Zo, net op tijd voor de zomer!
Oh jazeker, het heeft echt een zomervibe he. Het hele album is behoorlijk uptempo. Geef de g-funk invloeden maar de schuld, die geven het een warm gevoel. Ik had het geluk een van de grote mannen achter de g-funk te mogen uitnodigen, Dâm-Funk. Hij was een grote inspiratiebron voor me. Sowieso hou ik erg van de lo-fi g-funk, de niet commerciële variant. Minimalistisch maar stoer.’
Vertel eens wat meer over die Dâm-Funk, dat is nogal een figuur, toch?
‘Ik was een tijdje geobsedeerd door zijn 7 Days Of Funk album met Snoop Dogg, dat ik ongelofelijk vaak in de tourbus gedraaid heb. Op een gegeven moment had ik de eer hem te ontmoeten. Hij kwam binnen met een grote donkere zonnebril en die opvallende lage stem, maar tegelijk was het een heel open man, een echte muziekliefhebber die van allerlei genres houdt. Als muzikant is ie autodidact, al die solo’s heeft ie zichzelf aangeleerd. Ik had het gevoel dat de samenwerking tussen ons heel natuurlijk verliep.’
Er zijn twee versies van de single, een Engelse en een Franse. Waarom?
‘Omdat ik nog steeds wanhopig Frans ben, maar toch graag verstaan wil worden. Ik wil geen Franse exotische popzangeres zijn. Dus als ik in Frankrijk ben spreek ik Frans, daarbuiten probeer ik in het Engelse connecties te leggen. Het werd ook een soort schrijftechniek: de fonetische klanken van het oorspronkelijke Franse nummer helpen me bij het schrijven van een Engelse tekst.’
Dus de sound en flow van het nummer is belangrijker dan een letterlijke vertaling?
‘Het is altijd een balans tussen die twee, maar het moet zeker goed klinken. Ik vind het mooi hoe de fonetische kwaliteiten van een nummer een idee kunnen vertalen. Neem Eminem, die was daar altijd een meester in. Klonk ie boos, dan klonk ie ‘ta ta ta’, ‘sa sa sa’, hard, boos. Je moet de klank van je tekst goed laten matchen met het verhaal dat je wilt vertellen.’
Het nieuwe Christine & The Queens album is onderweg. De arty popzangeres met de coole moves werkte het afgelopen jaar hard aan de opvolger van haar doorbraakalbum. Vandaag verschijnt haar eerste single ‘Damn Dis Moi', die de Franse zangeres graag even voor ons toelichtte.
Wat is het verhaal achter dit nummer?
‘Het is de introductie van het karakter Christine op het tweede album. Nog een keer over Eminem: ik ben geïnspireerd door zijn alter ego Slim Shady, de slechterik die je toch wel mag. Ik zal zelf nooit een bad guy worden, daarvoor ben ik toch te veel eenhoorn van binnen, maar dit karakter brengt wel een ander soort energie in me boven. Meer uitgesproken, zelfverzekerder, seksueler ook. Ik merkte dat mensen vaak niet snappen wat voor vrouw ik nu precies wil zijn. Ik ben macho en krachtig, maar ook geil.’
Is dat het moeilijkst te doorgronden type vrouw voor sommige mensen?
'Kennelijk. Ik gebruik als vergelijking vaak Madonna in de jaren negentig. Zij was misschien wel de meest overtuigende macho vrouw ooit. Aan de macht, gespierd, maar wel met puntige borsten, ontworpen door Jean-Paul Gaultier. Een totale clash van informatie in een persoon, maar wat mij betreft erg sexy. Ik hou van mensen die spelen met gender, zonder er afstand van te doen.
Je zei een jaar geleden dat het presidentschap van Trump en de opkomst van rechts in Europa een rol speelden bij dit album. Ik kan me zo voorstellen dat het losbarsten van de #MeToo beweging je album op zijn kop heeft gezet.
‘Het interessante is: ik maakte mijn album net af toen de #MeToo beweging losbarstte, en eigenlijk hoefde ik niets te veranderen. Het resoneerde volledig in wat ik al gemaakt had. Dit tweede album gaat over vrouwelijke verlangens en over hoe je je daar niet voor hoeft te excuseren. De #MeToo beweging is het startpunt van de discussie. Ik denk dat het voor iedereen goed zou zijn als we aan de vaste gender constructies zouden kunnen ontsnappen, als meisjes niet meer altijd meisjesachtig hoeven zijn, en jongens zich niet meer altijd als jongens hoeven te gedragen. Ik ben heel benieuwd waar die ontwikkeling ons over een paar jaar gebracht heeft.’
Die opkomst van rechts in Europa staat hier natuurlijk ook helemaal niet buiten. In Nederland bijvoorbeeld heb je Forum Voor Democratie, dat volledig gestoeld is op het perspectief van de witte man.
‘Altijd als iets naar voren beweegt, komt er een reactie van achteren. Toen in Frankrijk het homohuwelijk ingevoerd werd, volgde direct een hoop anti-homo geweld. Het is de oude wereld die reageert op intimiderende vooruitgang. Ik vind de rol van artiesten daarbij heel belangrijk. Ik draag als artiest uit dat ik geloof in hybride vormen, puurheid bestaat niet.’
Tot slot iets lichters: hoe staat het met de dans-moves bij de nieuwe single. Heb je ze al geoefend?
‘Absoluut. Ze zijn heel gespierd en sterk, dus ik zweet heel veel bij de repetities. De choreografie wordt tof, ik heb ook nieuwe dansers.’
Toen je net doorbrak moest je nog de keuze maken: dansers of muzikanten. Je koos voor een kleine bezetting. Maar nu je groter geworden bent, kun je allebei, toch?
‘Ha, dat klopt. Deze keer kies ik niet. Het klinkt als een puinhoop, maar ik beloof dat het dat niet wordt. Ik ga op tour met meer dansers en meer muzikanten!’