A la carte met Abel: ‘Hang Youth is de meest genuanceerde band op aarde' A la carte met Abel: ‘Hang Youth is de meest genuanceerde band op aarde'

Abel zit amper. Heeft nog geen blik op het menu geworpen. Steekt al van wal: gisteren heeft hij een vakantie geboekt, voor het eerst in tijden. Zwembad pool erbij, misschien een goede cocktail of twee, en dan NIKS. Eigenlijk was hij er nét te laat bij, want de afgelopen periode was het allemaal wel erg veel. Die theatertour. Moet je opeens in je eentje anderhalf uur lang de zaal dragen, en dat honderdduizend keer door heel Nederland. Krijg je telkens weinig energie vanuit het publiek. Dan wil iedereen achteraf een praatje maken, omdat die verhalen nogal veel teweeg brengen in De Verkadefabriek in Den Bosch, het Zaantheater in Zaandam, Junushof in Wageningen en De Harmonie in Leeuwarden. Ondertussen al bezig moeten met theatertour twee. Nieuw Hang Youth-werk. Oh ja, en na zijn deelname aan De Slimste Mens had opeens half Nederland een mening over Abel. Werd Abel een verhaal bij RTL Boulevard. Werd alles uit de context getrokken. Wat er precies teveel werd? Alles dus. Dus zegt hij nu zoveel mogelijk NEE tegen dingen. En is er een zwembad dat wacht tot hij er zijn teen in komt hangen.

‘What the fuck heb ik dit weekend gedaan? Ik weet het echt niet... [pakt zijn telefoon erbij]  Kijk... Oh ja... Ik heb dit weekend opgetreden. In Agga en in Utca. Ronnie Flex speelde ook in Tivoli, dat was kankerhard. En onze eigen show? Huge energy. Hang Youth-shows zijn pas vet als het een beetje gevaarlijk is, en er bijna dingen misgaan. Alsof de revolutie ieder moment kan uitbreken. Zo voelde het in Utrecht. Allemaal kids klimmen op het fucking podium. Uit puur enthousiasme, niet op uitnodiging. Die energie, dat is wat ik het sickst vind. De revolutie hoeft niet uit te breken, maar er moet een gevoel zijn dat het kán. Dat het niet onmogelijk meer is. De Hang Youth-shows zijn er om hoop te houden. Totdat iemand een geniaal idee heeft voor een betere wereld waar we allemaal in één keer mee uit de voeten kunnen.’

Heb je ook nog op de A12 gestaan?
‘Nee. We zouden daar spelen met de hele band, maar hadden later die dag dus ook nog een show. Als je daar gaat spelen midden op de A12, en je hebt allemaal spullen bij je, dan is de kans best groot dat je wordt gearresteerd. Dat konden we de mensen in Utrecht niet aandoen, dat de show niet doorgaat terwijl ze een kaartje hebben betaald. Maar ze gaan morgen niet ineens de klimaatdoelen halen, bij de volgende blokkade staan we er gewoon weer. En uiteindelijk hebben ze dus vrijwel niemand gearresteerd, ze hebben met het fucking spuitwaterkanon geprobeerd vreedzame protestanten weg te blazen, omdat ze te fucking lui waren om mensen te arresteren. Besef. Dat is zo lijp, man.’

‘We zijn vrienden. Kai en ik al sinds de basisschool, Nout is erbij gekomen op de middelbare school, Ben toen we 22 waren. Je bent met vrienden iets aan het doen, aan het maken en aan het toeren. Op avontuur. En die vriendschap betekent voor andere mensen óók iets, waardoor het nog mooier wordt.’

Hang Youth bestaat al jaren, en opeens werden jullie succesvol. Heeft dat wat veranderd in de vriendschap?
‘Niet echt. We zouden deze band ook hebben als er geen haan naar zou kraaien. Dat is basically wat we het grootste deel van de tijd hebben gedaan: in bands zitten waar geen haan naar kraaide.’

Tegelijkertijd heb je opeens zakelijke belangen, er komt geld bij kijken, je moet je agenda voor de band reserveren, er wordt een zekere mate van professionaliteit verwacht.
‘Ja, dat aspect zet druk op heldere keuzes maken. We moesten op een gegeven moment besluiten: alles wat we uitbrengen is van ons allevier evenveel. Het maakt niet uit wie wat heeft geschreven, wie het heeft bedacht of ingespeeld. Als het Hang Youth is, krijgt iedereen een kwart van de masterrechten. Iedereen is gelijkwaardig. Dat moet je wel even afspreken. Veel mensen vinden het ook decadent of niet-punk dat we een manager hebben. Maar echt, jongen, als we dat allemaal zelf moesten doen? Dan was er gelul gekomen. We laten een externe partij de bullshit oplossen, zodat wij gewoon vier vrienden blijven die muziek maken.’

