“Gozer, zit mijn haar goed?”, vraagt een blonde jongen met een perfect gekamde kuif aan waarschijnlijk zijn vriend. Ja, zeker, geen zorgen. En hij is niet de enige die er piekfijn bij loopt in de NDSM-loods. Je zou de zondagmiddag van ADE misschien koppelen aan een unieke mix van vermoeidheid en enthousiasme, waarmee je strompelend de eindstreep hoopt te halen. Aan die megakrokante allerlaatste loodjes van een week waarin je al een paar keer te vroeg hebt gepiekt. Maar op de zondag van DGTL laten de bezoekers zich niet gek maken. Groepen Amsterdamse studenten verschijnen pas tegen etenstijd, uitgeslapen, gedoucht en gehuld in vers gewassen merkkleding. Helemaal klaar voor die ene perfecte instastory met de Koreaanse superster-dj Peggy Gou, die sinds haar doorbraakhit ‘Starry Night’ in 2019 stijf op nummer 1 staat in de Studentenhuis Top 100.
De Koreaanse superster Peggy Gou brengt haar Gou Talks feest naar de NDSM-loods van DGTL, die voor het eerst op zondag open blijft. En hoewel er genoeg toffe dj's op het programma staan, wacht iedereen toch vooral op dat ene moment...
De gouden invalbeurt van ‘Roi Rerez’
.
.
.
Oh, sorry, ik was even aandelen in Crystal Vapes aan het kopen. Het is dat die zoete snoepsigaretten in Nederland binnenkort verboden worden, anders zou een organisator als DGTL zo kunnen bezuinigen op rookmachines. Als je achterin de zaal staat zie je constant rookpluimpjes opstijgen. En de beveiliging heeft het handhaven in veel gevallen al lang opgegeven...
Met ieder een ander felgekleurd buisje in hun hand staan vier jonge Ierse meiden beduusd naar een poster met het blokkenschema te kijken. Het ruikt naar zure appel. Op de plek waar ze Saoirse verwachten, hangt een geïmproviseerd papiertje met de mysterieuze naam ‘Roi Rerez’. “Arrr, shite. that’s our Saoirse gone”. Die stond eerder in de week op Thuishaven en Into The Woods, en heeft ergens in de wandelgangen van ADE een coronabesmetting opgelopen. Laten we hopen dat ze niet helemaal uit Dublin zijn afgereisd om hun landgenoot te zien draaien.
Oh, en ‘Roi Rerez’ dat moet natuurlijk Roi Perez zijn, de in Tel Aviv groot geworden, in Berlijn gesettelde verspreider van niet al te serieuze houseplaten. Een perfecte invaller voor een feest waarop alles vooral FUN moet zijn. Perez stond een dag eerder bij de buren Into The Woods geprogrammeerd, dus die had nog wel een gaatje. Hij trakteert een borrelende loods op een serie geen-vuiltje-aan-de-lucht-housetracks. En met één vingertje in de lucht start hij mega raveklassieker ‘Meet Her at the Loveparade’ van Da Hool in, die deze editie van ADE sowieso elke paar uur ergens opduikt. En dan met een big smile door naar De School.
Aan de andere kant is het bij Maurice Fulton al even gemoedelijk. Die staat grotendeels drumloze disco vol scheidsrechterfluitjes, a capella scattende zangeressen en funky saxofoonsolo’s te draaien. “Hey Mister! Hey Mister!” Hij trekt de wortels van de house zo uit de grond. Letterlijk: hij draait ‘Pull Up The Roots’ van de Talking Heads, die in deze context inderdaad voelt als een funky protohouseplaat. Plus tien punten! De crowd gaat alleen niet helemaal mee in de gekte, en blijft zichtbaar hopen op een wat steviger ritmisch fundament. Gelukkig is de Amerikaan de beroerdste niet: met Company B’s ultieme eighties-hit ‘Fascination’ trekt hij zijn wilde set weer even het rechte pad op. Het is geven en nemen.
Sirenes en popsterren
Ondertussen wordt het wel tijd voor een tandje erbij. Laat dat maar aan de Utrechtse Carista over. De door Seth Troxler benoemde ‘party rocker’ doet in mum van tijd precies dat: ‘Hit It!’, ‘Kick it’, ‘Shake that booty!’, de commando’s zijn duidelijk. En Carista geeft natuurlijk zelf het goede voorbeeld. Ze danst rondjes in de booth, beweegt stoer haar schouders heen en weer, en glimlacht telkens wanneer iemand op de voorste rijen de boodschap lijkt te begrijpen. Met tracks vol sirenes en minivocaaltjes krijgt ze ook bij dit borrelpubliek de voeten van de vloer. Die sirenes zijn trouwens voor DJ Stingray 313, want wat die ondertussen in area two uitspookt moet wel bij wet verboden zijn. Attentie: we zoeken een man van middelbare leeftijd, met een skimasker om zijn hoofd en met in rode letters zijn thuisstad ‘Detroit’ op zijn t-shirt gedrukt. Met zijn kneiterharde, compromisloze techno jaagt hij al snel meer dan de helft van de zaal weg. Best wel sick, maar misschien niet helemaal gepast op een middag die tot dan toe vooral om de gezelligheid heeft gedraaid.
Of zijn ze gewoon allemaal op tijd naar het hoofdpodium gegaan? Want daar klinkt net een luid gejuich. Ja, ‘Overrated’ van MPH is Carista’s zoveelste schot in de roos, maar is dat echt waar ze voor klappen? Nee joh, dat is Peggy Gou zelf, die op het podium verschijnt om alvast haar usb in te pluggen. En die wordt onthaald als een popster. De Koreaanse superster-dj heeft succesvol haar eigen hoekje in de dancewereld geclaimd, met best stevige house- en technoplaten die – en dat vooral – altijd over een megaherkenbaar keyboardloopje beschikken. Afgelopen zomer scoorde ze zelf een megahit met ‘(It Goes Like) Nanana’, waarin ze meer dan een beetje verwijst naar ATM’s eurodance klassieker ‘9Pm (Till I Come)’. Het hoeft allemaal niet zo gevaarlijk: wat is er mis met dance die vooral gewoon leuk wil zijn?
Haar rol als popster gaat Peggy Gou totaal nananatuurlijk af. Ze reageren hier op elke kleine beweging die ze maakt, en ze weet het. Wanneer haar naam wordt gescandeerd reageert ze met wel tien handkusjes. Glimlachend grijpt ze een microfoon om de menigte toe te spreken. “This next song has made my summer very special, it goes like…” Duizend telefoons maken hetzelfde filmpje, terwijl haar tourmanager t-shirts het publiek in gooit. En met de kersverse Floating Points knaller ‘Birth4000’ – die sowieso een shoutout verdient – trekt ze haar eigen feest overtuigend over de eindstreep. Geen toegift, en dat is maar goed ook. Morgen begint de tentamenweek.