Dekmantel zondag: Young Marco zet een reuzenstap Dekmantel zondag: Young Marco zet een reuzenstap

De laatste keer dat een Nederlander headliner van Dekmantel was in het Amsterdamse Bos? 2017 was dat, toen Antal en Hunee de mainstage van het festival afsloten, daarvoor was de eer zelfs nog nooit aan een Nederlander. Alleen al daarom is de afsluitende set van Young Marco iconisch, de Amsterdamse dj/Dekmantel-huisvriend die hier al op allerlei stages draaide en er nu een full-circle momentje beleeft. Vooruit, nog één keer de recap: in coronatijd droomde hij over een track die nog niet bestond, en visualiseerde hoe hij die draaide op de Boiler Room-stage van Dekmantel. Hij maakte de track, werd in 2022 geboekt voor die stage en jawel, draaide het dak eraf met de nog onuitgebrachte ‘What You Say?’. Inmiddels is dat een kneiter van een hit, en dus sluit hij deze zondag Dekmantel af. En wij? Wij leefden met hem toe naar dat moment.

Wat we niet visualiseerden: een dikke regenbui op de kop. Maar wacht eens even, voel jij dat ook..? Ja hoor, zul je net zien: Young Marco heeft z’n allereerste plaat nog maar net ingestart, een acapella van Björk’s ‘All Is Full Of Love’, en het begint plots kort maar keihard te plenzen. Alsof er een dikke bak water vanuit de lucht over de mainstage een wordt gekieperd. Zucht. Tel daarbij op dat Dekmantel dit jaar de overkapping bij de main (ho, The Loop natuurlijk) heeft weggehaald, en alleen Young Marco onder een parapluutje en z’n mega-entourage erachter droog staan, en de mainstage ziet er verdomd onaantrekkelijk uit. Als dat maar goedkomt vanavond.

Maar laten we eerst effe terugspoelen, want de grijze donderwolken hangen al de hele dag in de lucht. Het zijn geen intense stortbuien, wel pesterige buitjes die vroeg op de dag effe losgaan en vervolgens met de halve millimeter per uur uit de lucht vallen. Goede reden om dat vroege buitje nog effe thuis uit te zitten, maar spring je al vroeg op de fiets? Schuif dan aan bij Charlie Bones, een Londenaar wiens dagelijkse Do!! You!!-ontbijtshow bij het Britse online radiostation NTS ontplofte tijdens corona (ondertussen al een eigen radiostation is begonnen) en nu drie-en-een-half uur een ontbijtje serveert in The Greenhouse. En dus trekt-ie de ene na de andere troostrijke tune uit z’n vinylbakken. Een zoetgevooisde reggae-tune. Lo-fi hiphop. Jaren tachtig quirk-pop met een kraaiende haan in het outro. Een zweef-house remix van The Orb. Veelal echte liedjes ook, kortom: het type dj dat je op een zonovergoten dag eerder bij de Selectors-stage zou verwachten (maar hey, onder het dak van The Greenhouse hebben ik en die andere honderd NTS-luisteraars echt niks te klagen).

Dansen onder een afdakje, dat kun je wel op Dekmantel. Ok ok, Roza Terenzi en Rey Colino doen later op de dag goede zaken bij de Selectors met supersnelle trancey house, en bij de HÖR-stage gaat het feest non-stop door. Maar verder? Verder is het een stuk beter vertoeven bij de vele overdekte areas.

Terwijl weer zo’n 5-minuten-buitje uitbreekt, slaat de vlam zelfs al vroeg in de pan bij verrassend volle The Nest, voor de seismische bassen van Mala-protegé Sicaria. Ze draait platen waardoor je een gezicht trekt alsof er iets stinkt, want iedere dubstep-oerknal wordt door de vroege vogels vooraan beloond met een dikke vette bassface. Met een plaat vol seismische sub-bassen blaast ze haast de speakers eruit, om vervolgens steeds cheekier te gaan draaien (neem die ‘Renegade Master’-bootleg! Die Gwen Stefani-edit!).

Houden we van, dj’s die weten hoe je FUN spelt: met een dikke regenboog tussen de F, de U en de N. Maar wie had gedacht van TVSI? Je zou denken dat-ie veel serieuzer draait, op basis van de platen die hij uitbrengt op z’n label Nervous Horizon: duistere, experimentele percussive en bass, verwrongen dancehall en trage, gebroken techno, dat soort spul. Ja, dat soort platen draait Guglielmo Barzacchini (z’n echte naam) ook, maar wel met cheeky knipoogjes die hier keihard landen. Dus hoor je opeens de stutterhouse van Skrillex' ‘Fine Day Anthem’. Vervolgens een blokje platen vol diepe bassen en weirde percussie in het hoog. Zelfs op die weirde gebroken basritmes wordt hier keihard gedanst, en als-ie ‘m daarna doorpakt met een 4x4 kick onder de kont en nasty Braziliaanse vocalen staat The Nest helemaal keihard te springen. Maar de prijs voor de meest FUN plaat van de dag? Die gaat naar de Fergie x Charli XCX mash-up van Yazzus. Het is één van de vele kauwgomballen die ze draait, en ze parkeert ze tussen razendsnelle techno, hardcorekicks en baile funk (en rost daarmee keihard over de UFO II heen).

