Nederlandse, en zelfs Europese, metalscene te zijn?
'Ik heb zelf ook helemaal niet het idee dat we een “grote band” zijn. Je blijft natuurlijk enorm kritisch op jezelf en na elke gig is het evalueren geblazen: wat er goed ging, wat er fout ging en wat nog beter kan. Je blijft ook constant je grenzen verleggen. Jaren geleden waren we met z’n allen op Groezrock en zeiden we tegen elkaar: als we hier ooit zouden kunnen spelen! Inmiddels streven we naar betere spots, grotere tours en écht fulltime muziek maken. We willen nog steeds graag groeien, persoonlijk als muzikanten en met z’n allen als band.'

Voor metalcore is jullie muziek nog redelijk toegankelijk. Wat voor invloed heeft dat op jullie succes?
'We zijn toegankelijk voor een redelijk breed publiek en spreken daarom verschillende mensen aan. Zo doen we voorprogramma’s van zeer uiteenlopende bands, zoals Marilyn Manson of Papa Roach. Twee bands die iets heel anders doen, maar waar we toch op de een of andere manier een beetje bij passen.'

Hoe is het nou om frontvrouw te zijn in een voornamelijk door mannen gedomineerde scene?
'Het is wel een uitdaging. Een frontvrouw zijn kan twee kanten opgaan: enerzijds zijn mensen eerder geïnteresseerd en positief verrast, anderzijds zijn er genoeg sceptici die het succes van de band enkel danken aan het feit dat ik een vrouwelijke schreeuwer ben. Dat vind ik behoorlijk kortzichtig: als we als band verschrikkelijk slechte nummers zouden maken, waren we niet gekomen waar we nu staan.'

Het lijkt me dat screamen een behoorlijke invloed heeft op je stem. Hoe zorg je dat deze goed blijft?
'Klopt! Ik had toen ik net begon ook knobbeltjes op m’n stembanden, omdat ik het mezelf op een verkeerde manier aanleerde. Ik ben daarom gaan samenwerken met een vocal coach, die me begeleidt in het aanleren van de juiste techniek. Daarnaast moet ik elke dag braaf oefeningen doen om m’n stembanden in goede conditie te houden. Ook is het “tourleven” voor mij niet echt rock ‘n roll: ik slaap minimaal 8 uur per nacht en drink wekenlang alleen maar water.'

Hoe zijn jullie eigenlijk op jullie bandnaam gekomen?
'Haha, dat is echt een heel oncharmant verhaal. We zaten in de oefenruimte en dachten: we hebben een band, nu nog een naam. Dus zijn we door iTunes gaan scrollen om woorden uit albumtitels en tracktitels te halen. Volgens mij kwam ‘Charm’ van Unearth en Fury van... ik weet het eigenlijk niet meer. The Charm and The Fury vonden we wel bij de band passen, maar om het nog wat extra jeu te geven hebben we toen de ‘and’ er tussenuit gehaald.'

Na al die grote shows spelen jullie vanavond in Almere. Beetje zin in?
'Heel veel zin in! Het wordt een toffe metalcoreavond met leuke bands.'

Jullie hebben al eerder in de polder gespeeld, toch? Hoe zijn die shows geweest?
'We hebben al eens in Lelystad gespeeld en dat was erg tof. Het publiek was enthousiast en bewegelijk, zo'n respons geeft ons altijd enorm veel energie. Ik hoop dat het in Almere ook zo wordt!'

Nu weet ik toevallig dat jij een relatie hebt met Maurice Bolier (Vine-Yard, Call it Off). Hoe is het nou om een relatie met een ex-Flevolandse rockster te hebben?
'Haha, nou, heel leuk. We kunnen lekker sparren over welk genre beter is: poppunk of metalcore – die keuze is makkelijk gemaakt uiteraard - en ervaringen uitwisselen. Het is natuurlijk ook superfijn om af en toe de drukte van de stad en van het muzikantenleven te kunnen ontvluchten en naar m’n schoonouders in Dronten te gaan!'

Valt de band een beetje te combineren met relaties, je werk of een studie?
'Dat wordt steeds moeilijker. Ik ben na mijn studie fulltime gaan werken bij een reclamebureau, maar dat ging op een gegeven moment niet meer. De vrije dagen vlogen het raam uit en als we een weekend shows hadden gespeeld, had ik de energie gewoonweg niet meer om iets tofs neer te zetten op de vroege maandagochtend. Ik ben nu voor mezelf begonnen, zodat ik het werk parttime en flexibel naast de band kan behouden. Hopelijk kan de band dusdanig groeien dat we er onze volledige inkomsten uit kunnen halen.'

Jullie hebben al veel successen gehad, maar wat was je persoonlijke hoogtepunt?
'Groezrock. Dat is echt een van die festivals waarvan ik als jong meisje droomde eens te spelen. Toen we daar optraden hadden we ondanks het vroege tijdstip een enorm volle bak en de respons van het publiek was te gek. Ook is het vrij bizar dat je in de backstage zomaar ineens tussen bands staat tegen wie je enorm opkijkt... en dat ze je behandelen als een van hen. Supercool!'

Wil je nog iets tegen de 3voor12 Flevoland-lezers zeggen?
'Hallooo hallooo! Kom allemaal op 13 september naar De Meester in Almere voor een heerlijk avondje headbangen! Het is op een zaterdag, dus bier paraat en feesttenue aan. Geen excuses!'