CCL is een dj die het liefst speelt met de onmogelijkste combinaties, met genres die eigenlijk niet samen zouden moeten kunnen gaan. Hun sets zijn speels, grillig en duizelingwekkend, maar de discipline erachter is even streng als hun jeugd bij het Bolsjojballet in Moskou. ‘Ik zie het als huiswerk. Ik wil aan mezelf bewijzen dat het kan. Dan moet je oefenen, oefenen, oefenen. Het is zo’n pijnlijk proces, soms een marteling.’

Goed dj-gezelschapsspelletje voor de vrijdagavond: pak zomaar een plaat en zet hem op. Pak dan nóg een willekeurige plaat, liefst in een ander genre en met ander BPM, en mix die zo goed mogelijk in. Als je niet tegen je verlies kunt, kun je het beter niet spelen met CCL. Die deed dit jarenlang, vertelt hen lachend. In Bristol, waar-ie studeerde, later in Seattle uit verveling, en al helemaal in corona-tijd in Berlijn. ‘Ik heb hele platencollecties te leen gehad van vrienden, en enorme collecties in hun geheel overgekocht via de Duitse marktplaats Kleinanzeigen. Ik had een astronomische hoeveelheid platen liggen. Dat werd een heel leuk spel: je moet er één kiezen, en leren hoe je ‘m mixt. Met zo’n mentaliteit kun je absoluut krankzinnige combinaties vinden waarvan je nóóit zou denken dat ze zouden werken. Een downtempo-Björk-remix versnellen en combineren met een dubstep-plaat, bijvoorbeeld. Wauw! En nog zoiets: je hóéft niet te beatmatchen, hè? Dat is een onbreekbare regel voor veel dj’s, maar je kunt platen ook op andere manieren samenbrengen.’

CCL

Een spooky dubstep-discotheek

Ja, CCL is een begenadigd dj die duizelingwekkende acrobatiek bedrijft met allerlei genres en tempo's. Luister maar eens naar A Night in the Skull Discotheque, vorig jaar op cassettebandje uitgebracht via het label van Eris Drew. Daar combineert hen flarden van allerlei tracks, veelal uit de jaren tachtig, zeventig en negentig, om tot een mix te komen die KLINKT als dubstep. Er klinken dub-helden als Lee Scratch Perry, Mad Professor en African Head Charge, hoewel je ze niet direct zult herkennen. ‘Ik wil niet pretenderen dat ik de eerste ben die de invloeden van dubstep bij elkaar brengt, maar ik wilde ze laten klinken als moderne bass-muziek. Door ze anders te pitchen, ze met bepaalde elementen te combineren. Oké, deze track heeft de baslijn. Daar voeg ik dan de snare en percussie van die track aan toe. Dat vond ik al een cool concept, maar an sich nog een beetje klinisch. Dus wilde ik er ook een plek aan hangen: een oldschool discotheek. Er hangen kroonluchters, het is er spooky, er is hoogpolig tapijt, de verf bladdert van de muren, het ruikt er viezig. En er wordt weirde eighties dubstep gedraaid voor een stel dansende spoken.’

CCL had het geluk na heel wat omzwervingen via Engeland, Amerika, Rusland en Italië in hun studententijd in de Britse stad Bristol te belanden, precies in de periode dat dubstep daar waanzinnig populair werd, de loeizware muziek waar dub-bassen werden gecombineerd met ritmes uit de 2step. ‘In Italië ging ik ook al naar feesten, maar daar zag ik gasten in overhemden dansen op vreselijk commerciële muziek waarvan ze dachten dat dat dan house was. De dubstep-cultuur had de tegenovergestelde mentaliteit: hoofd naar beneden, aanbid de speakers, het maakt niet uit hoe je eruit ziet. Die periode heeft me echt gevormd, dat hoor je ook terug in die mix.’

Sommige dj’s maken zulke dj-mixen helemaal (of grotendeels) op laptop in Ableton Live om de mix zo soepel mogelijk in elkaar te steken, of werken met losse sporen zodat ze gemakkelijk foutjes kunnen corrigeren. CCL is meer oldschool: die maakte de meeste mixes gewoon live met drie CDJ’s en een mixer. Na drie kwartier een fuckup? Dan opnieuw beginnen! Als een turner die traint voor een ingewikkelde dubbele salto met dubbele schroef, en eerst tien keer op de bek gaat voordat het eindelijk lukt. ‘Dat is iets ideologisch. Ik zie het als dj-huiswerk. Ik wil aan mezelf bewijzen dat het kan. Dan moet je oefenen, oefenen, oefenen. Het is zo’n pijnlijk proces, soms een marteling. Veel mensen vinden dat ik knettergek ben, maar het heeft me ontzettend geholpen, ik ben er een betere dj van geworden. En ik probeer wel wat minder streng voor mezelf te worden.’

