Bijna vijf maanden later dan gepland en met heel wat omschakelmomenten komt de Popronde 2021 tot zijn einde in de Amsterdamse Q-Factory. Dik dertig acts speelden op het eindfeest van het rondreizende festival – gepokt en gemazeld van kriskras door het land reizen en shows spelen op de raarste plekken. Dit waren wat ons betreft de 11 sterkste acts.

Luna Morgenstern

© Timo Pisart

Luna Morgenstern

Spannend hoor: middenin je set een breekbaar liedje voor je overleden moeder spelen, en dat in een roezemoezende zaal. Luna Morgenstern doet het én dwingt de tent ermee tot stilte ook. Ze trekt zo voorzichtig het kippenvel naar boven in een verder vreugdevolle set vol übercoole elektronische pop. Waar de meeste van dit soort acts hun vocal processing nog niet helemaal op orde hebben, klinkt het bij Morgenstern als een klok. De superster van de Popronde!

Hoe nu verder? De singles ’Tonight’, ‘In My Head’ en ‘Done’ zijn al schitterend, in deze set laat ze zo nog een paar onuitgebrachte bangers horen die snakken naar een release. En laten we hopen op een samenwerking met de eveneens übercoole cutie Ineffekt – die vooraan in de zaal keihard mee staat te stuiteren. Daarna: wereldverovering!

NONCHELANGE

© Timo Pisart

NONCHELANGE

‘Je hebt nog 18 minuten!’, schalt het door de zaal, wanneer het fenomeen uit Ommen eindelijk kan starten. De openbare soundcheck, die het optreden vooraf ging, is voor veel acts een hindernis. Bij NONCHELANGE zou het gekluns door de zaaltechniek ook gewoon bij de show kunnen horen. Maarten Hutman, alias de indiepoprapper NONCHELANGE, begint de show doodleuk met een diashow hoe hij zo ver heeft kunnen komen in de Popronde. Tot zijn trofeeën horen het winnen van de Popprijs Overijssel en de 3FM culthit ‘Iedereen Is Lelijk Als Je Maar Lang Genoeg Kijkt’.  Welkom nu bij de grote Nonchelange karaokeshow, waarbij de taalkunstenaar zijn tekstvondsten achter zich uitvergroot op het scherm. Een optreden over een optreden, meer meta kan het niet worden vanavond. In het kader van Pasen gooit hij heel uitgekookt een gekookt ei het publiek in – pun intended, je neemt zelf zijn droge humor over. Overal is over nagedacht, en wordt met stotter gepresenteerd. Keileuk dus, voor wie de studentikoze humor snapt.

En nu verder? Paaspop heeft de grap al door, waar ze eerder op de dag stonden. Zijn langzame verovering van Nederland zou nog een culthitje of twee nodig hebben, en optredens van festivals op het snijvlak van literatuur, cultuur en muziek.

Josephine Odhil

Josephine Odhil

Van al deze Popronde-acts draait Josephine Odhil waarschijnlijk al het langst mee: in 2015 zagen we haar al regelmatig langskomen als lid van The Mysterons (fun fact: hun bassist Peter Peskens stond net op het podium tegenover haar bij M. Lucky). Haar dreampop (ergens tussen Melody's Echo Chamber en Cocteau Twins) is wat minder psychedelisch geworden, en de focus is meer komen te liggen op de liedjes. Het is geen extraverte muziek, maar wanneer het wegdromen dreigt, geven ze net eventjes een extra push waardoor je hoplakee aan het heupwiegen slaat.

En nu verder? Ergens in het najaar zou een album moeten verschijnen en producer Pieter Perquin (de man die Jeangu Macrooy naar het Songfestival heeft gebracht) helpt een handje mee. Dat belooft veel goeds.

