De Popronde is de belangrijkste springplank voor nieuw muzikaal talent in Nederland. Elk jaar kiest een jury van muziekprofessionals uit meer dan duizend inschrijvingen een selectie van rond de 100 Nederlandse acts, die in het najaar door het hele land touren (data vind je hier). Van september tot december strijkt de muzikale karavaan elke week neer in telkens een andere stad, waarbij acts optreden in koffietenten, poppodia, kunstgalerieën, cafés en theaters. Onder andere De Staat, Lucky Fonz III, WIES, Chef'Special, Rondé en Kensington reisden met het festival mee voor hun grote doorbraak.
Zoals elk jaar ging de Popronde afgelopen weekend van start in Nijmegen. In de tropische hitte sjeesden we door de stad op onze ov-fietsen zodat we zoveel mogelijk shows konden zien. Dit waren de 12 acts die ons in slechts 10 minuten wisten te overtuigen en absoluut de moeite waard zijn om de komende weken eens te checken tijdens een van de Poprondes.
Yaro Mila
Voor fans van: een mengsel van vroege Billie Eilish en Lady Gaga met Ashnikko en Dorian Electra
Het nummer: de theatrale beuker ‘his gal'
Nijmeegs rocktrots De Staat deed 15 jaar geleden zelf mee met de Popronde en stelt vanmiddag hun opnamestudio open voor nieuw talent. Aan Yaro Mila de eer om in die studio op de heilige Nijmeegse grond van het oude Doornroosje de Popronde 2023 af te trappen. De popzangeres mengt luide beats en sterke vrouwelijke vocalen met een esthetiek van spikes en kettingen en geeft voor de eerste 30 bezoekers haar energie alsof ze al voor 1000 uitzinnige fans staat te spelen. Haar indrukwekkende stem, aangesterkt met een gitarist en toetsenist, staat als een huis en schreeuwt (figuurlijk) om meer publiek. Dat kan alleen maar beter worden.
MarynCharlie
Voor fans van: Holly Humberstone, Phoebe Bridgers en Froukje
Het nummer: Het zachte zelfreflectie-anthem ‘Self Sabotage’
Een paar deuren verderop in het complex wordt in de oefenruimte van Luwten een flinke set-up opgebouwd voor Popronde begrippen. Onlangs won MarynCharlie al de 3FM Trending Talent Award en na twee liedjes is al duidelijk waarom haar liedjes aanslaan. Eigenlijk gaan ze stuk voor stuk over herkenbare problemen, zoals te veel in je hoofd zitten, te veel in de toekomst leven, te veel om likes geven of een negatief zelfbeeld. Stuk voor stuk sterke tunes, maar een aantal liedjes lijken zowel qua vorm als inhoud nog net een beetje veel op elkaar. Bijgestaan door haar vierkoppige band kan ze de komende maanden waarschijnlijk voldoende inspiratie vinden om een andere kant van zichzelf te ontplooien.
Laura Sjin
Voor fans van: een Nederlandstalige versie van Soccer Mommy of een rockender versie van MEAU
Het nummer: het prettig zwevende coming of age nummer ‘ik weet nu beter'
De Popronde is een festival van de beginnende bands en dat dat vaak niet zo professioneel oogt is natuurlijk niet erg, maar zo nu en dan een band die er echt helemaal klaar voor is klinkt ook wel lekker. Dan ben je bij Laura Sjin aan het juiste adres. Ze deed in 2018 dan ook al een keer mee, maar is 5 jaar later echt klaar voor het grotere werk. Haar melancholische Nederlandstalige indiepop werd al geproduceerd door Benny Sings en staat vergeleken met alles wat we vanavond zien als een huis. Het levende bewijs dat sommige artiesten een tweede Popronde kans verdienen.