Veel hotte internationale dj’s te spotten dus, maar net zo mooi is het hoe Dekmantel bouwt aan z’n locals. Bijvoorbeeld upsammy en mad miran, twee locals die Dekmantel al jaren op allerlei stages wegzet en die nu voor het eerst b2b gaan in The Nest. We dopen ze meteen madsammy, want samen draaien ze een doldwaze set waarin precies nul compromis zit (des te vetter dus, hoe vol die tent blijft staan).

Nog zo’n Nederlander die het killt is Fafi Abdel Nour. Vorig jaar draaide hij halverwege de dag op de mainstage, maar na zijn set voor HÖR vandaag kan echt niemand meer om hem heen. Zijn signature sound: zaligmakende nineties house, stevig doch upbeat, vol euforische piano’s en lekker cheeky zangeressen. ‘Everybody dance’, klinkt het, en inderdaad, IEDEREEN weet hoe-ie op deze platen moet dansen, van de racekikker met de omgekeerde zonnebril tot de man met grijze snor die eruit ziet alsof-ie vooral voor Cymande en Gary Numan een kaartje heeft gekocht. Fafi zelf danst in de booth 360 graden rond en ziet dan eindelijk hoe óveral om hem heen, drie etages hoog, iedereen keihard staat mee te swingen. Zijn smile wordt steeds groter en groter. Cool ook dat hij in zijn finale juist NIET kiest voor duizend euforische breaks, maar voor platen die vooral doorrazen.

En dan nog Jerrau, Amsterdams 12van3voor12-talent en Dekmantel-debutant die op de kleinste stage de ene na de andere plaat pakt om het soundsystem te testen. Ok, maar kan de bas nóg harder? NOG harder? Wobwobwob. Hij is een stuiterkonijn, een Duracell-dj die maar energie blijft geven met platen vol breakbeats en Bass met de hoofdletter B. Hij is ook niet bang om de echte híts te draaien, van ‘Skanka’ tot ‘Last Before Lights’, van zijn grote voorbeeld Anz. En dat gestuiter van hem? Natuurlijk slaat dat over op de crowd.

Ondertussen wordt het steeds kouder en natter, is het veld één grote blubberpoel geworden en ploeteren dappere strijders zich rond negen door de modder, op weg naar de mainstage. 

Ontzettend jammer van die regen, want Young Marco zet hier onder de open hemel wel een headliner-waardige set neer: na die Björk-opener koerst-ie door nineties progressive en trance, maar waar hij vorig jaar bij Boiler Room in die hoek bleef hangen schakelt-ie nu al veel sneller door naar een hedendaagser geluid. Neem die geweldige Nathan Micay-remix van Avalon Emerson, die te gekke UK housetune met wobbelbas en stottervocal die hij ergens in het midden van z’n set draait. Het is modern en bigroom in de goede zin van het woord: tracks niet alleen bedoeld om op door te dansen, maar die momenten creëren waarin je juist ook effe kunt stilstaan en overweldigd kunt worden door een grootse break of hele mooie akkoorden. Neem alleen die Björk-vocal bovenop een ambientwolkje. Even later dat duistere acid-trance-anthem van J-Zbel, dat behoorlijk apocalyptisch klinkt onder de donkere wolkenhemel. Die opgevoerde Tiga-remix van LCD Soundsystem's 'Tribulations'. Die Underworld-remix van Paul Oakenfold klinkt ook mega indrukwekkend hier. En hebben we het nog niet gehad over die euforische drietrapsraket aan het einde: eerst z'n eigen Da Lost Piano-edit met een pianobreak die op maximale euforie afkoerst, vervolgens ‘What You Say?’ (niet als afsluiter nee!), en dan, als aller-aller-allerlaatste? Z'n eigen take op de gigantische tranceklassieker 'Saltwater'.

Et voila, in dat laatste uur laten de ravers uit alle hoeken en gaten van het terrein zich alsnog naar de mainstage lokken, als Odysseus naar het verleidelijke gezang van de sirenen. Het is niet stampvol, maar toch zeker 80 procent gevuld, en zo'n beetje IEDEREEN staat mee te springen. Weer of geen weer: Young Marco nailed it.