Tame Impala is al vanaf het allereerste begin een perfectionistische band. De eerste keer dat wij van 3voor12 ze tegenkwamen was op London Calling, het showcasefestival in Paradiso waar we in een dag een dozijn talentvolle bandjes vastlegden die allemaal zaten te springen om aandacht. Zo legden we het beginstadium vast van onder meer Franz Ferdinand, Editors en Florence And The Machine. En Tame Impala? Met hun opname mochten we helemaal niets. Afgekeurd. Niet perfect genoeg. Als je de opname terug hoort snap je best waarom, want het was niet altijd even zuiver en het wrong af en toe muzikaal nog. Geinig weetje: wist je dat ze die avond 'Remember Me' van Blue Boy coverden? Maar dit, deze show van vanavond, die had Kevin Parker altijd al in zijn hoofd. Perfectie in geluid, perfectie in de visuele omlijsting.
Goed, dat nieuwe album is er dus nog niet, en dat was oorspronkelijk wel degelijk het idee. En toch voelt deze set wel als fris en nieuw. Ja, de twee al uitgekomen nieuwe nummers staan op de setlist. ‘Patience’ met zijn melancholische nazomersfeer (conga's!), een liedje over vervaagde liefde waar je alleen de herinnering nog maar van hebt. ‘Borderline’ de sterkste van de twee, een mooi repetitief nummer, ingetogen zoals Tame Impala op zijn best is. Maar er zitten meer aangename veranderingen in de setlist. Zo draaien de hoofden van fanatieke Tame Impala liefhebbers toch even op bij het derde nummer van de set: ‘Led Zeppelin’, inderdaad een ode aan de Engelse rock-riff-helden. Het stond nooit op een album, maar verscheen als iTunes bonustrack bij Lonerism. Een deep cut dus, die voelt als een nieuwe song ten opzichte van de vorige tour. Ook een mooie toevoeging is Currents albumtrack ‘Nangs’, niet echt een volwaardig liedje maar als spacey tussendoortje past het heel goed in de flow van de set.
De dikste headliner op de afsluitende zondag, dat is wat je wilt als festival, en dat is wat Lowlands heeft dit jaar met Tame Impala. Want ondanks dat die verdomde vierde plaat tot volgend jaar uitgesteld is, voelt de Australische band als de gedroomde grote band om de Alpha plat te spelen. Volgens Kevin Parker is het een speciale dag. Zou het, zouden we A$AP Rocky op het podium zien?
HET CONCERT:
Tame Impala, Alpha, zondag 18 augustus
HET PUBLIEK:
Liet het kraakheldere geluid en het overweldigende licht over zich heen komen.
WAS HET GOED:
Tame Impala was altijd al perfectionistisch, maar nu was het ook echt perfect.
HET NUMMER:
Toch gewoon 'Let It Happen' natuurlijk, de weergaloze Song van het Jaar winnaar, ingezet als opener van de set.
OOK OPMERKELIJK:
'Why Won’t You Make Up Your Mind' wordt omgetoverd tot 'Sundress' met A$AP Rocky.
(Tekst gaat verder onder de afbeelding)
Er zijn mensen die Tame Impala een saaie liveband vinden. Dat is ergens wel te begrijpen. Dat komt door dat perfectionisme, dat weinig ruimte over laat voor spontaniteit. En het zit hem in de anonimiteit. Kevin Parker is geen prater, al doet hij tegenwoordig nog zo zijn best en roept hij zijn publiek tijdens de break van ‘Let It Happen’ zelfs op om de handen omhoog te doen. Maar omdat de band voortdurend in backlight baadt, is zijn gezicht geen moment te zien. De andere bandleden - hoe belangrijk muzikaal - zijn nog meer onzichtbaar. Hadden ze vanmiddag naast je gestaan bij de wijnbar, dan had je zonder wroeging gewoon voorgedrongen, zo anoniem. Dat soort dingen werkt tegen je als je de beoogde perfectie nog niet bereikt hebt als band. Als het allemaal net niet zuiver is, als de visuals niet zo overweldigen als ze moeten doen.
Bij eerdere shows op Lowlands - met name de vorige keer in de Alpha - was er dan ook best wat twijfel. Hoe goed is die band nu echt? Maar vanavond is die twijfel er helemaal niet. Kevin Parker lijkt het zelf ook te voelen: dit is een avond waarop alles klopt. De muziek komt glashelder over je heen, ondersteund door prachtig licht, confetti en… lasers! Volop lasers. De scherpe lichtstralen in rood en wit jagen over ons hoofd tijdens ‘Elephant’, nog eens bij het down tempo nummer ‘Eventually’. We wanen ons zowaar even bij een trance-show.
Zo gek is dat gevoel niet. Ja, Tame Impala is een rockband - hallo Led Zeppelin - maar de kracht van hun geluid zit juist in de a-typische elementen. De softe kant, vaak gebracht door een combi van ijle vocalen en synths, versterkt door de phasers over de gitaren, en nog eens extra sterk als het tempo omlaag gaat. Het beste voorbeeld daarvan is het laatste nummer van de reguliere set, 'Apocalyps Dream', dat langer en langer duurt en met elke omwenteling trager. En nog trager en trager, tot de Alpha in een staat van slow motion belandt. Juist dat maakt Tame Impala zo’n trippy band. Er zitten momenten in van dansvloer cleverness en momenten met r&b-feel. Tame Impala is de favoriete band van je favoriete dj en van je favoriete rapper, en als je hier op het veld in het volle licht en geluid stond voelde je waarom.
De setlist
1. Let It Happen
2. Patience
3. Led Zeppelin
4. The Moment
5. Mind Mischief
6. Nangs
7. Elephant
8. Why Won’t You Make Up Your Mind / Sundress (met A$AP Rocky)
9. LSD (met A$AP Rocky)
10. Feels Like We Only Go Backwards
11. Borderline
12. Eventually
13. Apocalypse Dream
——
14. The Less I Know The Better
15. New Person, Same Old Mistakes
HET MOMENT:
Speaking of which. Het gonst voor de show: zou Tame Impala iets gaan doen met A$AP Rocky’s aanwezigheid? De rapper samplede namelijk een nummer van hun eerste album, en wel precies dat ene nummer dat nog standaard op de setlist staat. Ze spelen het halverwege de set, en daarmee lijkt de kans verkeken. Tot Parker het nummer na een klein minuutje stil legt. Daar is hij dan, A$AP. Ineens blijkt er wel frontlicht mogelijk te zijn, uiteraard alleen voor de rapper. ‘Jullie beseffen hopelijk dat dit heel bijzonder is,’ zegt Parker als ze ook nog samen Rocky’s track ‘LSD’ doen. ‘It happens once in a blue moon’. En zo kreeg deze headlineset toch dat beetje extra waarop je hoopt.
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!