Beste Giel Beelen,
Hoe vaker ik het filmpje zie, hoe sterker ik het me afvraag: wat gebeurt er in jouw hoofd? Niet toen je het bedacht, in een jolige redactievergadering, toen was je hoofd koel. Ook niet toen je je verheugde tijdens het quasi-gezellige gesprekje over het nieuwe album van Tim Knol waarmee jullie begonnen. Nee, vanaf het moment dat je ‘dat ene onderwerp’ aansnijdt. Het appeltje dat je wilde schillen, en wat vermoedelijk de enige echte reden was om hem überhaupt in de studio uit te nodigen. Tim had het gewaagd jouw gilde aan te vallen. Radio 538, tegenwoordig je vrienden, want ‘nota bene in hetzelfde pand’.
Je verweet Tim ongenuanceerde dingen over radio dj’s gezegd te hebben. Dat verwijt is uit jouw mond ongeveer net zo gek als Geert Wilders die een Syrisch gezin op het kerstdiner uitnodigt in zijn safehouse. Maar wat vond Tim Knol: dat er te weinig dj’s zijn die hun eigen muzieksmaak doordrukken in plaats van zich te laten playlisten. Los van het feit dat het waar is: op zich een legitieme mening natuurlijk. Niet al te ongenuanceerd ook. Al kan ik me voorstellen dat het pijn doet, daar niet van.
Wat je echt stak was hoe Tim Knol zich uitliet over het Maan-incident bij je collega Frank Dane. Die vond het lollig om een streaker haar optreden te laten verstoren, waar het arme meisje nogal van schrok. ‘Ik dacht: shut the fuck up, Tim. Je weet helemaal niet waarover het gaat. Jij wist niet dat Frank en Maan een hele traditie hebben van elkaar fucken tijdens een optreden. De ene keer een kettingzaag, de andere keer een fanfare.’ Het gekke is dat Tim Knol eigenlijk vrij snel inbindt. Hij geeft toe dat ie dat niet wist, al vindt ie het daarmee nog steeds geen leuk grapje. En daarmee heb jij in principe je punt gemaakt, maar kennelijk is het niet genoeg. Je wilt meer. Je wilt hem vernederen, in zijn eer aantasten zoals hij dat kennelijk bij jou en al je vakbroeders gedaan heeft.
‘We moeten toch een geintje kunnen maken? Ik wilde vooral recht zetten dat we niet allemaal politiek correct hoeven zijn.’ Dat zei Giel Beelen gisteravond bij RTL Boulevard over zijn stripper-grap met Tim Knol. Maar juist Giel’s eigen manische gedrag maakt van deze wraakactie veel en veel meer dan een lolletje. Atze de Vrieze schreef weer eens een open brief aan Giel.
We kennen je natuurlijk allemaal allang als iemand die graag grappen over de rug van anderen maakt. Iemand die niet bang is gasten te schofferen en die om de zoveel tijd een hypocriete uitspraak doet. En elke keer als je dan toch een beetje te ver bent gegaan, dan zet je het weer op een huilen en bied je je excuses aan. Dat kennen we wel van je. Maar zo manisch als in dat filmpje, zo genadeloos doorbijtend hebben we je niet eerder gezien. Het was alsof er een knop omging. Van die vrolijke, goedlachse ochtendjock die overal mee wegkomt onder het mom ‘geintje, moet kunnen’, veranderde je blik in die van een waanzinnige.
‘Je bent toch onderdeel van dit circus als je hier komt’, schreeuw je die arme Tim Knol haast toe. Hij probeert het allemaal nog te sussen. Geen ouwe koeien uit de sloot, laten we lekker gaan spelen. Maar nee, je wilt door en door. En dat terwijl ie al heeft toegegeven misschien iets te fel geweest te zijn. Je wilt meer van hem, maar wat precies? Wat wil je nou eigenlijk van hem horen? En waarom moet je het zo ongemakkelijk maken als ie eenmaal wegloopt?
Je raakt zelfs een beetje in paniek als je beseft dat Knol linea recta naar de uitgang loopt. Je krijgt gelukkig hulp van receptioniste Melissa, die Tim Knol opsluit in de schuifdeurensluis en triomfantelijk uitroept: ‘Ik heb hem!’ ’s Avonds wordt zij door de Talpa-collega’s van RTL Boulevard uitgeroepen tot held van de dag, want dat was toch wel een hele strakke actie. En dan ben je helemaal niet meer te houden. Het stoom komt uit je oren. Je roept naar de bassist - die net nog op jouw speelplaats stond te spelen - dat ie een hele slechte manager is dat ie Tim niet dwingt zijn liedje af te maken. Hij corrigeert je, maar je fulmineert door: ‘Je frontman heeft een hele grote fout gemaakt! Als je niet weet waarover het gaat moet je gewoon je bek houden! En je kan toch een nummer spelen en opnieuw beginnen? Wat is het hele fucking probleem?’
