Het is als festival een absoluut rampscenario: een dag vooraf cancelt je gedroomde headliner. Het overkwam Pinkpop in 2015, toen Dave Grohl in Zweden zijn been brak. Omdat Foo Fighters dit weekend eindelijk weer naar Landgraaf komt, blikken we eens terug: zo ging het er aan de achterkant van Pinkpop aan toe in de uren vol onzekerheid en onderhandelen.

De versterkers grommen al, de rest van de band staat klaar, en daar komt ook Dave Grohl met een flinke sprint de bühne op. Meteen rent hij richting de catwalk, hij kijkt naar links om al die tienduizenden mensen in Göteborg te verwelkomen, zet een paar passen naar rechts en…. kukelt van de rand af om een lelijke val te maken. Foo Fighters bezorgt in Zweden een heleboel mensen een hartverzakking, die gelukkig al snel weer wordt gesust: ja, daar komt de échte Grohl een luttele minuut later vrolijk het podium op sjokken. Wat blijkt: de rockband had een stuntman ingehuurd die zichzelf op een mat liet vallen. 

Het is een grappig grapje dat de band vorige week maakte, zeker als je de geschiedenis van Foo Fighters in Zweden kent: op vrijdag 21 juni 2015 speelt Dave Grohl zijn ‘meest bizarre show ooit’, zoals hij later in interviews zegt. Al in het tweede nummer dondert hij dan écht van het podium af. Terwijl hij op de grond ligt te creperen, en een EHBO-hulpverlener Grohl in zijn armen neemt, pakt–ie de microfoon. ‘I think I just broke my leg. I think I REALLY broke my leg.’ Meteen doet Grohl de belofte dat Foo Fighters de show zo zullen afmaken. Maar eerst? Eerst moet hij echt effe naar het ziekenhuis om zijn been te laten checken. 

‘I may not be able to walk or run but I can still play guitar and scream!’

Drummer Taylor Hawkins stelt voor wat covers te spelen, en verhip, een dik halfuur later wordt Grohl inderdaad weer het podium op gedragen met een brancard. Hij zit nog niet op het lullige stoeltje dat voor ‘m klaarstaat, of hij neemt die kenmerkende blauwe Gibson alweer ter hand en begint de Queen-medley mee te zingen met zijn been in het gips. De hulpverlener in zijn fluorescerende vestje geeft een dikke knipoog, Grohl lijkt gelukzalig van de adrenaline en pijnstillers. ‘I may not be able to walk or run but I can still play guitar and scream!’ Kijk nog eens naar het filmpje dat door een fan werd geschoten, het is en blijft indrukwekkend hoe Foo Fighters alsnog de show afmaakt. 

Natuurlijk kennen wij die beelden in Nederland maar al te goed, want wij waren er de dupe van. ‘I feel sorry for.. what’s the next one? I feel sorry for Pinkpop’, roept Grohl al op het podium. De band staat gepland om twee dagen later in Landgraaf het festival af te sluiten, en het gebroken been zou weleens een nachtmerrie kunnen worden voor Pinkpop. Niets zo erg als een gedroomde headliner die een dag vooraf moet cancellen. Hoe moet je daar als organisatie mee omgaan?

Pinkpop is op dat moment al bezig, en de Nederlandse Foo Fighters-boeker Ron Euser staat bij het Noord-podium naar een band te kijken. ‘Ik kreeg een sms’je van een collega, die een hele stroom aan berichten op Twitter zag en zei: “Misschien is het handig als je even backstage komt.”’ Op dat moment weet Euser nog niet hoe ernstig de situatie is. ‘Ik belde niet meteen de agent van Foo Fighters, hoor. Verplaats je maar eens in die man en wat hij doormaakt: zijn telefoon staat roodgloeiend omdat ze met de show in Göteborg zelf bezig zijn, met 30.000 a 40.000 man in het stadion. Dat moet heel goed gemanaged worden. Kortom, toen begon het lange wachten. Er moest bij Foo Fighters natuurlijk ook bekeken worden: is het zo ernstig dat verzekeringen erachter kunnen staan om de boel af te lasten? Er hing zoveel vanaf. Ze zouden Pinkpop doen, en een paar dagen later tweemaal Wembley. Dat gaat om 2 keer 80.000 mensen, daar kun je failliet op gaan.'

