Zwangere Guy is de beste/slechtste/krankzinnigste Zwangere Guy is de beste/slechtste/krankzinnigste

‘Ik wil dat iedereen weet dat ik de krankste ben, de zotste.’ Zwangere Guy zegt het met een manische grijns. Guy is een orkaan. Een bulldozer. De beste rapper ooit! Hij verheerlijkt zichzelf op zijn debuutalbum, maar breekt zichzelf ook weer helemaal af. Want Guy is ook een slimme, tedere jongen die zijn pijnlijke verleden als een molensteen om zijn nek heeft hangen. Om die redenen is Guy een eiland.

En Guy is in zwang, zoveel is duidelijk: een uurtje voordat hij zijn hart zal uitstorten in dit interview doet hij een 101Barz-sessie (‘als allereerste rapper uit Brussel!’). En op het moment dat hij de Hilversumse kelderstudio van Rotjoch binnen stapt, verschijnt ook de videoclip voor ‘Wie Is Guy?’. De regie van Koen Mortier en Joe Vanhoutteghem is zo geflipt dat–ie al reuring veroorzaakte voordat hij uit was, en platenlabel Top Notch zag toch liever dat Guy ‘m op zijn eigen YouTube-kanaal publiceerde.

In de openingsscène komt Adolf Hitler krijsen dat die plaat van Guy af moet. Dat is een verwijzing naar Bart de Wever, vertelt de rapper grinnikend, ‘een zeer rechtse politicus, partijvoorzitter van de NV-A en burgermeester van Antwerpen. Hij is heel gevaarlijk: hij is grappig, slim en hij gebruikt dezelfde manieren als Trump. Ik dacht: die gaan we eens vergelijken met een fucking nazi, want zo komt hij wel op me over.’

Even verderop in de video vliegt Guy knetterstoned naar de hemel om God dood te schieten en diens bloederige ingewanden op te peuzelen. Ja echt. Uiteindelijk krijgt de rapper zelf de elektrische stoel, nadat hij door twee naakte politieagenten is meegesleept. Hij vindt het wel leuk om mensen te choqueren, ja. ‘En dan vooral de andere rappers, mijn fans weten precies hoe krank ik ben. Alle rappers maken dezelfde middelmatige videoclips. Nou, bij mij is het erop of eronder, het is geniaal of superslecht, er is geen grijze zone. Koen en Joe merkten: ah, met hem kunnen we alles doen! Op de set was het effe slikken dat ze een megabak sperma in mijn gezicht wilden smijten. Veertig man achter de camera en BAM. “Oké, opnieuw, nie goe.” Dat is wel heavy, maar ik denk dat we zo elkaar naar een ander level brengen. Dit is shit die mensen over een paar jaar nog kijken.’

Guy heet eigenlijk Gorik van Oudheusden, is 30 jaar oud en is geboren en getogen in Brussel. Wie wil weten hoe hij de Guy is geworden die hij nu is, hoeft het ijzingwekkende nummer ‘Gorik, Pt. 1’ maar tot zich te nemen. Daarin rapt hij op een knisperende boombap-beat en melancholische elektrische gitaar over de klootzak van een stiefvader die zijn moeder jarenlang mishandelde. ‘Mijn moeder werd geslagen door een vuile hond, verkracht, misbruikt waar mijn kleine zus bij stond.’

In de bijbehorende clip ziet Guy gedwongen toe hoe zijn moeder finaal in elkaar wordt gemept door een bokser en uiteindelijk bloedend de vloer raakt. Gek is het, maar als Guy nu over die clip begint, kan hij er vooral de humor van inzien. ‘Wanneer mijn moeder zo wordt neergeslagen?… Ja, da’s eigenlijk niet grappig, maar ik vind dat wel grappig. Een vrouw die daar weerloos staat, rug tegen de muur, en die raging bull die BAM BAM staat te meppen. Ik lach dan met de zielige persoon die slaat, ik zie het verdriet van mijn moeder niet meer. Dat is mijn beautiful dark twisted mind, denk ik.’

Hij heeft behoorlijk wat butsen opgelopen, wil hij maar zeggen, door de traumatische periode die begon op zijn dertiende levensjaar. Van de een op de andere dag zei zijn moeder tegen hem en zijn zusje: ‘Pak je spullen, stop alles in een vuilniszak, we gaan weg.’ Zo verliet ze halsoverkop de ene man voor de ander. Van de ene stiefvader naar de ander, briest Guy, ‘terwijl ik niet eens van zijn bestaan wist.’

