Bob uit Zuid spuwt eigenwijs tegen de schrijverswereld Bob uit Zuid spuwt eigenwijs tegen de schrijverswereld

Bob uit Zuid heeft heel wat te vertellen. Rap is zijn manier om rechtdoorzee aan de orde te brengen dat karpervissen echt lauw is, dat hij nooit huilt, walgt van schrijvers als Mulisch, echt geen hit wil en dat hij dronken ronddoolt in Zuid. Bob Dijkshoorn beleefde zijn jeugd in Amstelveen en werd vijf jaar geleden inwoner van het schone Zuid. Hij maakte zijn debuutplaat met Tim Knol en bracht het uit via Excelsior Recordings. Voor dat titelloze debuut nam hij alles zelf op: drums, gitaar, de beats met zijn Akai drumcomputer. 

Dat hoor je op de plaat, het is gritty, soms lomp, en in het straatje van Beastie Boys met nogal atypische raps. En dat is ook de kracht van Bob uit Zuid, niet te veel prutsen, dan klinkt het snel goed: ‘Ja een paar woordjes of kleine dingen. Maar het hele lied staat al, ‘Ruhrgebied’ heb ik bijvoorbeeld in een uur geschreven. Dat gaat zonder teveel na te denken, en dan vind ik het vaak ook heel goed. Ik ben zo snel tevreden omdat ik denk dat het simpel moet blijven. Als ik begin te twijfelen wordt het slechter, weetjewel, niet teveel nadenken over de details,’ vertelt Bob terwijl hij aan zijn espresso slurpt.

Geen mierengeneuk dus. Exact die houding verklaart ook zijn verachting jegens de schrijverswereld. Op de track ‘Schrijver’ is zelfs een sample van Harry Mulisch te horen. ‘Ik wist op jonge leeftijd zeker dat ik een groot genie was’, horen we Mulisch zeggen, waarna Bob eroverheen rapt: ‘Ik pak geld, ik ben geil, leeg papier’.
‘Ik schrik er gewoon van en heb me de tyfus gelachen toen ik dat hoorde. Hij zegt tegen iemand dat hij geniaal is, en echt bloedserieus hé? Zonder grappen. Het kan niet erger dan Mulisch,’ vertelt Bob lachend.
Op zo’n elitaire schrijver zit Bob dus niet te wachten. Nee de rapper uit Zuid is meer van Wolkers, Celine of Knausgard. Ruige schrijvers die schijt hebben aan de status quo.
‘‘Schrijver’ is gebaseerd op Wolkers. In een van zijn dagboeken heeft hij het over een waddeneiland, seks met Olga en dan weer pennen. Wolkers kan dat zo kort en simpel schrijven, dat wilde ik ook, maar dan cynisch over het Nederlandse schrijverskliekje.’

Misschien heeft Bob dat wel van zijn vader, DWDD-dichter Nico Dijkshoorn. Naast dat Nico hem de gitaar in de hand drukte en hem Stevie Ray Vaughn liet zien, kon Bob ook dubbel liggen van P. Kouwes, het schrijvers alias van zijn pa. ‘Toen ik in de derde klas zat las ik die artikelen op Geenstijl van m’n pa. Hij schreef alles zonder punten en komma’s, puur om mensen te irriteren. Maar voor mij was het gewoon m’n pa, de schrijver.’

Vader Dijkshoorn schreef in Hard Gras over Bob zijn tijd bij de jeugdselectie van AZ, waar hij twee jaar laveloos tegen ballen aan het trappen was: ‘Ja, prachtig stuk over mij toch?! Nee dat was kut, hel vond ik het daar. Nu vind ik het interessant om terug te lezen. Om te weten wat m’n pa toen dacht. Ik werd weggetrokken uit Amstelveen, ging vier keer per week trainen en met de bus. Als dat je droom is te gek, maar bij mij is alle plezier eruit geramd.’

Die voetbalcarrière was dus van korte duur, en juist misschien wel een duw de juiste richting op. ‘Na het voetballen had ik weer tijd om te grinden op de gitaar, ik had eigenlijk tijd voor alles. Ik kon dronken worden met m’n vrienden in de stad. Echt totaal anders dan naast de voetbaltrainer staan in de kleedruimte. Voor mezelf heb ik ook wel besloten dat ik alleen nog maar projecten wil aanpakken die ik écht wil. Daarom ben ik zo blij met Bob uit Zuid, omdat het precies is geworden wat ik in gedachten had.’

Hoe Bob uit Zuid dan begon? Hij maakte eerst beats en pleurde die dan rechtstreeks op Soundcloud. Tim Knol, die ook een vriend van zijn vader is, nodigde hem toen uit voor een sessie bij hem in de studio: ‘Ik prikte m’n gitaar in zijn tafel en aan het einde van de rit hadden we ‘Zuid’. Die heeft toen een jaar lang op de plank gelegen tot ik hem ging rondsturen. Ik kreeg van Burning Fik toen te horen dat ze een mixtape gingen releasen en ‘Zuid’ erop stond. Yayo en Abel vind ik echt harde gasten dus dat was te gek.’

Vervolgens stuurde Tim Knol het door naar Ferry Rosenboom van Excelsior Recordings. ‘Goddomme dat is een soort garage-rap’ zei hij volgens Bob. Voor live kwam er een band bij, de linker- en rechterhand van Bob, bassist Sem Egter van Wissekerke en en gitarist Sam Verbeek. Temidden het drietal, de oude vertrouwde Akai drumcomputer.
‘Ik vind het te gek als mijn muziek uit een echte emotie komt. De track ‘Over’ bijvoorbeeld, dat is Bob Dijkshoorn die door Amsterdam aan het struinen is. Nachtregen achtergelaten, de hoerenramen, schoonmakers, schone lakens, ik loop over.’

Maar als je denkt dat Bob uit Zuid overloopt met tranen dan heb je het mis. Bob uit Zuid huilt namelijk niet. En hij wil ook nog eens ‘Geen Hit’, hij rapt overtuigend: dit wordt geen hit, ik wil het niet, en ik meen het. ‘Het is kritiek op dat het altijd gaat over hoe cool ben je bent en hoeveel streams je hebt, hoe groot je wel niet gaat worden. Ik hoef dat niet, ik zit liever binnen met afgeplakte ramen.’