Wompwomp. Wobbelwobbelwubwub. Wat zijn dat? De trillende baswobbels van Ben UFO natuurlijk, de Britse selector rammelt aan de subs van Lofi met stevige bassline en UK garageplaten. Dan mag er wel ‘VBX’ op de rode lichtborden staan, maar… dit klinkt niet als een VBX-feest, toch? De Amsterdamse minimalorganisator vist steeds vaker uit dezelfde artiestenvijver als, zeg, Dekmantel, en voor deze ADE-curratie vroegen ze Ben UFO, de avontuurlijke UK bassheld wiens Hessle Audio-label synoniem staat met vooruitstrevende UK dance. Hij ontvangt een rits aan bevriende dj’s in de twee zalen van Lofi, een oude garage voorbij Amsterdam Sloterdijk.
Die combinatie levert een nogal uiteenlopend publiek op: wat Britse BUFO-discipelen natuurlijk, een paar VBX-gangers en hippe types met vijf ringen per oorlel, maar ook veel ADE-toeristen, jongens met zonnebrillen en knuffelige kids die elkaar vinden in een massage-polonaise (ik hield jullie drankjes met liefde eventjes vast hoor, het is immers fokking ADE).
In deze setting draait BUFO bovendien een set die, dare I say it, wat rechtlijniger klinkt dan we van de virtuoze mixmeester gewend zijn: veel gewobbelwobbel, weinig uitstapjes naar de weirdere curveballs waar z’n USB-stick van overloopt. Ho, wacht, te vroeg gesproken! Na anderhalf uur schakelt hij toch over op een plaat met duistere basarpeggio’s, om vanuit een SWANA-banger vol opzwepende percussie, belletjes, chants en houtblazers af te koersen op een spannende finale. Heel vet, die Minor Science-remix van Nick Léon, die loeizware dubstepkraker, die spookachtige dubtune en vooral die gigantische adrenalinepomper met ravestabs en Jamaicaanse MC die op tongbrekende snelheid een spervuur aan woorden afvuurt. ‘Hututu!’, klinkt de hook. Niet te Shazammen natuurlijk, track ID plz?!