BOWL
Voor fans van: English Teacher en Parquet Courts
Het nummer: ‘I’m No Man’ waarmee BOWL breekt met toxic masculinity
Ergens achterin een platenzaak-meets-trendy-bar staat BOWL. Vijf jonge gasten uit Utrecht die elkaar leerden kennen op de Herman Brood Academie, en besloten samen punk te maken. Blijkt een goede keuze, want BOWL krijgt het publiek in Paak Vinyl Bar makkelijk mee met kritische, sterke postpunktracks met een knipoog en een vleugje surf groove. Het is nog een beetje chaotisch, maar de jongensachtige speelsheid van BOWL werkt aanstekelijk en frontman Vos Ploeg staat er alsof-ie dit al járen doet met z’n funky dansmoves. De potentie is er dus zeker, en het is absoluut de moeite waard om BOWL eens te checken tijdens deze Popronde.
Max Hell
Voor fans van: Kiwi Jr of het rustigere werk van The Bug Club
Het nummer: het vorige week verschenen ‘Valerio’
Soms staan artiesten op de Popronde in een veel te kleine kapperszaak waar het geluid nergens naar klinkt. Soms ook in een veel te grote bioscoopzaal met geweldig geluid, maar amper publiek. Dat laatste overkomt Max Hell, maar het past eigenlijk perfect bij de ietwat ongemakkelijke high school-indie muziek van de vier bandleden. Niet voor niets heet hun paar jaar geleden verschenen debuutalbum dan ook School. Inmiddels zijn ze dan school-af en worden de rijbewijzen gehaald, maar de fijne naïeve uitstraling en breekbare zang waarmee ze op het podium staan is iets om te koesteren.
Wolfskers
Voor fans van: Yung Lean, King Krule en het eerdere werk van S10
Het nummer: ‘Teruggevonden’, een hallucinant alt-hiphopnummer over de balans tussen licht en donker
De grappen schrijven zich een beetje vanzelf: een band die vernoemd is naar een hallucinerende plant speelt in een coffeeshop. Niet de meest ideale omgeving om de Popronde af te trappen met allemaal mensen die gewoon in de Kronkel zijn om te smoken en poolen, maar het maakt voor Wolfskers niet uit. De alt-hiphopformatie uit Leeuwarden vindt het eigenlijk wel grappig. ‘Jonko’s zijn niet verplicht!’ laat Alexander Moto nog even weten. Goed, genoeg over de coffeeshop. Wolfskers speelt namelijk een sterke show. Ze combineren Yung Lean, King Krule en S10’s oudere tracks tot een cool, trippy geheel waarin het viertal dealt met hun demonen. Soms met hele mooie harmonieën van Arie en Maya Maria die doen denken aan r&b-girlgroups van vroeger, dan weer met filosofische bars van Qbeast en Moto. Ze zijn nog een beetje zoekende op het podium naar wat het best werkt (en oké, het blijft een coffeeshop waar ze staan), maar de chemie tussen de vier is voelbaar en smaakt naar meer deze Popronde.
Astronaut
Voor fans van: Meetsysteem zonder de electronica
Het nummer: Het fijn rockende ‘Breekbaar/klein’
Zou hij vernoemd zijn naar dat prachtige Spinvis nummer? Het kan haast niet anders als je de muzikale hersenspinsels van Astronaut hoort. Bijgestaan door een gitarist en een violist wisselen gedichten op muziek en filosofische liedjes elkaar af. Bijvoorbeeld over hoe alle eenzame mensen in de stad met elkaar in verbinding staan via het riool of simpelweg over de charme van het (amateur)voetbalveld. Hier in de kleine setting van de lokale bibliotheek wordt in ieder geval duidelijk: charme heeft Astronaut zelf al voldoende.
Jarlentji
Voor fans van: FKA twigs, Banks en het vroegere werk van Beyoncé
Het nummer: het super krachtige ‘Ik Kan Niet’, die ze schreef toen het niet zo goed met haar ging
Wanneer je naar Jarlentji kijkt op het podium in Merleyn, heb je niet het gevoel dat je naar een beginnende artiest aan het kijken bent. Nee, de singer-songwriter/producer uit Enschede heeft het zelfvertrouwen van een popdiva die dit dagelijks doet en een duidelijk idee heeft van wat ze wil. Haar alternative r&b-tracks worden omhoog getild door Jarlentji’s enorme charisma, maar ook door haar ijzersterke driekoppige band die een scherp rockrandje aan haar nummers geeft. Absoluut iemand om de komende tijd goed in de gaten te houden, want het kan nog eens heel snel gaan voor Jarlentji.