Het Bolsjojballet

Niet dat we de boel nou willen psychologiseren, maar de keiharde mentaliteit van CCL is een restant uit hun jeugd, die via Engeland naar Rusland ging. Daar werd CCL al op zesjarige leeftijd aangenomen bij het Bolsjojballet, het klassieke balletgezelschap dat al eeuwenlang behoort tot de absolute wereldtop. Een waanzinnige prestatie, en voor een westers kind dat niet werd geboren in Rusland al helemaal uitzonderlijk. Je begrijpt wel: daar dans je niet voor de lol, daar is het menens. Circa acht dagen per week oefenen, strikt dieet, geen tijd voor jezelf. ‘Die periode in mijn leven was eerlijk gezegd… niet geweldig. Ik was een stil, verlegen kind. Ik had het gevoel dat ik dit móést doen. Ik herinner me de discipline en de angst. Je werd niet aangemoedigd, alleen gestraft. Het is zo ongelooflijk streng, zó hardcore. Ze pushen je zó hard, op een manier waarvan ik achteraf denk dat die nogal ongepast is voor kinderen. Best eng, ik zou mijn kind hier nóóit voor aanmelden. De omgeving maakte me nog onzekerder: “Je hebt geluk dat je hier überhaupt mag zijn!” Ze gaven me het gevoel dat ik er eigenlijk niet welkom was. Wat best veel is om mee te dealen als jong persoon.’

Ja, dat beschadigde CCL danig. ‘Ik heb vroeg aangeleerd dat mijn eigen verlangens er niet toe doen. En het gaf me een hele ongezonde houding wat betreft werken in het algemeen. Ik heb tot mijn zestiende NUL vrije tijd gehad, ik was altijd aan het werk. En ik ben er lang vanuit gegaan dat ik geen creatief persoon was. Ik zie mezelf als een laatbloeier, ik ben nu 35, veel dj’s zijn tien jaar jonger dan ik. Maar die positie vind ik best prettig, ik heb een ander perspectief.’

Maar ehm, tegelijkertijd valt er nog wel wat te leren. Want hoe gáát het eigenlijk met CCL? Ja, nee, niet zo goed. Vorige week maakte hen een nogal akelige val. ‘Daarbij heb ik mijn voet geblesseerd, en ik haat het om te zeggen – want ik heb wat gigs moeten cancellen om mezelf rust te gunnen –, het dwong me om wat dingen te heroverwegen en wat langzamer te leven. En eigenlijk is dat wel goed geweest voor mijn mentale welzijn. Ik voel nu pas dat ik was opgebrand. Dat is natuurlijk een thema voor veel freelancers: je durft geen nee te zeggen tegen klussen, omdat je nooit weet wanneer je weer werk gaat hebben. Misschien lukt het me om het anders aan te gaan pakken, een goede balans is het ultieme streven.’

CCL

De energie omlaag brengen

Naar jezelf leren luisteren, dat is de te leren les. Neem hun set laatst als afsluiter van het The Nest-podium op Dekmantel Festival. Veel dj’s op dat podium gingen voor keiharde adrenaline, een euforische energie, elke vijf minuten een muzikale explosie die het achteraf ook goed deed op de Insta-stories. CCL moest het ook nog eens overnemen van Coki & Joker, die een set vol sloopkogeldubstep hadden neergezet. Dat was effe schrikken, want CCL wilde wat anders. ‘Zij eindigden op zo’n hoog energie-niveau. Zo kon ik niet verder draaien zonder mezelf te verloochenen, dus hoe slecht dat ook voelde, ik wist dat ik de energie vér omlaag moest brengen. Ik wilde dat het hypnotisch zou worden, en ook wild, speels en crazy. Ik ga niet liegen, elke plaat twijfelde ik weer: was dit wel de juiste? Heb ik hem wel goed gemixt? De eerste 45 minuten dacht ik: “Dit gaat zó slecht. Deze mensen gaan me nooit meer boeken.” En weet je wat, dat was ook prima geweest, ik ben blij dat ik deed wat voor mij goed voelde, en ik geen super-hypey platen ben gaan draaien die ik zelf op dat moment niet voelde. Ik denk dat ik in het begin waarschijnlijk wat mensen verloor. Maar ik denk dat dat ook prima is. Ik denk dat je daar niet bang voor moet zijn. Ik draai liever voor een halfvolle zaal of een amper gevulde zaal met mensen die wíllen luisteren. Eerlijk, die set was een van de meest uitdagende sets die ik ooit heb gespeeld.’

Denk nou niet dat CCL een dansvloer-vogelverschrikker wil zijn. ‘Ik wil ook dat het sexy en groovy is. Ik denk dat dansen zó belangrijk is, dat je in trance kunt raken en zo je lichaam en geest kunt ontgrendelen. Dit jaar heb ik weer beseft dat muziek zoeken en verzamelen mijn favoriete ding in de wereld is. En op plek twee: die muziek aan mensen laten horen, ze ermee in beweging te brengen. Het is de ware kracht van dj’en: dingen combineren om iets totaal nieuws te maken, dingen die soms helemaal niet bij elkaar passen. Tegenwoordig is dát mijn ultieme doelstelling: olie en water mixen, en tóch de groove behouden.’

CCL draait dit weekend op Draaimolen b2b met Yushh, en tijdens Amsterdam Dance Event op ZeeZout bij het Rijk van de Keizer, én b2b met Objekt op Pax Romana in Lofi.