‘Ja, dat kunstwerk…  Ik moet daar toch iets over zeggen. Onze Westerse maatschappij is heel erg obsessed met het idee van het eeuwige leven. Ingewikkeld verhaal, maar ons wereldbeeld stuurt ons voort om voor eeuwig de aarde te blijven exploiteren. Tot er niks meer over is. Om dat te kunnen doen houden we onszelf voor de gek: dat alles oneindig is.  Dat projecteren we vervolgens ook op alle dingen om ons heen. Op die manier gaan wij dus met kunst om. Maar kunst is volgens mij juist het domein van shit die buiten onze vernietigende wereldbeelden moet staan. Daarom is het gewoon niet eerlijk om kunst achter glas te hangen. En het klimaat te reguleren in een museum. Om, als er een dingetje op komt, het over te verven met precies dezelfde verf als Leonardo Di... [scheetgeluiden] Snap je?’

Kunst hoeft niet onvergankelijk te zijn.
Sterker nog: een kunstwerk voor altijd bewaren onder perfecte condities, dat berooft het ding van zijn fucking betekenis, van zijn fucking plek in de wereld. Het ontkent dat de wereld altijd verandert en ontwikkelt, dat er weirde shit gebeurt. Een Mona Lisa betekent veel meer als hij kapot mag. Geen enkel kunstwerk hoeft gered te worden als de wereld in brand staat. En de wereld staat al in brand. Als je huis in brand staat, dan heb je iets beters om te redden. Je baby, bijvoorbeeld.’

Er wordt ook weleens gezegd dat kunst creëren ook voortkomt uit die wens om onsterfelijk te zijn: je maakt iets dat nog kan voortbestaan wanneer jij er niet meer bent.
‘Ik vind dat echt een achterlijk idee. Belachelijk. Als dat je doel is als kunstenaar, dan heb je jezelf zo hoog zitten. Wat een bullshit als mensen zeggen: “Over honderd jaar hebben ze het hier nog steeds over.” Fucking boeien, man. Laten we het nu over hebben.’

‘Alcohol en koffie zijn ook drugs. Thee ook. Maar ook als je bijvoorbeeld heel veel wortels eet, word je ook op een bepaalde manier high. Dus onze definitie van drugs is echt superarbitrair. Ik heb net nog twee bakken koffie gedronken...  En nu een thee.  En...  Ja...  Ik hou wel gewoon van een goede cocktail. Afgelopen weekend had Ben ineens een vaporizer met wiet, dus heb ik geblowd. Dat had ik al heel lang niet gedaan.’

Viel dat goed?
‘Ja, fantastisch. Drugs zijn echt super. En ik heb ook een klein beetje LSD gedaan. Dat is de beste drug op aarde, denk ik. LSD is zeg maar al het goede van alle drugs, zonder al het kutte van alle drugs. Geen kater. Geen verlies van controle, dat je helemaal niet meer weet wat je doet. Als je het met mate doet, hè? Een mattie van mij maakt grote repen chocola met LSD erin verwerkt. Ik heb gewoon één blokje in de ochtend gegeten. Een klein beetje LSD op de tourdag.’

Wat voor effect heeft dat?
‘Het is een soort van cheat code. Je wordt even kankerslim. Je bent een genie. Een fun genie. En je bent heel erg ontvankelijk voor vibes. Je kan ineens heel specifiek voelen: ik heb nú een frozen margarita nodig. Er moet een DJ Screw album op. En ik weet precies welke. Hij staat op YouTube. Je staat super in touch met...  God.  En God fluistert je gewoon de hele dag de beste keuzes in. Ik zie het niet als verdoven, ik verdoof mezelf niet graag. Ik hou wel van alcohol, de cultuur eromheen, wijntjes met een zus-en-zo-afdronk uit de zus-en-zo-bergen, en hij past bij zus-en-zo-gerechten. Dat je dan een soort van lam wordt, en nog gezelliger wordt. Die cultuur vind ik wel heel sick.’