Dorpsstraat 3
Voor fans van: De Ambassade met meer nadruk op de teksten
Het nummer: Het spannend dansbare ‘Een Groot Gevaar’
De prijs voor meest verwarrende bandnaam dit jaar gaat naar Dorpsstraat 3. En zien we daar rechts op het podium nou een bekend gezicht dat deze zomer met Goldband de festivals platspeelde op zijn basgitaar? Volgens mij wel hoor! Aan podiumervaring geen gebrek dus. En aan muzikale inspiratie zo te horen ook niet. Hun Nederlandstalige new wave heeft een heel eigen smoel door wat intrigerende Midden-Oosterse muziekinvloeden. De presentatie is misschien wat statisch, maar de sterke songs komen onverminderd goed aan.
Abel
Voor fans van: Loyle Carner en Willem’s Man In Nood
Het nummer: ‘Nooit Genoeg’, een herkenbare track voor andere twintigers
Het loopt niet helemaal soepeltjes voor Abel in Merleyn. Er zijn flink wat technische mankementen waardoor de Arnhemse rapper en zijn band niet op tijd kunnen beginnen. Die blijven tijdens de set ook voordoen, maar goed, wat maakt dat uit? The show must go on, óók wanneer je iets te vaak moet vragen of je microfoon harder of zachter mag. Abel draagt zijn hart op de tong in zijn jazzy hiphoptracks van zijn album Lege Zaal. Zijn teksten over opgroeien en hartenzeer slaan aan in Merleyn. Komt vooral door die chille, melodieuze flow die een bepaalde volwassenheid en wijsheid uitstraalt en een beetje doet denken aan Loyle Carner of Willem’s Man In Nood. Zonde van die technische issues, maar Abel zal de komende tijd genoeg kans krijgen voor een smoothere show.
Leah Rye
Voor fans van: Pitou, CHARLOT
Het nummer: het prachtige, hypnotiserende ‘Sit Down’ over machtsverhoudingen
Wat krijg je als je Popronde-alumni Pitou en CHARLOT met elkaar combineert? Nou, Leah Rye. De singer-songwriter staat met haar achtergrondzangeres/violiste in het Regionaal Archief van Nijmegen. Niet bepaald de meest sexy plek van de stad met die kantoren en printers op de achtergrond, maar Leah Rye laat het voelen als een knusse woonkamer. Met die warme, karaktervolle stem betovert ze de aanwezigen die voor haar op de grond zitten, en haar liedjes komen aan. Die over haar autistische broer bijvoorbeeld, iets waar ze het naar eigen zeggen weinig over heeft, maar ook ‘Sit Down’ over problematische machtsverhoudingen en pijnlijk herkenbaar is voor andere jonge vrouwen. Het voelt hier en daar nog een beetje onzeker en onwennig, maar Leah Rye heeft de komende weken genoeg kans om te groeien.
Hiqpy
Tijdens de Popronde zijn er altijd een paar van die acts die al gehyped zijn zonder dat er ook maar één seconde aan muziek op Spotify staat. Een voorbeeld: Hiqpy. Een band die zichzelf omschrijft als de Pokémon die ontstaat wanneer je Ariana Grande kruist met Kurt Cobain, maar het klinkt in de filmhuis LUX meer als Wolf Alice. Intrigerende, gelaagde altrocktracks met een snufje pop die tegelijkertijd fris en nostalgisch voelen, gespeeld door een strakke band met een charismatische frontvrouw die voelt als de liefdesbaby van Wolf Alice’s Ellie Rowsell en Courtney Love. Het voelt tijdens de set van Hiqpy ook niet alsof je in een flinke bioscoopzaal staat waar de stoelen zijn verdwenen, maar juist alsof je in een rokerige Londense pub staat in de nineties — op een goede manier! Dat belooft wat voor de komende weken.