Froukje Veenstra sluit een uitzinnig jaar af met een show in die kolossale AFAS Live. Best een gewaagde zet, nog zonder debuutalbum, maar het pakt ontzettend goed uit.

‘Het is echt… Jullie zijn met zoveel!’ Oorverdovend gegil. Een liedje later: ‘Het is zo’n grote zaal, ik weet gewoon helemaal niet wat ik ermee moet! Maar het voelt wel gezellig.’ Half-grappend zegt ze het, maar natuurlijk zit er een kern van waarheid in. Vorig jaar rond deze tijd speelde Froukje Veenstra nog shows in zalen van het formaat Bitterzoet (capaciteit 350 man), nu staat ze in een zaal die zo’n 16 keer (!) zo groot is. In de tussentijd won ze de 3voor12 Song van het Jaar met ‘Ik Wil Dansen’ en speelde ze op zo’n honderdmiljoen festivals, van Best Kept Secret en Pinkpop tot Lowlands. Ze speelde ze stuk voor stuk plat, en deze show was dan ook ontzettend snel uitverkocht. Maar spannend moet de stap toch zijn geweest: zelden maakte een Nederlandse artiest al zó snel de stap richting de AFAS Live.

Slechts twee EP’s heeft Froukje immers uit, nog niet eens een debuutalbum. Heeft ze wel genoeg hits om zo’n grote zaal te dragen? Ja hoor, ze speelt de twaalf liedjes van die twee EP’s allemaal en daarvoor heeft ze een vorm gevonden zoals niemand in Nederland haar nadoet: haar beste songs bouwt ze uit met uitgesponnen remixes, langere intro’s en extra bridges waarmee ze de liedjes echt omkeert. En daarin gaat ze behoorlijk ver. ‘Heb ik dat gezegd?’ heeft bijvoorbeeld zelfs een kwaadaardig tweelingzusje: ‘Is dit echt?’, dat de tekst en melodie leent maar veel duisterder wordt ingekleurd.

Dat kennen we al van haar club- en festivalshows, maar verder is de productie niet vergelijkbaar: Froukje zelf rent op de rand van het podium heen en weer, daarachter is nog eens een extra podium gebouwd met LED-walls waarop haar bandleden staan te spelen. Meestal vallen bassiste Pieteke Dik (tevens huisgenoot en bestie van Froukje, weet iedereen die haar op Instagram volgt) en gitariste Yvette Terpstra tijdens de shows op. Vooral die laatste heeft een grote impact op de verder redelijk elektronische liedjes: ze kleurt ze in met snelle licks en scheurende, virtuoze solo’s. Maar vandaag staan ze voornamelijk in het duister te spelen en vallen ze wat weg in het gigantische stagedesign met abstracte, smaakvolle visuals, dat wel wat aan Oscar and the Wolf doet denken (die dezelfde avond toevallig in de Ziggo Dome staan te spelen).

Nee, de aandacht gaat vanavond helemaal uit naar Froukje zelf, wiens liedjes stuk voor stuk resoneren bij haar jonge fanbase. Liedjes waarin een zekere angst voor de toekomst doorschemert. Het nieuwe ‘Nooit Meer Spijt’ met S10 bijvoorbeeld gaat over de tijd die door de vingers glipt, volwassen worden en de zorgen die daarbij komen kijken. Soms zijn ze persoonlijk, soms grijpt ze een observatie aan om iets breders over de wereld te zeggen. Over klimaatproblematiek, over kapitalisme, over toxic masculinity. Het ligt er zelden dik bovenop, maar de jongens en meiden hier vóélen precies wat Froukje bedoelt.

Ergens zit er iets theatraals in haar muziek. En dat zou weleens een mooie nieuwe stap kunnen worden voor Froukje: al vaker sprak ze haar liefde voor Stromae uit, een man die zijn show van seconde tot seconde regisseerde en niets aan het toeval overlaat. Daarmee worstelt Froukje tussen de nummers door nu nog een beetje: de praatjes klinken een tikkeltje ingestudeerd, de momentjes voelen ingecalculeerd en minder spontaan dan ze waarschijnlijk zelf zou willen.

Maar in die 70 minuten beklijft vooral het gevoel dat Froukje een veelzijdig schitterende diamant is die nog veel meer facetten heeft die ze de wereld kan laten zien. Het allermooist: halverwege de show loopt ze dwars door de zaal via een soort erehaag naar de b-stage. ‘Ik heb een speciaal iemand meegenomen met wie ik mijn hele leven mijn liefde voor muziek heb gedeeld. Zonder wie ik hier niet had gestaan.’ En kijk eens aan, daar staat haar vader, Veenstra senior, met gitaar klaar om ‘Een Teken’ in te zetten, een stemmige kleine ballad die tegelijkertijd heel de AFAS Live tot stilte maant. Daarna volgen ook de nog onuitgebrachte liedjes ‘Ik ben bang’ en ‘Houden van mij’. Ze legt net even wat meer drama in die nummers, en met veel kleinere arrangementen maakt ze zo een grootser gebaar. Knap dat ze juist daarmee ook de hele zaal optilt, minstens zoveel als met haar grote hits. Het maakt nog benieuwder naar de kant die Froukje nu opgaat. Het debuutalbum komt eraan, belooft ze alvast.

Setlist

  1. Groter dan ik
  2. Onbezonnen
  3. Goud
  4. 17
  5. Liever met jou
  6. Onbesproken
  7. Uitzinnig
  8. Een man die nooit meer huilt
  9. Een teken (B-stage)
  10. Ik ben bang (B-stage)
  11. Houden van mij
  12. Licht en donker
  13. Is dit echt?
  14. Heb ik dat gezegd?
  15. Zonder gezicht (met S10)
  16. Nooit meer spijt (met S10)

    Toegift:
  17. Niets Tussen
  18. Ik wil dansen