Dat je bij headliners Burna Boy, Paolo Nutini en Fred Again.. gaat kijken is een no-brainer, maar wat is er verder zoal te zien op Down The Rabbit Hole dit jaar? We zetten alvast 14 tips voor je op een rijtje. Naar deze acts kijken wij zoal uit.
The Murder Capital
De Ierse band The Murder Capital brak door met een heavy postpunkplaat en met single ‘Don’t Cling To Life’, een levenslustig document over de dood. Opvolger Gigi’s Recovery is gelaagder en spannender, een poging om aan zichzelf te bewijzen dat je niet altijd voluit hoeft te spelen om spanning te creëren, in tegendeel misschien zelfs wel.
Barker
Vlak voor de grote sluiting van de club debuteerde de producer Barker met het wonderlijke album Utility, een technoplaat zonder kickdrums. Heet dat dan niet ambient? Nee, want de muziek van de eigenwijze Brit is wel degelijk geschikt om op te dansen, dieper, later, in de band van ritme en herhaling. Het werd onbedoeld een van de allerlaatste grote releases op Berghain’s Ostgut Ton label.
Phoenix
Het Franse Phoenix gaat alweer ruim twee decennia mee en heeft misschien niet echt iets in een lijstje frisse tips te zoeken. Toch willen we je er graag op attenderen dat de livereputatie van Thomas Mars en zijn band overweldigender is dan je van hun lichtvoetige popliedjes zou verwachten. Eind vorig jaar verscheen het zevende album Alpha Zulu, grotendeels opgenomen in het Louvre tijdens de lockdown, met daarop een droomcollab met Ezra Koenig van Vampire Weekend.
Heartworms
Een van de mooiste ontdekkingen van ESNS afgelopen januari: Heartworms, een post-punkband met een gothic randje uit Engeland. De groep rond de fotogenieke frontvrouw Jojo Orme heeft nog geen album maar bracht wel een EP uit bij fijnproeverslabel Speedy Wunderground, en dat is een serieus keurmerk met acts als Squid, black midi en Teleman op het roster. DTRH gelooft er ook in, want Heartworms krijgt een uitdagende late spot in het tijdschema.
La Femme
Rapper Slowthai verdween door de achterdeur nadat over hem verhalen naar buiten kwamen over ernstig grensoverschrijdend gedrag, maar DTRH heeft een fraaie vervanger gevonden in La Femme, een moeilijk te vangen collectief uit Frankrijk. Met een mengeling van dansbare psychrock, funk en punk groeide het feestelijke gezelschap vanuit de marge steeds groter en groter. Zelfs als je geen enkel nummer van ze kent begrijp je oog in oog met deze band precies wat je te doen staat.
Nu Genea
Jazz, funk, disco, Afrikaanse muziek, het Napolitaanse duo Nu Genea brengt van alles samen wat je aantreft in de platentas van digger dj’s, maar dan zelf geproduceerd en zelf gespeeld met een omvangrijke band. We zagen ze al bij Dekmantel en vorig jaar op Lowlands en zijn dus ooggetuigen van de zomerse kwaliteiten van dit gezelschap. Op naar de Bar Mediterraneo.
Obongjayar
Al voor Burna Boy ingevlogen werd als vervanger voor Stromae was Nigeria vertegenwoordigd op Down The Rabbit Hole, en wel in de persoon van Steven Umoh, artiestennaam Obongjayar. Hij dook voor het eerst op in Richard Russell’s (XL Recordings) Everything Is Recorded, en in 2022 debuteerde hij met het album Some Nights I Dream of Doors. In zijn muziek combineert hij afrobeat, elektronische muziek en spoken word teksten.
Sedef Adasi
De Duitse dj Sedef Adasi brak door dankzij een Boiler Room in haar geliefde Istanboel. Ze groeide op als dochter van gastarbeiders in Augsburg, in de buurt van München, waar ze in een kleine club haar eigen queer avond HAMAM host. Het laatste jaar duikt ze overal in Nederland en daarbuiten op, niet zelden in de aanwezigheid van Job Jobse, met wie ze een liefde voor euforische house deelt.
Lander & Adriaan
Pffffffoeh, wat heeft Lander Gyselinck veel geweldige bands. De Belgische slagwerker is het brein van STUFF., zit in de geweldige jazzband LABtrio, maakte een eigenzinnige plaat met Zwangere Guy en heeft met kaaskop Fulco Ottervanger het duo BeraadGeslagen. Sinds kort is er ook nog dit project met de virtuoze toetsenist Adriaan Van de Velde. Zij delen de liefde voor avontuurlijke UK clubcultuur, want wat ze samen maken is een soort mindblowing jazzversie van Rustie, Hudson Mohawke en de bangers die op Hessle Audio zijn uitgebracht.
Blck Mamba
Het clubprogramma van Down The Rabbit Hole is er sowieso al eentje om je vingers bij af te likken, en de laatste nacht (wanneer het saaie kantoorvolk weer huiswaarts trekt) is altijd het leukst. Daar vinden we Blck Mamba, een Belg met eigen show op StuBru die alles tussen hiphop en dance draait, zelf een paar coole tracks met invloeden van grime en gqom dropte en de Floor op Best Kept Secret ook al eens aan gort draaide.
Joey Bada$$
In 2012 brak Joey Bada$$ op zeventienjarige leeftijd door als broekie uit Brooklyn die zijn klassiekers (Wu-Tang, MF Doom, Nas, de coolste rap uit de nineties) al had opgezogen als een hongerige Kirby. Vorig jaar besloot hij een officiële opvolger te droppen, 2000, een lekker laidback hiphop-plaat met zowel Westside Gunn als Diddy als de zangeres van Men I Trust.
Naaz
Na een paar jaar radiostilte keerde Naaz dit jaar terug met haar prachtige debuutalbum Never Have I Ever. Daarop geen vrolijke popbangers, maar rauwe en ingetogen indiepop, waarin ze tussen de regels door vertelt wáárom ze zo lang van het toneel verdwenen was, en hoe krachtig ze is nu ze terugkeert. Dat zagen we al in levende lijven, toen ze in januari op de planken van Carré schitterde met een ronduit cathartische show.
070 Shake
Genoeg wapenfeiten bij 070 Shake te noemen: dat ze in 2018 naam maakte als protegé van Kanye West en een stel geweldige features deed (waaronder die geweldige Spaanse hook op Pusha-T's 'Santeria'), om vervolgens twee mega eigenzinnige rapplaten uit te brengen: Modus Vivendi (2020) en You Can't Kill Me (2022), waarop ze haar autotune-zang neerlegt op stemmige, gelaagde synthbedjes en vlijmscherpe beats. Dit jaar scoorde ze een monster van een TikTok-hit met RAYE.
Ethel Cain
De verbindende schakel tussen Lana Del Rey en Anna von Hausswolff? Dat is Hayden Anhedönia, een zangeres uit Tennessee die het personage Ethel Cain schepte als ontsnapping aan haar streng relgieuze opvoeding. Dat klinkt tamelijk duister, maar op haar albums Inbred en Preacher's Daughter uit het zich als galmende, gothic dreampop waarin de grootse, euforische popmomenten des te harder schitteren.