‘GAYS SCREAM FOR MOTHER!’ Gejoel. ‘We gaan dezelfde lucht als Lady Gaga ademen AAAAHH.’ ‘Je hebt me geïnspireerd om drag te doen.’ ‘Bedankt dat je me jaren geleden redde, je hebt een jongetje in de kast eindeloos geholpen. Paws up!’ Aldus de vele fanberichten die voor aanvang over het scherm boven het reusachtige operahuis-décor van de show flitsen, van de vele Little Monsters in de zaal. In de Golden Circle: fans die al sinds vrijdag in de rij staan (voor een show op zondag?!), een gigantische hoeveelheid zwarte lipliner (bij man, vrouw en alles ertussenin), gays en queers, weirdo’s en misfits, kortom: iedereen die zich gezien voelt door de boodschap van Mother Monster: you’re born this way, baby!
Via dat roestvrijstalen LGBTQI+-anthem, met een bomvolle catwalk vol voguende dansers, via grote hits als ‘Poker Face’, ‘Applause’, ‘Alejandro’ en ‘Just Dance’ zal de show van vanavond eindigen in een zinderende finale bij ‘Bad Romance’. Maar niet voordat de Little Monsters al totaal zijn weggeblazen door de bizarre showproductie die Lady Gaga heeft meegenomen naar de Ziggo Dome. Dat begint al bij de entree: ze verschijnt in het portaal van een reusachtig operahuis, in een spectaculaire tien-meter-hoge barokke operajurk. Op een groot scherm daarboven wordt alles in kaart gebracht. Vervolgens gaat de rok open als een gordijn, en blijkt daarbinnen minstens een dozijn gekooide dansers te zitten die over elkaar heen krioelen bij ‘Abracadabra’. Die schieten in het volgende liedje over het podium langs nog meer dansers in gele hoepelrokken, het lijkt wel een creepy heksenbal. Dan klimt Lady Gaga ook uit de rok en schreeuwt ze: ‘Put your paws up!’ De bandjes om onze handen blijken licht te geven, er schieten vlammen uit de nok van het operahuis, het is kortom één grote prikkelfanfare.
Knipper eens met je ogen. Oh, Lady Gaga danst als een showgirl over het podium, de danseressen opgesteld als cancan dansers. Knipper nog eens. Opeens lijkt het operahuis wel een groot groen zombiepaleis. Ondertussen lijmt ze de duistere electropopsongs uit haar oeuvre aan elkaar in een dansbare mash-up, via ‘Abracadabra’ naar ‘Aura’ om de duistere panieksynths van ‘Scheisse’ er alweer doorheen te gooien. Al na zesde liedje ‘Garden of Eden’ zien we haar puffend en hijgend op de grond liggen, zoveel vaart zit er in dit blok.