Ik kan me voorstellen dat jij soms zó aanstaat, dat je hoofd maar kan doorrazen met gedachten, en je dat hoofd soms even uit wil zetten. Dat heb ik in ieder geval: soms wil ik gewoon even verdwíjnen. Ik dacht dat bij jou te herkennen.
‘Ja, dat herken ik wel. Maar omdat ik om me heen zie hoe dat mis kan gaan, ben ik ook heel streng. Dan zeg ik: oké, nu stop ik er gewoon mee. En dan ben ik gewoon een jaar nuchter. Dat heb ik afgelopen jaar nog gedaan, ik heb een jaar lang niet gedronken. Maar tijdens het touren wil ik gewoon een glas champagne. Een hele hyperspecifieke fucking cocktail. Omdat ik me een rockster wil voelen, omdat ik vind dat dat erbij hoort. En na de tour stop ik waarschijnlijk weer. Omdat ik het wel herken: je wil gewoon dat het fucking stopt soms. Maar weet je wat het is met alcohol, en met jonko ook? Op het moment dat je drinkt en jezelf letterlijk verdooft, dan stop je te dealen met de wereld om je heen. Waardoor de wereld sneller gaat dan jij. En je achterblijft. Op dat moment moet je heel veel inhalen, en dat kost heel veel energie. Of de wereld is je al zo ver voorbij, dat je denkt: dat red ik nooit meer. En het gewoon opgeeft. Van dat gevaar ben ik me heel erg bewust. Alcohol is ook zo normaal in onze samenleving. Dat het anders wordt gecategoriseerd dan andere drugs, dat is zo gevaarlijk. Dat is echt lijp.’

‘Uhm. Oké, ja. Ik... Ik ben bang... Dat...  Uhm... Zeg maar…’ [stilte]

‘Wacht. Goed over nadenken….’

[lange stilte]

‘Oké, let's go. Ik ben bang voor de onvermijdelijke klimaatrampEN….. en de manier waarop we daarop afstevenen en mee omgaan.  En...  ik ben ook bang dat... voor... dat mensen... Ik ben bang voor de mensen die ons…’

[stilte]

‘Nee. Uhm…. Oké, wacht. Ik ga gewoon praten en proberen te bedenken wat ik bedenk.’

[stilte]

Dat is ook iets waar je bang voor bent, hè? Dat je iets zegt en achteraf twijfelt: vind ik dit wel echt? Ik heb altijd het idee dat het voor jou ingewikkeld is om interviews te doen.
‘Klopt. Ja, goed opgemerkt. Ik ben me bijna hyperbewust van narratieven. Via verhalen begrijpen wij de wereld om ons heen, máár wat er echt gebeurt is chaos. Er zijn duizend puntjes. Dat is de chaos. En je probeert daar een lijn in te trekken. Maar die lijn bestaat niet echt. Die trek jij met je hoofd. Het zit alleen in je hoofd. Dat geldt voor de fucking Big Bang, dat is een theorie. Dat is de Bijbel. En het kapitalisme is ook een verhaal. En hoe dat gebeurt, dat ligt ook ten grondslag aan het ineenstorten van de realiteit, zoals die zich de afgelopen paar jaar aan het voltrekken is. Verschillende mensen ervaren een ogenschijnlijk compleet andere wereld, en kunnen gewoon niet meer met elkaar praten.

‘Alles wat ik zeg, is voor iemand anders ook weer een puntje waar ze een lijn langs kunnen trekken, om iets te zeggen over mij, over Hang Youth, maar ook over de wereld. Dan word je een voorbeeld in andermans verhaal, en dat wil ik gewoon niet. Ik wil daar mijn zeggenschap over houden. Ik geloof dat mensen daar recht op hebben. Daarom probeer ik niet iets te zeggen dat iemand anders kan interpreteren, uit zijn verband kan trekken. Daarom zeg ik weleens: Hang Youth is de meest genuanceerde band op aarde. We hebben daar fucking goed over nagedacht.’

Het is heel moeilijk om een andere interpretatie te geven aan een Hang Youth-liedje.
‘Precies, en zelfs de liedjes die iets ingewikkelder zijn, zoals het nummer “Vrouwen verdienen ook een kans om corrupte leiders te zijn”. Die is ambigu, maar er zit genoeg tekst in om altijd uit te komen bij wat wij ermee bedoelen. Dat is inderdaad waar ik bang voor ben, dat mensen aan de haal gaan met iets. Ik ben er bang voor omdat het de hele tijd gebeurt. Politici en fucking… je weet wie ik bedoel, ik ga niet eens zeggen wie, want dan word ik zo’n puntje. Ik ben bang voor hoe dat werkt. De klimaatramp heeft daarmee te maken. Er is zich op dit moment een klimaatramp aan het voltrekken. En mensen weten daar alsnog een ander narratief aan te plakken, en op de een of andere manier komen ze erbij uit dat het komt door fucking vluchtelingen. Daar worden zoveel wilde lijntjes getrokken, dwars door verschillende narratieven heen. Want het is fucking complex. Want het is chaos.’

