De Jeugd van Tegenwoordig: tussen kids en de club De Jeugd van Tegenwoordig: tussen kids en de club

‘Het is alsof je er opeens een allerbeste vriend bij hebt’, zegt Freddy met zijn gezicht in een royale grijns gevouwen. ‘Maar…. Hij is wel de hele tijd dronken. Niet op die agressieve manier, hoor. Eerder: “IK HOU VAN JE!!!” Hij laat ondertussen z’n eten vallen, je moet voor hem zorgen en op hem letten.’ 
Ollie knikt schaterlachend. ‘En hij maakt je shit per ongeluk stuk.’
Freddy: ‘En dan zegt-ie: “Hey… Hey! Weet je nog? Weet je nog net? Toen we die zeehond hadden gezien?” Dan doe jij die zeehond na, en is-ie helemaal zo van: ‘OHOHOHAHWHAHWHAHW!”’
Ollie: ‘Ja, het zijn echt hele domme mensen.’
Pepijn: ‘Af en toe valt-ie in slaap, dan kun jij effe je ding doen.’

Wat een heerlijk cliché: vol trots praten de drie van De Jeugd van Tegenwoordig vandaag over hun vaderschap. Sinds vorige album Manon (2015) zijn er heel wat baby’s geboren: Pepijn Lanen (35) heeft een zoontje van bijna drie en een dochter van zes maanden, Ollie Locadia (34) een dochter van bijna drie (en een tweede op komst!) en Freddy Tratlehner (34) een zoontje van bijna anderhalf. 

Ook op het nieuwe album Luek houden ze maar niet op over het familieleven. ‘Ik heb bijna twee kids, ze geven mij bestaansrecht’, rapt Faberyayo op ‘Makkelijk (Voor Ons)’. Vjeze heeft ’t even later over zijn ‘mini mansion gevuld met smaak, m’n wijffie rond, sexy mond. Kind supergezond, z’n haren blond’. Op romantische seks-ballad ‘Wittewijnmuziek’ beseft Willie Wartaal ondertussen dat hij en zijn vriendin niet meer met z’n tweeën zijn, en moet hij het campingbedje nog even voor zijn dochtertje opzetten voordat de mierzoete liefde kan worden bedreven. Maar tussen al dat sentiment door lonkt de club toch ook weer: nadat ze op ‘Gemist’ foto’s van het nageslacht uitwisselen (‘godverdomme, die zijn goed gelukt!’), willen ze de hele stad in de fik steken, zich volstoppen met chemicaliën en zelf weer transformeren in kinderen. Even later op Luek gaan ze hard als een torpedo, om met twee Xanax achter de kiezen en een slagroomijsje in de hand toch weer vrouw en kinderen te missen.

Daar mijmer ik wat over wanneer ik het album voor het eerst hoor, een dag voordat we elkaar ontmoeten in Hotel V in Amsterdam Oost. Ik zat in de vijfde toen ‘Watskeburt’ verscheen, en denk nu als 29-jarige voor het eerst na over kinderen krijgen als een reële optie (en ik zal niet de enige zijn die met De Jeugd van Tegenwoordig opgroeide en nu in die fase zit). Die nacht heb ik een bizar toepasselijke droom, die ik besluit voor te leggen bij Freddy, Pepijn en Ollie: ik droom dat ik zwanger (?!) ben van een drieling. ’S Ochtends beval ik, ’s middags ga ik al door naar dancefestival Lente Kabinet, simpelweg omdat de line-up van vandaag beter is dan die van morgen. Wat zou dat betekenen? 
Pepijn: ‘Je moet in ieder geval als de vliegende sodemieter naar Lente Kabinet!’ 
Ollie: ‘En wij zijn je kinderen. Je moet goed voor ons zorgen.’ 
Pepijn, statig: ‘En de line-up van morgen is niet gegeven voor een dag als vandaag.’ Hij grinnikt. ‘Dat is een festivaltegeltje, hè?’

Het vaderschap lijkt me superleuk, leg ik mijn droom uit. ‘maar ik ben tegelijkertijd bang zoveel vrijheden kwijt te raken. Kan ik dan nog wel uitgaan tot het ochtendgloren? Of zelfs een keertje dronken van mijn fiets donderen, en er de volgende dag bizar weinig van herinneren hoe ik aan dat verse litteken ben gekomen? Eigenlijk niet, toch? Ik wil wel kinderen, maar weet niet wanneer ik er klaar voor ben.’

