Eenzame bergbeklimmer Tyler, The Creator gedragen door zijn publiek

Er kwam een pandemie en een nieuw album tussendoor, maar hier is hij dan: Tyler, The Creator in AFAS Live. Terug in 'motherfucking' Amsterdam, de rapper heeft speciaal zijn fiets meegenomen uit Los Angeles. Er is nogal wat veranderd sinds die eerste keer, toen hij met Odd Future chaos zaaide in Paradiso, terwijl buiten op straat de hectiek van koninginnedag raasde. De ongecontroleerde boosheid en energie van toen is er nog steeds als je goed kijkt, maar hier staat een volwassen artiest met songs die even complex als catchy zijn. Ze gaan over angst, verveling en walging, maar ook over liefde en verlangen. 

Tyler trapt de avond af met een hele rits songs van zijn nieuwe album Call Me If You Get Lost, een ode aan de oldschool mixtape met een hoofdrol voor de opzwepend schreeuwende DJ Drama. Maar Tyler komt hier zeker niet alleen voor de turn-up, juist niet zelfs. Daar is de setting niet naar en daar ligt zijn grote kracht ook niet. Heel gecontroleerd beklimt hij als een bergbeklimmer met wandelstok de groene heuvel op zijn podium, gekleed in een korte broek en een winterjas. Ja, hij is de 'Lumberjack' die de zaal in mootjes komt hakken, maar veel overtuigender is hij als 'Mr Lonely', als hij met doorleefde delivery rapt dat je hem in nood altijd kunt bellen. Tussen de regels hoor je: vraag mij ook hoe het met mij gaat!

Dat doet iemand vanuit de golden circle vervolgens daadwerkelijk (‘how are YOU?’), en Tyler geeft eerlijk antwoord: hij heeft vier shows in korte tijd gedaan, gereisd en nauwelijks gegeten. 'Maar jullie energie houdt me op de been!' Klinkt als een cliché, maar je ziet dat het waar is. Tussen de songs oogt hij vermoeid, eenmaal op dreef gaat hij er vol voor, verzaakt hij niet en is hij een fenomeen om naar te kijken. En dat flegmatieke is naast een teken van vermoeidheid natuurlijk ook een essentieel onderdeel van zijn muziek geworden, versterkt met strijkers en piano in de producties, die zorgen voor een zekere melancholie die hij in zijn jonge jaren veel minder kende. 

Tijdens de eerste nummers ben je geneigd te denken: leuk dat heuvellandschap, maar gaat ie dit helemaal in zijn eentje doen? Geen band, geen crew of backups, geen zangeressen? Zoiets als Kanye West in zijn spectaculaire maanlandschap, tijdens de Glow In The Dark tour: een overweldigend begin maar daarna pijnlijk statisch. Tyler lijkt hier in eerste instantie ook een eenzame hiker, maar hij is natuurlijk helemaal niet alleen. Wij zijn er ook nog. De energie uit de zaal is indrukwekkend vanavond. De eerste rijen zijn gevuld met superjonge fans, minstens zoveel meisjes als jongens, en allemaal kennen ze de teksten van Flower Boy classics 'Boredom' en 'See You Again'. Ze dragen Tyler bij zijn finest pop moment 'Earfquake', een liedje dat schijnbaar door Justin Bieber én Rihanna afgewezen is en juist door de rauwe demo-vocalen van Tyler zelf nu een weirde maar onweerstaanbare pophit geworden is. En het leuke is: Tyler weet precies welke stukjes van zijn nummers zijn publiek het hardst mee brult. Op die momenten gaat soms het licht op hem heel even uit en op ons aan. En dat zonder dat hij ons het gevoel geeft alles aan ons over te laten.

Natuurlijk topt Tyler de show uiteindelijk wel af met een turn-up van formaat. Hij geeft iedereen even vijftien seconden de tijd om zich voor te bereiden op 'New Magic Wand'. Stop je telefoon in je zak, steek je favoriete pet diep weg in je broek, bij je dick, bij je pussy. Het nummer knalt er zo onwaarschijnlijk hard in, drums, bassen, vocalen, alles in het rood. Belachelijk, maar als momentje wel grappig. De circle pits vooraan zijn enthousiast maar toch ook wel heel lief. Tyler heeft twee liedjes nodig om ons met een aangename cooling down naar huis te sturen. 'Ik hoop dat jullie overal zweten. Op je tieten, op je ballen.'
 

Volg 3voor12 nu ook op TikTok via @vpro3voor12