Die man was fout nieuws, voelde Gorik direct. Hij bleek een corrupte politieagent die in beslag genomen drugs weer stal en doorverkocht. De man zei hem: ‘Jij slaapt op de zetel.’ Slechts een nacht heeft Gorik op die bank geslapen. ‘Mijn survivor-instinct zei: “Die man gaat je mishandelen als je hier langer blijft.” Toen heb ik de glazen deur ingeslagen, mijn vuilniszakken meegenomen en ben weggegaan.’

Zo stond hij opeens op de stoep met als enige bezit die vier vuilniszakken vol spullen. Hij kon bij zijn vader terecht – ‘daar mocht ik mijn was en plas doen’ – maar sliep vooral bij vrienden op de bank. En als je wekelijks bij vier gezinnen aan tafel schuift, dan leer je alles eten. Inmiddels was hij van school getrapt – ‘ik paste niet in het systeem’ – en werkte hij dankzij zijn pa in de bouw. ‘Ik moest bam bam bam heel snel groeien en volwassen worden, maar in mijn hoofd was ik nog altijd een klein kind. Wiet roken, feesten, er was veel meer vrijheid. Zonder die miserie was ik nooit de persoon geweest die ik nu ben, dus… Ik ga niet zeggen dat ik het als geschenk zie, maar ik heb van iets negatiefs iets positiefs kunnen maken.’

Via zijn zusje en zijn moeder hoorde hij ondertussen de akeligste verhalen over zijn stiefvader. Wanneer hij over hen praat, begint hij bijna te fluisteren, alsof zijn hart voor de zoveelste keer breekt. ‘Ik ben weggelopen en heb mijn drie jaar jongere zus achtergelaten. Ik ben egoïstisch geweest, ik had haar beter moeten vastpakken… maar welke dertienjarige had dat kunnen doen? Zij heeft nog drie jaar in die miserie gewoond en al die zaken gezien. Ze is daar heel hard veranderd. Na drie jaar zijn mijn pa en ik haar gaan halen omdat het niet meer ging.’

Zoals hij ook in ‘Gorik, Pt. 1’ rapt, wilde hij die klootzak vermoorden. In de videoclip slaat hij hem knock out met een honkbalknuppel om ‘m vervolgens te verzuipen in een toiletpot. ‘Die tekst meen ik letter na letter en woord na woord. Als ik die gast tegenkom, ga ik hem een ongeluk…’ Hij valt even stil. ‘Ik heb hem ooit bijna van kant gemaakt, ik werd er gewoon krank van en wilde hem neerknallen, maar mijn vader en mijn opa hebben me tegengehouden. Ze zeiden: “Dan gaat ge u verlagen tot hem. Dan gaat ge nog lager dan hem. En wat dan? Dan zit ge vast.” Dat was hij ook niet waard. Hij is een typisch voorval van een drugsverslaagde zonder toekomst die eindigt in de marginaliteit. Dat stelt me ook tevreden: “Ge hebt uw eigen leven om zeep geholpen, crepeer maar. Kwijn maar weg in uw eigen miserie.”’

Jaren nadat hij met de vuilniszakken onder de armen het huis verliet, kwam hij zijn moeder met nieuwjaarsdag tegen. Ze was weer helemaal aan gort geslagen. Hij zei haar: ‘Als dit nog een keer gebeurt, dan kom ik u halen.’ Inmiddels was hij 23 en een man. ‘Ik werkte al zeven jaar in de bouw, ik wist wat ik kon.’ En inderdaad: ze belde en hij kwam zijn moeder halen halen.

‘Daar is deel 2 van de shit begonnen’, zucht Guy. ‘Ik nam mijn moeder mee naar de kleine studio waar ik inmiddels woonde. Zij sliep in mijn bed, ik op de bank. Ik was toen zwaar drugs aan het verkopen, eigenlijk was ik geen haar beter dan hij, maar ik moest surviven en gaf mijn moeder dat geld.’ Of ze daarvan schrok? ‘Helemaal niet. Die andere gast was speeddealer en cokedealer, ik verkocht slechts wiet. Kilo’s, dat wel, ik was een zware rastaman. Na drie maanden heb ik gezegd: “Pfoe, dit gaat niet, mentaal word ik geschift.” En ineens was ze met een andere guy, direct al! Die gast moest ik eerst maar eens zien.’

Hij nodigde zijn nieuwe stiefvader thuis uit. Hij was een ex-gedetineerde die 17 jaar in de gevangenis van Brussel Vorst had vastgezeten voor een bankoverval. ‘Pffff, gaat ze met een nog grotere gangster! We hebben drie uur gebabbeld, en ik vertrouwde hem.’

En daar beginnen de ‘cowboyverhalen’, zoals Guy het nu noemt, de reeks gebeurtenissen die hij in ‘Gorik, Pt. 2’ wil vertellen. De nieuwe vlam van zijn moeder bedoelde het goed, vertelt Guy teder. Op diens aandringen heeft ze de veertig ingetrokken klachten aan haar ex opnieuw ingediend. ‘Waarop die klootzak van een stiefpa in de gevangenis belandt!’

