Op het vandaag verschenen album Ibiza Stories laat Jorik Scholten alias Lil Kleine zich ‘openhartig uit over de veelbesproken situatie op Ibiza’, zo staat in een persbericht te lezen. Maar in 38 minuten en 28 seconden zegt hij precies niks over wat er precies is gebeurd. Wel spreekt hij zichzelf continu tegen, zet hij het incident in als marketingtool voor zijn muziek, manoeuvreert hij zichzelf in een slachtofferrol, en vraagt hij hulp van een rapper die is veroordeeld voor het mishandelen van een vrouw.

Ibiza Stories, die titel suggereert dat Jorik Scholten eindelijk gaat vertellen over het vermeende geweldsincident op Ibiza in mei van vorig jaar, waarbij zijn vriendin Jaimie Vaes ‘gewond en bebloed’ en met gescheurde kleding de lobby in zou zijn gerend, waarna de receptie de politie belde en Lil Kleine werd gearresteerd. Volgens roddelkanalen zou Vaes met een fles op haar hoofd zijn geslagen. Twee nachten bracht hij in de Spaanse cel door, daarna moest hij zich bij de rechtbank van Ibiza verantwoorden voor mishandeling. Even later werd hij vrijgelaten.

Een paar dagen later, begin juni, brachten Lil Kleine en Jaime Vaes een video naar buiten waarin Vaes zegt niet lichamelijk te zijn mishandeld (Scholten stelde wel ‘liever’ voor haar te zullen zijn), later gingen de twee toch uit elkaar. 'Wanneer je iemand al je liefde, je tranen en je dromen hebt gegeven…’, zo vertelde Vaes in juni op haar Instagram Stories, ‘…het is moeilijk om die mensen opnieuw te geloven, maar het vertelt je dit: de mensen die je pijn doen, doen dat alleen omdat ze nog steeds naar iets op zoek zijn. Ze willen je liefhebben, maar weten niet hoe ze zichzelf moeten liefhebben.’

‘Sommige zaken vind ik ook nu nog te privé en daar wil ik niet over uitweiden’, vertelde Vaes in diezelfde periode aan LINDA.meiden. ‘Vaststaat dat het een turbulente avond was voor Jorik en mij. Er ontstond een incident in de categorie “had nóóit mogen gebeuren”. We kregen onenigheid, het escaleerde. Maar de horrorverhalen die daarop naar buiten kwamen via de roddelpers zijn niet waar.’ Ze zei ook dat die video achteraf wellicht niet zo’n goed idee was. ‘Ik zit daar met twijfel, niet honderd procent ontspannen. Zit ik er verstard? Zeker. Is het statement een stukje sturing van het management geweest? Wellicht.’

Lil Kleine op Appelsap 2019

Incident als marketingtool

Dus wat horen we op de openingstrack van Ibiza Stories? ‘Je was de vrouw van mijn dromen, nu een wijf dat zeikt.’ En ook: ‘Het voelt alsof ik word ontslagen in mijn eigen bedrijf.’ Wat er die bewuste nacht in hotel Oku precies is gebeurd, en wat zijn aandeel daarin is? Dat laat Lil Kleine totaal in het midden. ‘Kamer vol met scherven, alleen in mijn bed’, rapt hij op ‘Nog Een Dans’. That’s it. Slechts vaag refereert Kleine naar de manier waarop hij kennelijk kan ontploffen. ‘Mijn woede is jaloezie, maar ik bedoel het niet verkeerd.’ ‘Het wordt zwart, elke keer als ik mezelf verlies.’ En hij voert een tv-fragment op dat al net zo vaag blijft als zijn eigen woorden: ‘We moeten met een slag om de arm hierover praten. We weten niet exact wat er is gebeurd, en het feit dat hij op vrije voeten is zou je kunnen uitleggen dat het misschien allemaal toch wel meevalt. Maar ook wel weer verhalen die op het tegendeel wijzen…’

Het is pijnlijk: alle commotie die na het incident in Ibiza is ontstaan, lijkt hij zo vooral in te willen zetten als marketingtool voor het album. Hij geeft af op de juicekanalen, schildert de media af als grote vijand (die volgens hem zelfs de wig in zijn relatie dreef!) maar erkent in ‘Bosmuis’ dat die negatieve aandacht hem eigenlijk wel goed uitkomt. ‘Ik hoef niet dat die haat hier stopt, ik zie het als mijn zaken toch. Jij wil dat ik val, maar maak me druk wanneer het praten stopt.’ Hij parafraseert een oude marketingwet: there is no such thing as bad publicity. Als er gepraat wordt – goed of slecht – is dat goed voor business. Het genereert namelijk ook weer aandacht voor zijn muziek. En die tactiek lijkt succesvol: van RTL Boulevard tot Het Parool, er is volop media-aandacht voor zijn nieuwe album.

