Vastberaden, heldhaftig en barmhartig zijn ze hier zeker op de vierde dag van ADE, zodra de melancholische loops van Ineffekt de parkeerkelder van G-Star's Factory inslingeren. Of beter gezegd: oozen, want wat laat hij die UK Garage-meets-breakbeat als een boemerang door de donkere ruimte zwieren. Helaas missen velen deze Nederlandse producer en DJ, aangezien de editie met Chloé Caillet b3b salute b3b Malugi binnen no-time rammend uitverkocht is en er zich een rij van hier tot Tokio voor de ingang vormt - klaar om te knallen!

Eenmaal binnen voelt het als een intiem clubje, verbaasd luisterend naar de undergroundvibe die de ‘happiest man on earth’ - tevens meester in hardhouse, trance en hyperpop - Malugi bij elkaar draait. Hij heeft duidelijk zijn stoute schoenen aangetrokken. Een bijna militaire opstelling: salute op het linkerdeck, Malugi in het midden en Chloé Caillet rechts. En ja, túúrlijk gooit Malugi zijn nieuwe track Chiggy Chiggy erdoorheen om de kelder weer even mee te laten zingen. Chloé Caillet pakt voor de grap vervolgens de microfoon om de vocals “check one, two, one, two” mee te MC’en - maar dat kan deze excentriekeling als geen ander, aangezien de New York-meets-Paris percussion queen vaak genoeg haar eigen tracks inzingt.

Poh, wat een euforische fontein van house en garage vliegt er als nevel over het publiek wanneer salute hun ‘double luxury’ uit de speakers laat fladderen. Er werd eerder deze zomer al flink geschoffeld in de Achtertuin van Wildeburg op de intense, ADHD-tunes van de Oostenrijks-Britse producer, die wonderschoon UK house, garage en vooral euforie als hun sound-trademark weet neer te zetten. Met vieze, dikke percussie knalt Caillet vervolgens I Don’t Want Nobody Baby door de speakers en bewijst de acid-houseklassieker River van Octa Octa: voor een potje euforisch handjes-in-de-lucht-feestje moet je hier niét zijn.

Volledig in de war kijkt men om 03:00 uur naar de telefoon: “Hè, op mijn scherm staat opeens 02:00? Help! Nog een uurtje extra?!” Om het publiek wat energie te geven, blaft tech-houseplaat The Gwana March met diepe bas en zware percussie ze de juiste richting op, om het in één uurtje nog door te trekken naar BELLA - maar niet voordat Malugi zijn eigen hyperpopmoment pakt met de net uitgebrachte Want My Love.

Verslag gaat verder onder de foto.

© Anne Breed
© Anne Breed

Het stokje wordt dus overgegeven aan de Amsterdamse BELLA, waarbij het blaffen geblazen is en het mag gezegd worden: na de drie uur lange droomrit drukt ze het gaspedaal vol overgave in. Thuiswedstrijdje voor de 90’s-nostalgie-house-producer en DJ die sexy moves vereist, zéker op de techno die ze hier en daar in de mix gooit. Maar poh, de dansers moeten wel even op adem komen na die drie uur lange denderende rit. Achter de booth loop je via een helling naar een donker parkeerdek, omgetoverd tot chillruimte. Of ze hem vergeten zijn weg te zetten, of dat het een showmodel als reclame is waarvan niemand zich waarschijnlijk nog herinnert welk merk het was - hier worden in ieder geval stiekem peukjes gerookt in het weggestopte hoekje.

Zodra de vreselijk sexy, housey-tranceplaat Uge Mega Beet (Uforic Mix) naar boven doorschalt, zetten de rokers hem in z'n achteruit om af te dalen voor de finale. Een uurtje raven waarin landgenoten Koperblond en AUTOFLOWER met hun Feel You en die zachte pianoakkoorden over euforische house-beats de avond lief en dromerig laten eindigen en ons klaarmaken voor het volgende hoofdstuk: het meubelstuk genaamd bed.

Amsterdam Dance Event 2025