Het is middernacht en het is al dringen geblazen bij de India. Zeg maar gerust: de tent is een piepklein autootje en wij zijn de clowns die ons één voor één naar binnen persen om op te gaan in de grote euforische vuistenzee. Het publiek staat tot ver, ver buiten de tent en je komt met moeite door de talloze vriendengroepen heen. En dat terwijl de Bravo nu voor nog geen kwart gevuld is. De X-Ray? Idem dito.
We staan hier bij Benwal en de India is vandaag zijn koninkrijk. Werkelijk iedereen wil vandaag een glimp opvangen van de Nederlandse ster uit de scene rondom Marlon Hoffstadt en Malugi. De Lowlands-data bevestigen: geen nachtartiest is zo vaak aangevinkt in het blokkenschema in de app.
De cirkel is rond: twee jaar geleden stond hij bij KI/KI in de Bravo en hoorde daar voor het eerst (!) een grote dj zijn muziek draaien, nu brengt hij meer volk op de been dan iedere andere dj in de India. Zelfs meer dan zijn grote voorbeeld Narciss na hem. Hij laat het er ook harder exploderen. Met nineties platen vol epische drumroffels, hardhouse en UK-garageplaatjes vol wompwompwomp-baslijnen blaast hij zijn euforische adrenalinemuziek als bellen door de Miele Powerwash. En als hij in het laatste kwartier dan nog een gierende remix van Gotu Jims ‘Misschien Kwijt’ draait, om vervolgens zijn eigen ‘Rush’ te klappen? Dan knapt de India uit elkaar van extase. Dan begrijp je wel dat het wat trager volstroomt bij Carista, die in de Bravo begint als de mensen nog terugkeren van Fred again... En dat doet ze hardhandig: haar platen zijn stoer, stevig en klapperen steady door de Bravo.