Yikes. Zo lui als de headlineshow van Future zie je ze zelden. Kijk dan hoe verveeld en ongeïnteresseerd hij over het podium slentert. Hij doet flarden van tracks, slechts af en toe mompelt hij wat mee met de backingtrack, zijn dj is beter verstaanbaar dan hijzelf en qua productie gebeurt er al helemaal weinig voor zo’n headlineshow. Een paar vlammenwerpers, zijn NFT die over de schermen flikkert, een plaatje van een aap met een visserhoedje (dat schijnbaar 200.000 euro kostte!).
WOO HAH! is sowieso geen festival waar artiesten de productionele trukendoos opentrekken. Is niet nodig ook, want hier kan juist een sobere show de vonk totáál laten overslaan. De energie ligt op het veld, waar piepjonge gastjes staan te steigeren om de pit, artiesten hoeven die energie alleen maar te geleiden. Soms door een slimme spanningsboog in de set, meestal door gewoon hits de klappen met tomeloze energie. Maar Future maakt zich er wel héél makkelijk vanaf. Dat viel ook wel te verwachten. Met zijn mompeltrap was de rapper uit Atlanta de afgelopen tien jaar misschien wel de meest invloedrijke vanr de Amerikaanse hiphop, maar hij is ook een berucht luie liveperformer, en die status maakt hij meer dan waar. En dat terwijl hij kennelijk donderdagnacht van twaalf tot twee op de mainstage heeft staan repeteren, en speciaal een lift in de vloer van het podium heeft laten zetten. Helaas de slechtste headlineshow in de geschiedenis van het festival.
Het is niet de gedroomde headliner voor de eerste dag WOO HAH!, al helemaal niet na twee jaar op de handen zitten. Sowieso is de eerste dag niet altijd even overtuigend, en het wil niet meehelpen dat Maxo Kream en Yung Lean – twee artiesten die de programmering vandaag net wat scherper maakten – hebben afgezegd. Tegelijkertijd heeft het iets magisch: al die jongeren die kriskras door elkaar rennen, soms voor het eerst ooit (!) op een festival zijn en misschien wel voor het eerst mogen ondervinden hoe het is om kopje-onder in de moshpit te gaan.