‘Eigenlijk gaat het over hoop. En het gaat over nadenken. Over klimaat. Per ongeluk overigens. Ik stuurde die EP naar Jelle de Graaf, die zich had vastgeplakt aan de tafel van Beau van Erven Dorens. In het eerste nummer zit de zin: “Plak je handen aan een praatprogramma tafel vast met lijm.” Ik wilde het hem gewoon laten horen. Toen zei hij: “Oh wat sick, die hele EP gaat over klimaat.” Ik keek nog eens en toen dacht ik: verdomd. Maar daar was ik mij nog helemaal niet bewust van. Natuurlijk, zonder klimaatramp was de hele situatie een stuk minder prangend.’

Dan hadden jullie misschien ook niet zo'n groot podium gekregen.
‘Je linkt nu ons soort van succes direct aan de penibele staat van de wereld. Which might be true.’

Het voelt voor mij bijna dagelijks onwerkelijk dat er niet meer mensen zijn die dit in hun muziek en kunst doen.
‘Ik vond dat eerst ook, maar… Wat wij doen is vrij on the nose. Wat ik interessant vind, is de world building eromheen, en dat wordt wat mij betreft echt te weinig gedaan. Hang Youth is een cinematic universe, zo zie ik het. Het zijn niet alleen die liedjes, het is ook het boek dat ik post op Instagram. Het is ook fucking Slavoj Žižek of Tim Hofman met een Hang Youth-shirt. Je kunt interviews lezen waarin ik rare dingen zeg of dingen aanraad waar je in kunt duiken. Er zijn vrienden van ons die rare films maken. Het is een manier om de wereld te begrijpen. Al die dingen samen vormen zelf weer een soort nieuw narratief voor mensen die erin worden gezogen door ‘de leuke liedjes’ of het spektakel, een narratief dat bijna haaks staat op het mainstream narratief. En dat is wat er echt belangrijk aan is, snap je? Dat is eigenlijk de core business, denk ik.’

‘Ik ben iedere dag, de hele dag, geïnspireerd door fucking iedereen om me heen. Daar maak ik een punt van, om dat te doen. Wat is sick aan deze persoon? Hoe kan ik dat meenemen in hoe ik zelf in het leven sta? Ik moet denken aan bijvoorbeeld Pepijn [Lanen, alias Faberyayo, met wie Abel het label Burning Fik runt]. Die heeft namelijk de gave om vibes op te pikken, en volledig zonder na te denken puur om vibe een gigantische keuze te maken. Dat heb ik altijd willen doen, maar ik durfde nooit. Totdat ik het hem zag doen. Sinds ik dat heb geleerd, is mijn leven veel beter. Dat is wel een huge ding.’

Om wat voor beslissingen gaat het dan?
‘Af en toe droom ik een soort van image. Ik heb ook een outfit voor Ben gedroomd, bijvoorbeeld. En toen heb ik gezegd: yo, ik had gedroomd dat jij een soort van pak aan had zonder t-shirt. En dan met die basgitaar. En dat heeft hij nu. Maar ik droomde ook dat de hoes van de EP een hek met prikkeldraad in het water moest zijn. Pas later heb ik bedacht wat het betekent. En ik voelde gewoon: het moet een AI-ding zijn. Dus toen heb ik dat gewoon in die fucking AI-ding getypt: ‘barbed wire fence underwater’. Boom! De eerste image was perfect. Die heb ik genomen. Puur op intuïtie. Ik zie ook veel makers om mij heen en... daar heb ik zelf ook wel een handje van, om er dan te lang over na te denken. Dat is vaak helemaal niet goed. Je moet in touch komen met de vibe. The fucking holy spirit. Volgens mij zei Damon Albarn dit in dat Zane Lowe-interview, dat Michael Jackson in weer een ander interview had gezegd dat je tijdens het schrijven van een liedje de deur moet openhouden voor God. Je moet gewoon je klepje openzetten zodat de divine inspiration je kan hitten. Dat ontvangen, en daar dan naar handelen. Ik heb daar veel over geleerd van Pepijn.’

(Hang Youth speelt 24 maart 2023 in Paradiso, Amsterdam)