ADE21: Bigroom dj's en bigroom persoonlijkheden bij DGTL ADE21: Bigroom dj's en bigroom persoonlijkheden bij DGTL

‘Ik besef nog steeds niet dat ADE doorgaat,’ zegt een meisje terwijl ze ongelovig naar de rijen voor de ingang staart. Beetje laat, DGTL is al begonnen. Het wuift je toe van alle kanten, ADE is er, echt. Op de pont naar de NDSM-werf is het stapelen als in een blik sardientjes, op de wandelroute naar DGTL hoor je allerlei geluidsstromen langskomen, vanuit Noorderlicht, vanaf het gigantische Into The Woods. ADE is er weer, weliswaar zonder nachtprogramma, maar toch. Bij DGTL voelt dat vandaag niet als een gemis, het lijkt eerder een mini-versie van het festival in april.

Dan is DGTL natuurlijk veel groter van opzet, met allerlei stages met een eigen stijl en programmering. Dat zijn er vandaag twee, ééntje in de massieve loods, de ander veel kleiner, met een effectief stage design: door de verhogingen heeft het meer diepte. Sta je op de begane grond, dan zie je aan weerszijden mensen boven je dansen, recht boven je hoofd scheert een gigantische lichtbalk. Zo’n visueel spektakel voegt een hoop toe. Kijk maar eens hoe die rode lichten donderen tijdens de set van Philou Louzolo, een Nederlandse dj die het vandaag volledig staat te killen. Zijn laatste keer DGTL was in 2019, toen op een openingsslot, vandaag staat-ie in de namiddag op de kleinste van de twee stages. Zijn sound is groots en meeslepend, met dreunende kicks en sissende hi-hats, maar vergis je niet: er zit veel groove in zijn set. Het zit ‘m in de cadans van zijn drums en die trommelende percussie, met Afrikaanse chants die eruit oprijzen. Hij schijnt er een heel album mee gevuld te hebben dat binnenkort uit moet komen, en dit smaakt absoluut naar meer.

Wil je visueel spektakel? Dan ben je bij David Vunk aan het juiste adres. Een icoon van het Rotterdamse nachtleven was hij al, sinds zijn doorbraak op Lente Kabinet is-ie dat ook in de rest van het land, met zijn vuige italo, electro en houseplaten. Niet onbelangrijk: Vunk begrijpt dat de mensen iets willen om naar te kijken. Hij is een geboren showman, een performer, en hij bespeelt zijn publiek even goed als zijn platen. Bij het acidlijntje van 'Vunkinator’ (zijn eigen track met De Likt) waait-ie wild met zijn armen door de lucht, stompt op een denkbeeldige trommel bij iedere stuwende kick, en snarerolls dirigeert-ie met maaiende armen naar de drop. NPO zou hem zo kunnen vragen voor het volgende seizoen van 'dirigeren with the stars'-zoektocht Maestro. Moet-ie het wel opnemen tegen 3voor12’s eigen Eva Cleven, maar wedden dat-ie een publieksfavoriet zou zijn? 

Maar het gros van het publiek staat hier natuurlijk bij de gigantische main voor de titanen der aarde. Nee, het zijn niet de avontuurlijkste namen waar je een kaartje voor kunt kopen tijdens ADE, maar bij een type als Dixon weet je dat-ie precies levert wat een festival als DGTL nodig heeft. Sterker nog, hij staat er om de haverklap aan de bovenkant van de poster, de laatste keer was twee jaar geleden. Toen als afsluiter, nu in de namiddag. Normaliter schroeft hij het tempo terug om de zaal te vullen met steeds meer impact, vandaag is zijn aanzet al vrij stevig. Zijn bloedserieuze platen hebben een filmische, grandioze lading, en het lichtplan maakt daar een kwadraat van. Dan besef je des te meer hoe ambitieus DGTL is opgezet, hoe ze dat visuele aspect iedere keer net even verder opvoeren. Wanneer hij een sinistere, EBM-achtige track met Duitse vocals draait zie je hoe al die lichtbalken blauw oplichten bij iedere kick, bij een Kompakt-plaat roetsjen de lichtjes aan de zijlijn voorbij alsof je ’s nachts over de snelweg scheurt.

Zo'n lichtplan vráágt ook om grote gebaren, laat het maar aan Mano Le Tough over. Neem nou die hele lange break in een acid-remix van 'Yeke Yeke', dan ontploft zo'n zaal.  De Ier is de dj die vandaag het hardst draait, evengoed met gevoel voor drama.  Hij draait sentimentele melodieën, van die geloopte vocals of laat een gitaar door de loods heen scheuren, om vervolgens de zaal dicht te smeren met dreunende kicks, en snare rolls die naar epische climaxen leiden. Dan is het des te opvallender als-ie tussen zijn bigroom-platen een leftfield nugget draait. Stiekem blijkt de allercoolste plaat in zijn set een remix van... Pip Blom?! 

Ondertussen draait Jayda G bij de kleinere stage. Haar sound is misschien niet bigroom, haar persoonlijkheid is dat wél. Ze danst zelf het allerhardst bij haar vocalhouse vol jazzy blazertjes, en dat is zo aanstekelijk als een schaterlach. DJ's als zij en David Vunk leveren hun tracks met een real life instructievideo: hallo, hier moet je op bewegen. Vorig jaar groeide haar track ‘Both Of Us’ via Spotify al uit tot een zomerhitje, maar het is toch leuk om eindelijk te horen waar hij eigenlijk voor bedoeld is: armen in de lucht bij die vertraging, en dan méééga sloom meeklappen. Op de verhogingen gaan mensen los met takken, aan weerszijden doen een paar groepjes zelfs een poging tot een wave. Hier wordt sowieso het hardst van de dag gedanst, en dat heeft alles te maken met Jayda G’s innemende uitstraling. 

Met zo'n persoonlijkheid kun je zalen vullen. The Blessed Madonna kan het weten, ze is zelfs bezig met een mainstream cross-over! Je vindt d'r evengoed op de pagina's van Mixmag als Vogue, ze deelt ondertussen credits met Missy Elliott, Madonna en Dua Lipa, cureerde zelfs een heel remix-album voor de Brits-Albanese popprinses. Ze is al jaren een graag geziene gast bij DGTL, maar vanavond hijsen ze haar op het schild met een spot als afsluiter. Hoe ze 't doet? Nou, ze lost werkelijk een bombardement aan dansvloerbommetjes. Behoorlijk maximalistisch ook, met die stuwende HYPE-platen, haar Jungle-remix vol dramatische strijkers, en housetracks vol wah-wah-geluidjes, dramatische orgeltjes en scheurende gitaarsolo’s. Die tech-houseplaat met saxofoon van John Coltrane (?!) is natuurlijk oerlelijk, maar tering jantje, het werkt, en ze draait 'm met een lach en wijdopengesperde armen. Aan de zijkant van de zaal gaat een stel meisjes in knalroze ravepakjes helemaal gek. Twerken op house, dat kan dus gewoon!

Ja, dan knipperen plotseling de lampen aan, maar niet voordat The Blessed Madonna haar publiek nog een muzikaal toetje voorschotelt met laatste plaat 'Promised Land'. Dan terug met de grote stroom, huiswaarts, maar dat is niets om verdrietig over te zijn. Vandaag bleek DGTL weer de ideale plek om bigroom dj's onder de flitslichten van de bigroom te zien draaien, en waar de aanstekelijke lach van een dj de vonk kan laten overslaan.