Pepijn: ‘Op een gegeven moment sta jij in de club, maar wil je er niet meer zijn. Dan is het al te laat, dan heeft je vriendin kinderen van iemand anders.’
Ollie grinnikt: ‘Ja, precies! Ze gaat die kinderen toch wel nemen, met of zonder jou.’
Freddy: ‘Je moet gewoon effe twee jaar wachten, dan duurt het nog negen maanden voordat dat kind er is, en tegen die tijd ben je wel een beetje klaar met de club.’ 
Ollie: ‘Vond je het eng om ons album te luisteren? Was het te real voor je?’

Nee, juist een opluchting: je kunt kennelijk de ene dag met je vrouw en kind zijn, en de volgende dag als een torpedo gaan. 
Pepijn: ’Ja, dat is dus het ding: door vader te worden verwerf je allemaal nieuwe inzichten en woont er een soort nieuw klein mensje bij je in huis, maar eh… je blijft wel gewoon wie je bent, je kan in principe gewoon blijven doen wat je wil.’

 

 

 

Hadden jullie vroeger dezelfde bedenkingen als ik?
Pepijn: ’Nee, ik was ook al een tijdje klaar met uitgaan en heel veel drinken. Toen mijn vrouw voor het eerst zwanger was, viel dat heel goed samen. Toen heb ik nog wel een paar keer echt heel veel gedronken, en we zijn nog een keer bijna dood gegaan in een huisje aan zee omdat we zoveel drugs hadden gebruikt..’
Ollie: ‘Freddy, jij was ook echt bang dat je je kind in een dronken bui kapot zou maken, hè?’ 
Freddy: ‘Ja…. ik was echt nog niet klaar met uitgaan en drugs, en toen moest het wel. Want als je gewoon black-outs hebt, enzo…’
Pepijn: ‘Jij kunt ook gewoon niet normaal drinken. Nou ja, normaal drinken is natuurlijk iets dat sowieso niet bestaat, maar jij… eh… jij rijdt het paard totdat het door de hoeven zakt.’
Ollie: ‘En dat waarderen we in jou, dat siert je.’
Freddy: ‘Ik ook, ik ook, en ik heb het zeker gevierd, ik ben heel blij dat ik het volledig heb meegemaakt, maar als je verantwoordelijk bent voor je beste vriend die opeens alle dronken shine steelt, dan moet je andere keuzes maken.’
Pepijn: ‘Je zou natuurlijk ook gewoon tegen je vriendin kunnen zeggen: “Jij krijgt dat kind van mij, maar ik blijf gewoon uitgaan.”’ 

Kan dat?
Pepijn, tegen Ollie: ‘Jij bent ook wel enigszins about that, hè?’
Ollie: ‘Ja, maar dat gaat nu wel veranderen.’ 
Pepijn: ‘Oh ja, de tweede.’
Ollie: ‘Ik vind het wel heel moeilijk om te beseffen dat je iets anders moet leven. Ik was altijd alleen, hè? En die waan van vrijheid… In mijn achterhoofd vind ik het toch vervelend dat ik van mezelf elke dag thuis moet slapen.’
Freddy zucht: ‘Ja, dat heb ik ook.’

Maar er is toch niets zo lekker als je eigen bed?
Freddy: ‘Het is hetzelfde als naar een festival gaan met vrienden, en de hele tijd moet je op hen wachten omdat ze nog muntjes moeten halen. Ik ben altijd het eerste halfuur met hen, daarna ben ik iedereen kwijt. Je komt elkaar wel weer tegen, dat vind ik heerlijk.’ 
Ollie: ‘Tegen je kleine kun je dat dus niet zeggen. Ik wil haar eigenlijk de hele tijd meenemen, maar dat is gewoon niet praktisch. Als ze hier was geweest, had ik de hele tijd met haar moeten spelen. Anders loop je de hele tijd achter haar aan om brandjes te blussen. Samen spelen, dat is gewoon het allerleukste.’