Het is niet eens die grap met die stripper die het grootste 'fucking' probleem is. Flauw, smaakloos, hilarisch, wat je wilt. Het zijn de valse voorwendselen waarmee je Tim Knol uitgenodigd hebt en de kwaadaardigheid waarmee je hem blijft achtervolgen die het verschil maken. Frank Dane was gewoon een sukkeltje, die tenminste nog zijn excuses aanbood toen ie zag dat dat grapje toch niet helemaal lekker viel. Jij vertoont hier het gedrag van een psychopaat, iemand die alleen maar vanuit zijn eigen perspectief kan denken, die de impact van zijn daden totaal niet in kan schatten en volstrekt geen respect heeft voor de artiesten waarmee hij werkt. Iemand die misbruik maakt van het feit dat geen muzikant ‘nee’ durft te zeggen tegen zijn 'zegen'.
Maar wat is het dan dat je zo ongelofelijk furieus maakt op Tim Knol? Vanwaar dat manische gedoe? Hij had toch vooraf al expliciet gezegd dat ie weg zou lopen? Je had dit toch kunnen verwachten? Het was toch zeker zwak als ie het niet had gedaan? Waar put je precies de trots uit bij deze actie. Dat je verdedigd hebt dat radio dj’s wel degelijk om muziek geven? Zie je dan echt niet in dat je met deze actie het tegenovergestelde bewezen hebt? Leon Verdonschot zei bij RTL Late Night: ‘Tim Knol neemt zichzelf niet serieus, hij neemt zijn kunst serieus.’ Als door een wesp gestoken beet je terug: ‘Kunst, kunst, er staat iemand een liedje te zingen.’
Ik snap wel dat het voor jou ook niet makkelijk is. De tijd waarin we leven matcht helemaal niet met jouw stijl van radiomaken. Mensen die normaal met zich lieten sollen, doen dat nu niet meer. Meisjes, zwarte mensen, muzikanten, niemand neemt meer genoegen met de status quo van de macht zoals die altijd geweest is. Ik heb nog steeds het idee dat jij je geen raad weet met je eigen rol in dat verhaal. Je voelt je nog steeds de lollige rebel die alles kan maken, die uit de tijd van Mein Kampf en die hoer in de studio. Anti-held en establishment in een, dat wringt. En je weet ook hoe belangrijk je bent voor muzikanten. Ze mogen blij zijn met je uitnodiging toch? En tegelijk weet je dat je carrière is niet meer wat het geweest is. Je magic touch was al zoek toen je krokodillentranen huilde op TV, in 2015. En toen moest #MeToo nog beginnen. Het is ook allemaal verdomd verwarrend.
Man, wat duurde het lang voor je vertrok bij 3FM. En maar fouten maken, en maar excuses aanbieden, en maar steeds meer op je eigen eilandje zitten. Circus Giel Beelen bleef de ene na de andere jongleur-act tevoorschijn toveren, maar niemand klapte nog voor je. Je bent een strijder tegen de politiek correcte goede smaak, die tegelijk probeerde ‘mooie muziek’ aan de mensen te slijten. Iemand die met zijn gasten mag doen wat ie wil, maar tegelijk anderen oproept respect te tonen. Niemand snapte het nog. En toen werd je verlost door Veronica. Die zender past natuurlijk geweldig goed bij je. Net wat mannelijker, net wat conservatiever, of in elk geval als commerciële omroep niet meer de verantwoordelijkheid om aan de goede kant van de streep te staan. Het moet een verademing voor je zijn. Eindelijk weer een plek waar je thuis bent.
Heerlijke club toch, dat Veronica. Lekker zonder principes, zonder gene. Lekker champagne spuiten op tieten, dat werk. Mensen met principes, daar heb jij een ongelofelijke hekel aan. Tenminste: als ze haaks staan op de jouwe. En de arrogantie van dat principe is je steeds maar slechter en slechter gaan staan. En bij gebrek aan beter geniet je er maar van als mensen je een ‘hufter’ noemen, of als Twitter polletjes 95% Team Tim stemmen. ‘En de overige 5% had geen mening’, vul je trots aan. Tim Knol komt toch wel terug. Met hangende pootjes, denk je. Heus wel. Maar ik mag hopen voor hem dat ie de volgende keer als jij hem belt tegen jou zegt wat ie net tegen mij zei: ‘Ik kom nooit meer in dat kloteprogramma’.