Zoiets zagen we eerder ook al eens gebeuren in de Nederlandse hiphop, toen SFB in 2017 het album 77 Nachten uitbracht, vernoemd naar de 77 nachten die Frenna, Priceless en KM in de Surinaamse cel hebben doorgebracht wegens seks met een minderjarige en het verspreiden van een seksfilmpje. Op het album gaat het wel over de media (‘ik kan niet stressen om de media’), vastzitten in de gevangenis en over seks met vrouwen (‘ik heb die pussy on lock’), maar eigenlijk helemaal niet over dat minderjarige meisje en wat voor consequenties hun daden voor haar hebben gehad. Zo werd de persaandacht opeens reclame voor een album.

(tekst gaat verder na de foto)

Eigenlijk is Lil Kleine óók slachtoffer, vindt Lil Kleine

Op Ibiza Stories rapt Lil Kleine wel over Jaimie Vaes. Heel veel zelfs. Het ene moment heeft hij spijt, het volgende is hij woedend. Het ene moment wil hij van haar af, het volgende smeekt hij om een laatste kans en belooft hij beterschap. Het ene moment trekt hij (heel omslachtig dan) het boetekleed aan, het volgende noemt hij haar een leugenaar die vreemdgaat. Het ene moment weigert hij terug te appen, het volgende zijn ze aan het ruziën. Dit is een ongezonde relatie, dat blijkt uit alles. 'Nu is er bijna niks van over, ik deed je pijn en heb gelogen... maar we zijn beide naar de klote. Shit.’ Dus arme Jorik heeft het ook zwaar, ook hij is slachtoffer in dit ‘incident’. Van de media, van haar vreemdgaan, van zijn eigen jaloezie, van de mensen die ervan smullen als het slecht gaat met Lil Kleine. Op de albumcover is het niet Jaimie die in scherven ligt, maar hijzelf.

Het is ongemakkelijk om naar te moeten luisteren hoe hij haar afstoot en weer aantrekt. ‘Ik hield van je, maar ik haat je nu. Ik wil gesprekken met je voeren maar wil ook niet met je praten nu.’ ‘Misschien is het wel beter zo, ik laat je nu’, zegt hij, om nog geen vijf seconden de liefde aan haar te verklaren. ‘Ik denk aan je, echt waar, ik wil je voelen zoals eerst.’

Natuurlijk, in kunst moet je alles kunnen zeggen. Een personage dat zo giftig in de liefde staat is een interessant personage. Maar het pijnlijke is dat het personage Lil Kleine hier een op een samenvalt met Jorik Scholten, en dit geen fictieve relatie is, maar een échte relatie. Als je zo naar Ibiza Stories luistert, bekruipt je zelfs het gevoel dat hij het incident niet alleen inzet om zijn muziek te verkopen, maar zijn muziek ook inzet om haar terug te krijgen en het overwicht te krijgen in een ongezonde relatie. Track op track weer. Brrrrr.

Wij weten niet wat er in die hotelkamer is gebeurd. Ja, er is een theoretische kans dat die fles door een windvlaag omgevallen is. Maar we weten ook van andere incidenten dat Lil Kleine anger issues heeft. Precies op de dag van release maakt het OM bekend 120 uur taakstraf te eisen voor een vechtpartij in een club. Lil Kleine ontkent, maar in de rechtszaal werd een video getoond waarop de rapper trappend te zien is.

Waarom staat JoeyAK op een album over een vermeend geweldsincident?!

‘Ik geef niks om mijn geld of om mijn kleding, mijn gezin dat is mijn main thing’, zegt Lil Kleine op het album, maar op ‘Schaap + Citroen’ schept hij op over een vermogen van een paar miljoen, waaronder vijf ton aan horloges bij de juwelier waarnaar de track is vernoemd. Focustrack ‘Jongen Van Plein’ gaat zelfs over cocaïne verkopen en criminaliteit. ‘Schatje wil je cocaïne? M'n mannen moeten ook verdienen.’

Op die tracks werkt hij samen met JoeyAK, de rapper die in 2020 werd veroordeeld voor het ontvoeren van een Amsterdamse vrouw, waarna hij kokend water in haar nek heeft gegoten en haar negen keer sloeg met een vuurwapen. Hij ontvoerde ook haar kinderen van 3 en 7 jaar. JoeyAK ontkende schuld, maar werd veroordeeld en wordt pas 12 maart weer vrijgelaten. In grote delen van Amsterdam mag hij niet komen, wat met een enkelband wordt gecontroleerd. Erg berouwvol over zijn daden klinkt JoeyAK niet wanneer hij bij Lil Kleine op het album staat. Sterker nog, hij strooit met dreigementen: ‘Ga niet op de naam praten want dadelijk zijn we op je huid. En zijn we op je huid? Ja, dan gaan we je rammen.’

Wat bezielt je, om op een album over een vermeend geweldsincident zo’n artiest uit te nodigen? En dat in een week dat heel Nederland praat over grensoverschrijdend gedrag binnen de muziekindustrie. Hij is onderdeel van die muziekindustrie, hij was nota bene zelf ook jurylid bij The Voice. Als je daarover nadenkt, is dit album op zijn best ongemakkelijk en toondoof. Op zijn slechtst is het een problematische plaat van een agressieve man die zichzelf in een slachtofferrol manoeuvreert en verwacht dat wij nu allemaal medelijden met hem zullen hebben. Arme Lil Kleine toch.