Ik had eigenlijk nooit verwacht jullie over het vaderschap te spreken.
Ollie: ‘Hey nigga, ik praat wel over gekkere dingen. Dit is pas het begin! Mensen zien ons op een bepaalde manier, daarom vind jij het gek dat wij over kinderen praten…’
Pepijn: ‘Maar het zou gekker zijn als we allemaal kinderen hebben, en er niets over zouden vertellen. Als we samen in de auto zitten of ergens zijn, dan gaat het al snel alleen maar over kinderen. Het is een groot deel van ons.’
Ollie: ‘Het is het leukste waar we mee bezig zijn. Het zijn net kleine spiegeltjes. Bijvoorbeeld: ik zit heel vaak met wattenstaafjes in mijn oren, ik ben er echt verslaafd aan. Mijn vriendin zei dat die kleine laatst de badkamer in kwam lopen met een wattenstaafje in haar hand en nog eens twee in haar oor! Nog zoiets: als ik nu vraag of ze honger heeft, dan zegt ze “huh?”. Ik wil haar dan eigenlijk slaan, en roepen: “Wat zeg je!?” Maar wanneer iemand iets aan mij vraagt, zeg ik ook ‘HUH?!”. Kankerrrr, dat heeft ze gewoon van mij. Ik vind het zó’n lelijke eigenschap, maar zij kan er niets aan doen. Ze doet niet wat je zegt, maar vooral wat je doet. Echt kut.’

Hebben jullie eigenlijk een appgroep voor vader-zaken?
Pepijn: ‘Ik heb wel een appgroep die dadbro’s heet, met alleen Mick Johan. Laatst appte ik hem omdat mijn zoontje in zijn bed had gekotst, vervolgens ook in ons bed, en daarna had-ie nog naast de wc gediarreed. Daarop vertelde Mick dat zijn dochtertje moest overgeven, en hij het in zijn handen moest opvangen.’
Ollie: ‘Dat van Mick vind ik minder gek, dan in bed 1, bed 2 en daarna naast het toilet. Toch?’
Pepijn: ‘Ja oké, maar als iemand zo’n ontboezeming met je deelt, dan moet je wel met íéts komen. Ik had alles daarna opgeruimd, want… Nou ja, dat moest gewoon gebeuren. Toen kwam ik beneden, en had de kat ook nog naast de kattenbak gepist.’

Zo komt het gesprek ook op Japan terecht – Freddy is vrij zeker dat zijn zoontje is verwekt op de 49ste verdieping van het Park Hyatt-hotel in Tokyo, waar Scarlett Johansson vertoeft in Lost in Translation – en vervolgens op Bas Bron (43), het enige lid van De Jeugd van Tegenwoordig dat er vandaag niet bij is. Geen wonder: hij vliegt de wereld over als Fatima Yamaha, en staat vannacht in een club in Glasgow. Hij wel! Ze zijn vorig jaar nog wel eens mee geweest toen hij in de legendarische club Pacha op Ibiza moest spelen. Pepijn raakte zo dronken dat hij de uitgang niet meer kon vinden, Ollie was helemaal nuchter ‘omdat hij effe niets deed’ en Freddy had te laat pillen genomen.
Freddy: ‘Ik kon niet meer slapen, terwijl we over een paar uur alweer moesten vertrekken. Toen heb ik me met heel veel moeite afgetrokken in de badkamer en toch nog een uurtje slaap gepakt. Verschrikkelijk, was het!’
Ollie: ‘Oh ja! Ik zat naast je bed te genieten van hoe slecht je ging. Je zei: “Ja, ik weet het, ik weet het, je hebt helemaal gelijk.” Ik was broodjenuchter en heb een geweldige avond gehad, maar het was echt een kuttent. Honderd procent een kuttent met kutmensen.’ 
Pepijn: ‘En de avond ervoor hadden we een heel serieus gesprek gehad, ook in de Pacha. We hadden zeven espresso gedronken, het klopte helemaal. Na de show was Bas in zijn eentje doorgehaald met Seth Troxler. Toen we uit de hotelkamers kwamen, zat Bas in zijn eentje bij het zwembad met een drankje. Hij vond ons allemaal vriendjes, maar was ook best wel boos dat hij als enige zo lang was doorgegaan.’ 
Ollie: ‘Zo is Bas.’

Wie had dat gedacht: dat Bas degene zou zijn die nog de hele week in de club te vinden zou zijn?
Ollie: ‘Hij hoort daar ook te zijn, die lul. Dus het is helemaal goed, I love it.’
Pepijn: ‘Als je de crème de la crème bent, moet je ook niet thuis tussen de diepvriesaardappelen blijven chillen.’ 

Zijn kinderen zijn ook al het huis uit, zeker?
Ollie: ‘Precies!’