Ja, het is een aardig gat, van 2018 naar 2023. Langer dan de bedoeling was om tot een nieuw album te komen. Maar ja, zoals dat gaat: Kovacs wilde een nieuwe manager, een nieuw label, ze zat in de knoop met zichzelf, en toen kwam covid. ‘Het leven’, concludeert de zangeres, die momenteel de puntjes op de i zet met betrekking tot haar album Child Of Sin. ‘Ik ben er steeds meer achter gekomen dat ik gewoon independent moet zijn. Ik zat jarenlang bij Warner, maar dat werkte toch niet helemaal. Er waren te veel mensen met ideeën, het kwam steeds verder van me af te staan. De afgelopen jaren waren mentaal best wel heftig. Muziek was altijd mijn uitlaatklep, en dat werkte niet meer echt. Dat betekent dat je terug naar jezelf moet. Ik woon nu in een omgebouwde varkensstal in de achtertuin van mijn ouders. Ik ben gaan schilderen, heb mezelf leren naaien. En ik ben muziek gaan maken.’
We leerden Sharon Kovacs kennen in 2016, toen ze debuteerde met het album Shades Of Black en de prachtige single ‘My Love’, een filmisch soulpopanthem dat doet denken aan de grootse nummers van Shirley Bassey en de doorwrochte moderne soul van Amy Winehouse. En Kovacs is geen slap aftreksel van die grote sterren. Het is een bijzondere, dat zag en hoorde je meteen. In interviews gaf ze zichzelf en haar heftige verleden bloot. Op jonge leeftijd werd ze misbruikt, en dat liet sporen achter in haar hele jeugd. ‘Mijn biologische vader heb ik nooit gekend, mijn moeder was niet klaar voor kinderen’, somt ze op. ‘Ik ben grotendeels door mijn opa en oma opgevoed, maar op mijn elfde werd ik uit huis geplaatst. Toen ik verder opgegroeide, werd ik seksueel weird en heel actief, heel jong al. Mensen vonden dat vies, en ik had zelf ook altijd het gevoel dat er iets ‘vies’ aan me hing. De laatste jaren ben ik in therapie veel teruggeweest naar het kind in me. Ik heb keer op keer tegen dat kind moeten zeggen dat het ok is, dat het niet haar schuld is.’