POM

© Timo Pisart

POM

Zou dat nou lastig zijn? Crowdsurfend met je gitaar over het publiek terwijl je ondertussen doorspeelt? Zo te zien heeft de gitarist van POM de nodige oefening gehad, want hij torpedeert zich verdomd soepel over de hoofden in het kelderzaaltje van de Q-Factory. Zangeres Liza eindigt ook nog op haar knieën terwijl ze voor haar ogen de moshpit welig ziet kolken. Aanvankelijk plaatsten we POM nog een beetje in het hoekje van Popronde-succesnummers EUT en Tape Toy, maar eigenlijk is deze band veel onstuimiger.

Hoe nu verder? Ze hebben al acht kleine festivalletjes in het verschiet, als ze daar dezelfde energie meebrengen mogen ze daarna sowieso het succes verzilveren in de kleinere clubs, om ‘m echt in te koppen op Noorderslag 2023.

YoungRubbi

© YoungRubbi

YoungRubbi

Om half drie snachts gaan de shirts in de moshpit uit en wordt een meisje met beenblessure weggedragen in de kelder van de Q Factory. Niet zoals we het graag zien natuurlijk, maar de maniakale energie van YoungRubbi liegt er niet om. Als een Nederlandstalige Slowthai met punkband achter zich zweept hij het overgebleven Popronde publiek steeds verder op met zijn punk hip hop om af te sluiten met touwtjespringen met prikkeldraad. Oh, jullie willen meer? Dan doen we een eerdere track gewoon nog eens over. Why the hell not.

En nu verder? Binnenkort verschijnt zijn nieuwe EP en dan mag hij  daarna hopelijk snel wat festivals gaan afbreken. Hij is er al klaar voor. Letten jullie dan een beetje op elkaar?

ANNNA

© Menno Visser

ANNNA

ANNNA is detailverliefd. Haar logo met drie Ennen staat geborduurd achterop haar jasje, haar merch is eco neutraal, en reken er maar op dat ze vooraf wakker lag om welke danspasjes het beste effect zouden sorteren. Het zijn de kleine dingen, die het verschil uitmaken in het brede veld van elektropop dames op de streamingsdiensten. Daar hoor je haar met slimme bubblegum pop als haar jongste single Soda. Maar vanavond op het podium ontpopt de Amsterdamse van Letse afkomst zich als een in het wit geklede discoprinses. Bijgestaan door een drummer en een gitarist met funky riffs krijgt ze de zaal aan het dansen, en het enige dat nog ontbreekt is een discobol.

En nu verder? ANNNA heeft grote ambities. Ze zal wel eeuwig achtervolgd blijven door het verhaal van ‘het Nederlandse meisje dat bijna meedeed voor Letland aan het Eurovisie Songfestival’, maar ze is inmiddels meer dan dat. Het hopen is dat er een partij in de industrie instapt om haar dromen waar te maken. Aan ANNNA zelf zal het niet liggen.

Kalaallit Nunaat

© Timo Pisart

Kalaallit Nunaat

Over buskruit gesproken: wat legt Kalaallit Nunaat een explosieve energiebom onder de kelder. Met z'n drietjes doet de band wel een beetje denken aan de aggro-post-punk van METZ: lekker noisy, keihard rockend. Coole opstelling ook, in zo'n driehoekje waarin alle bandleden naar elkaar toezingen. Op links staat een gitarist met een knaller van een permanentje brullende monsterrifs uit zijn gitaar te trekken, rechts die lange slungel van een bassist die dreinende baslijnen aan het produceren is, en die drummer achterop heeft een geweldige post-punk snauwstem. Het klinkt als een tikkend tijdbommetje, en het duurt niet lang voordat er in het keldertje een ruwe pit wordt opengetrokken. Coole band, zeg.

Hoe nu verder? Twee dagen geleden kwam er een nieuwe release uit op Subroutine, nu mogen de Rotterdammers overal kelders en kraakpanden gaan afbreken, en hopelijk zien we de band weer terug op de kleine podia van de festivalletjes. Grasnapolsky is een goeie eerste stop, en Left Of The Dial is ook een gegarandeerde match.

