Björn van der Doelen zorgt voor warme nostalgie bij albumpresentatie ‘Caballero Zonder Filter’

Eindhovense singer-songwriter verandert Meneer Frits in gezellig bruin café

Guido Segers ,

Het is een mooie avond voor een optreden deze maandag. In de wat frisse avondlucht ziet de warm verlichte ingang van Meneer Frits er uitnodigend uit. Binnen is het volle bak voor de albumpresentatie van Björn van der Doelen en Allez Soldaat. Met een drankje hebben de meeste bezoekers al een zetel gevonden, maar her en der schuifelen wat mensen wat onwennig op en neer. Zitten bij een concert is altijd even wennen, maar het past prima bij deze avond.

De sfeer is een beetje die van het typische Brabantse bruine café, wat precies past bij de muziek van oud-profvoetballer Van der Doelen, die inmiddels aan zijn tweede of derde album toe is. Ligt eraan of je die van Allez Soldaat mee telt. Deze heet 'Cabbalero zonder Filter', vernoemd naar het befaamde pakje sigaretten zonder filters, voor echte kerels. Ik heb er al naar kunnen luisteren, nadat Björn hem persoonlijk is komen afleveren. Dat doet hij binnen Eindhoven, wat wel past bij het feit dat hij deze plaat helemaal zelf geschreven heeft van begin tot eind.
 
Om klokslag negen uur presenteert host Ad van Meurs de band, na even de agenda doorgenomen te hebben voor de vaste bezoekers. Het wordt een avond vol slappe zever en fijne muziek, want Van der Doelen kan praten als brugman en doet dat ook ongefilterd. Lekker rauw en zonder nuance legt hij alles op tafel. En in zijn muziek. De titeltrack volgt, wat meer een spoken word-verhaal is. Nostalgie naar een vroeger, waarin roken nog gezond en gezellig was. Het zijn de woorden van een man die al een heel eind leven gehad heeft en mijmert over 'vruger'. Daarop volgt het tweede nummer, getiteld 'Moederke'. Een ode aan zijn moeder, wie hij na het nummer aanbiedt voor het eventueel signeren van zijn nieuwe plaat. Dat is weer eens wat anders dan door de artiest. 
 
Met zijn rauwe stemgeluid en het zachte gitaarspel, geeft Van der Doelen een bijzondere warmte aan zijn muziek. Een nummer over vaders volgt ook, uit de voorstelling die hij met schrijver Henk van Straten en cabaretier Karen Bruers deed. Daarna is het tijd voor een liedje voor het meisje, met 'M'n Lief'. Een zoet liedje met een tikje zelfspot, waar elke vent die ooit op de rand van het bed naar zijn lief heeft zitten kijken een brok van in de keel zal krijgen. De violist geeft wat meer body aan het nummer, waar tot dusver de band in de opvulling heeft voorzien. Op 'Austin, Texas', een nummer van Allez Soldaat, mag het dan wel eventjes los. Het is een sound met een vleugje folk en een klats country, maar onmiskenbaar Brabants. Het gejank van de gitaar, bespeelt door Ruud van den Boogaard, is prominent aanwezig in deze song. Een beetje aan The Pogues doet het wel denken, maar dan nog nuchter genoeg om te spelen. 
 
Van der Doelen babbelt lekker door tussen de nummers, waardoor het een intiem en knus concert wordt. Zo heeft hij een nieuw shirt gekocht, waardoor hij zich best de sherrif voelt en is hij wat 'boers' door alle cola die hij gedronken heeft. Hoewel de toon gemoedelijk is, staan er echt wat krachtige songs op de setlijst, zoals 'Zoals alleen een man zwijgen kan'. De doorleefde stem zingt beheerst, maar overtuigend en doet denken aan het weeklagende van Bob Dylan en het hese ruwe borst, blanke pit gehalte van Chuck Ragan. Meeslepend en met een melancholie die bij een glas whisky hoort. Maar geen moment voor overpeinzingen, gewoon de volgende er achteraan. Een liedje over het festivalseizoen van debuut 'D'n Duvel Die Slaapt Nooit' of het schreeuwerige, vurige '7 Zonden'. Ook nog twee liedjes die niet op de plaat staan, gezongen door partner Ellen Jeurissen. Het koppel maakt af en toe oogcontact tijdens en tussen de nummers, glimlachend als Van der Doelen weer doorkletst over de 'kiendjes'. Haar heldere en volle zang geeft een mooi contrast, beetje dat effect van brombeer Mark Lanegan met Isobel Campbell.
 
Slotnummer van de reguliere set ‘Och War Ik Maar Bruce Springsteen’ is een juweeltje op zichzelf. Een flinke portie zelfspot, een klaagzang op viool en de volle pianoklanken die nagalmen in de ruimte. Ook de blazers laten zich nog een keer horen in deze meeslepende song, waarin Van der Doelen zijn lot accepteert als een muzikant die nu eenmaal niet Bruce Springsteen is. Wel propt hij de tekst vol met mooie referenties naar het werk van The Boss. Met een hele zaal die aan zijn lippen hangt, moet er natuurlijk nog een liedje achteraan. Dat wordt een cover van ‘Als Je Ooit’ van Gerard van den Maasakkers en JW Roy. Gezien de releaseshow zowel in Tilburg als in Eindhoven plaatsvindt, kun je daar eigenlijk niks fout mee doen. Het eerder op de avond wat bedeesde publiek zingt gewoon mee met deze kraker, met Brabantse tongval natuurlijk.
 
Bruce Springsteen zal Björn van der Doelen nooit worden, maar dat is prima. Een mix van een Brabantse Frank Turner en Gerard van Maasakkers, dat is hij wel te noemen, met een gitaar onder de arm en een rugzak vol verhalen om te vertellen. Wel zonder iets terug te houden en voluit, zoals een Cabbalero zonder filter met het gevoel van hier in Brabant.

Gezien: albumpresentatie ‘Caballero Zonder Filter’ op 23 maart 2015, in Meneer Frits.