En wat doet de nieuwe stiefvader? ‘Hij loopt met een gun een café binnen. Bang bang bang! Iedereen rent weg, hij legt het geweer op de grond en zegt de baas: “Bel de politie.” Vervolgens laat hij zich interneren in de gevangenis van Brugge, en vraagt een overplaatsing naar een andere gevangenis. “Omdat ik daar dichter bij huis zit”, zegt hij, maar hij wilde vooral die gast in elkaar slaan die het leven van mijn moeder heeft geruïneerd. Daar wilde hij anderhalf jaar voor vastzitten. Dat is movieshit!’ Emotioneel: ‘Die man gaf heel erg om mijn moeder! Heel erg! Nu is hij gestorven aan levercirrose. In de zeventien jaar dat hij vast zat, had hij geen druppel alcohol gedronken. Toen hij vrij kwam, is hij de straat overgestoken. In Café The Freedom is hij zijn eerste pint gaan drinken, zeven jaar later had hij zijn lever kapotgezopen.’ Guy zucht. ‘Mijn moeder zoekt de miserie op en is tegelijk een naïef iemand met een goed hart. Ze ziet altijd het beste in iemand, en da’s gevaarlijk, denk ik. Dat heb ik ook gezegd: “Ik kan me niet meer het verdriet toelaten dat gij me hebt toegedaan.” We spreken elkaar niet meer, maar ik hoop dat dat weer komt. En nu hebben we genoeg over mijn moeder gesproken.’

Voordat hij ‘Gorik, Pt. 1’ uitbracht, had de rapper al een rijk oeuvre opgebouwd. Hij had goed ontvangen platen gemaakt met zijn Brusselse rapcrew STIKSTOF en een enkele mixtape uitgebracht onder de naam Zwangere Guy, waarmee–ie zelfs op WOO HAH stond. ‘De manier waarop ik toen muziek maakte, paste niet meer bij hoe ik in het leven stond. Fans wisten niet wie ik was. Ik vind eerlijkheid het belangrijkst. Een Chet Baker, een Kendrick Lamar, J. Cole, Eminem of Tupac, die legden hun ziel bloot. Dat vond ik de mooiste manier om met mezelf om te gaan, door eerlijk te zijn tegen mezelf. En ik dacht: ik móét dit delen, mensen moeten begrijpen waarom ik soms zo kortzichtig ben, zo agressief, waarom ik een kwal kan zijn. Het is geen excuus, ik wil niet als slachtoffer in een hoekje worden gestoken. Maar dit was mijn manier om het te verwerken.’

En nu is er een album, een alternatieve hiphopplaat zoals er in België nog niet eerder was gemaakt, eentje zoals we ook in Nederland niet echt kennen. Op Wie Is Guy? wist hij de voicemails van zijn moeder. Hij laat psycholoog Dirk de Wachter stellen dat mensen teveel met geluk bezig zijn. Guy klopt zich op zijn borst, maar erkent hij ook een rare motherfucker te zijn en soms net een kind. Er klinken grimmige trapbeats, ontspannen g-funk (‘Guy - Funk’) en opgefokte baile funk (‘Mershedeïz’). Er is een emotionele pianotrack (‘Beter Leven’) en er zijn boombap-tracks waar de wietdamp in wolkjes uit opstijgen. Hij omarmt hiphop-clichés en zet zich ervan af.

Juist door het verenigen van zoveel genres en talen is het ontegenzeglijk Guy, en honderd procent het product van Brussel, de stad die hij zijn muse noemt. ‘Wist je trouwens dat het Sint-Goriksplein het centrum vormt van de allereerste nederzetting van Brussel?’ Hij tilt zijn shirt maar eens op om de imposante tatoeage op zijn borst te laten zien: het gerechtsgebouw in de fik (‘want fuck justitie’).

Misschien wel door al die shit die hij heeft meegemaakt, is hij de koning op zijn eigen eiland. ‘Ik wil gewoon de beste zijn, dat ga ik niet onder tafels en stoelen steken. Op mijn eiland zal ik mijn eigen wiet kweken en elke dag gaan vissen. Er zal altijd drinken en eten zijn, zodat u op bezoek kunt komen en kunt zien wat een baas ik ben. Ik deel ALLES met u, maar ik ben wel alleen in wat ik doe. Ik zal mezelf ophemelen als een Griekse god. Maar dan wel eentje die zichzelf nog eens kapot gaat zuipen en roken.’

Zwangere Guy speelt 16 april in 3voor12 Radio, 17 april in de Melkweg en 6 april met STIKSTOF in Sexyland.