KUZKO

© Timo Pisart

KUZKO

De lichten flitsen aan, en hoppa, daar staan Danique en Sam flirtend tegen elkaar te schuren. Om een paar seconden later te kibbelen als een stelletje dat met net iets te weinig slaap door Zuid-Frankrijk probeert te navigeren (Google Maps loopt vast, de airco is kapot en waarom heb je die afslag gemist?!). Totaal over the top opening van de show natuurlijk, maar dat past ook wel bij hun knipoogjes-dancepop vol vinnige teksten en koddige halve choreografieën.

Hoe nu verder? 3FM riep ze uit tot talent en bekroonde ‘Penelope’ tot de 3FM Lentehit, dat zou ze heel wat vrolijke festivalgigs moeten opleveren.

Stella

© Timo Pisart

Stella

Lekkere nineties throwback, hoor. De soft-grunge liedjes van Stella lonken naar PJ Harvey, maar je hoort net zo goed Alanis Morrissette en, vooruit, zelfs een vleugje Melissa Etheridge erin terug, vooral als zangeres Tosca zo’n rokerige uithaal neemt met haar verrassend diepe stem. De look hebben ze ook: zij ziet er met haar leren broek en gescheurde roze bikinitopje uit alsof ze regelrecht uit Skins is komen lopen, de gitarist op links heeft een nonchalante slackerlook, en de rest van de band nailt de nonchalante vibe ook. Hun trage, donkere nummers spelen ze een beetje terughoudend, zonder ooit echt uit de bocht te vliegen. Die soberheid past ze wel, tegelijkertijd mag er nog best een beetje meer dynamiek in de set, een beetje buskruit zodat het geheel echt de lucht in vliegt. Alhoewel dat laatste, meer uptempo nummer laat zien dat ze best pep in zich hebben.

Hoe nu verder? We kregen al twee toffe singles van de band, waarvan ‘Happiness is liquid’ vandaag weer het meest opvalt. Schijnbaar is de band ook bezig met hun debuut-EP, verder mogen ze een beetje sleutelen aan de setlist terwijl ze verder spelen in de kleine zaaltjes. 

KEES

© Jessie Kamp / Popronde

KEES

Al vroeg op de avond loopt KEES wat gespannen door de Huiskamer, het podium waar ze flink na middernacht mag gaan optreden. Het geluid is er al een paar optredens lang belabberd en ze is vastberaden er in de komende uren voor te zorgen dat het bij haar set wél goed gaat klinken. Dat betaalt zich uit voor de Grote Prijs winnares. Haar drumcomputerbeats met poëtische Nederlandse teksten en een goede dosis humor doen het zaaltje voor het eerst echt tot leven komen en met een hometrainer op het podium waar het publiek tijdens haar bekendste nummer Lekker Fietsen om de beurt een stukje op moet racen heeft ze ook een geinig interactief element aan haar show toegevoegd om de inmiddels beschonken bezoekers bij de les te houden.

En nu verder? Sinds het begin van de pandemie is er slechts één enkel liedje van KEES uitgekomen, dus vooral hoog tijd dat er meer muziek van haar gaat verschijnen de komende tijd. Nu de Popronde er op zit is de tijd daarvoor er hopelijk snel.

MINKA

© Robbert Nijs

MINKA

MINKA is van de grote gebaren. Voor haar stoere en geinige Nederlandstalige elektropop past geen schuchtere akoestische gitaar… Wel een elektrische, die er als een bazooka inkomt, daarbij het huppeltje van AC/DC nabootsend. Liedjes als 'Linkervoet Rechtervoet' en 'Wandelen Wandelen' zijn met hun simpele refreinen eldorado’s voor de meezingers. Voor de Deventer zangeres is het meekrijgen van deze kleine zaal appeltje-eitje na wat opgedane ervaring als voorprogramma. Subtiel is het niet, maar wat scheelt dat, het is gewoon reuze effectief live.

En nu verder? Er staat al een leuke boeking op het Bevrijdingsfestival Overijssel en haar debuutalbum is bijna af. Idealiter zou ze nog meer voorprogramma’s spelen als publieksopwarmer, maar er is een kans dat ze dan de hoofdact wegblaast…