Na een paar uur stuurt Euser ze maar eens een sms’je en even later belt hij met de agent in Londen en het management in Los Angeles. Aanvankelijk hoopt Euser nog dat er even een noodgipsje wordt gezet en Grohl zo alsnog in Landgraaf kan komen rocken, dan maar op een comfortabele stoel. ‘Hij is zo’n bikkel, in het najaar heeft hij natuurlijk ook weer een tournee door Europa gedaan op een speciaal ontworpen troon.’ Uiterlijk zaterdagmiddag 15.00 Nederlandse tijd belooft het management van Foo Fighters de knoop door te hakken en uitsluitsel te geven.

Pinkpop onderzoekt die vrijdagnacht alvast een paar opties. ‘We hebben toen Triggerfinger wel al gebeld voor eventueel een partijtje gitaargeweld. “Zijn er nog bruiloften of begrafenissen, of kunnen jullie eventueel komen spelen?”’ Of Euser vervolgens de hele nacht geen oog dichtdoet? Of hij badend van het angstzweet in de portacabin ijsbeert met de telefoon in de hand? Hij schatert het uit. ‘Nee joh, ik heb die nacht gewoon heerlijk geslapen. Echt! Ik heb dat ook met het missen van vliegtuigen: deal with it, word er niet raar van, relativeer het. Ik kan het toch niet meer veranderen. En ik denk dat de situatie in Congo of Lesbos erger is dan een uurtje Foo Fighters missen. Natuurlijk is het verschrikkelijk jammer dat 60.000 mensen hun favoriete band niet kunnen zien, maar mensen snappen a) de harde waarheid van een gebroken been en b) dat we bij Pinkpop altijd ons stinkende best doen om een situatie zo goed mogelijk op te vangen.’ 

Inderdaad: het is niet voor het eerst dat Pinkpop lastminute een vervanger moet regelen voor een grote naam. In 2009 zei headliner Depeche Mode bijvoorbeeld af, werd Placebo tot afsluiter gekroond en werd Krezip in het programma gefietst. In 2007 meldde Amy Winehouse zich ziek, en werd Krezip ook al ingevlogen.

Terug naar 2015. Wanneer Euser te horen krijgt dat Foo Fighters écht niet kan komen spelen – aanvankelijk willen ze nog wel Wembley doen, maar een paar dagen later zeggen ze ook die twee shows af – onderzoekt Pinkpop nog een aantal opties. The Prodigy bijvoorbeeld, die op dat moment met hun hele crew en productie Engeland zijn en een weekend vrij hebben. ‘Ze hebben het geprobeerd te bewerkstelligen, het was vanuit Londen zeven a acht uur rijden, dus niet onrealistisch, maar een aantal belangrijke mensen in hun team hadden afspraken die ze niet konden veranderen. “Sorry Ron, het lukt ons niet.” Vervolgens gingen we langzaam ons lijstje af, met wat we de beste ideeën vonden.’

Ja, en ook Sir Paul McCartney wordt voorzichtig gepolst. ‘We weten dat het een gekke vraag is, maar…. Nee?’ Ook Nine Inch Nails en Ryan Adams vallen onder hetzelfde agentschap als Foo Fighters en natuurlijk denken zij mee over een oplossing, maar helaas mag dat niet baten. Daarom wordt uiteindelijk een vliegtuig en extra backline geregeld voor Triggerfinger – ze hebben geen begrafenis of bruiloft, maar wel ’s avonds een show in Groningen die ze niet willen laten schieten.

Uiteindelijk vraagt Pinkpop aan Pharrell om door te schuiven van semi-headliner naar headliner. Of het management van de wereldster dan ook gaat onderhandelen over een extra zak geld die past bij een headliner? ‘Wat denk je zelf? Ja, natuurlijk hebben ze daarover onderhandeld en ze hebben zeker wat extra gekregen bovenop het aanvankelijk afgesproken gage. Jan zegt weleens wat over geld, wij proberen dat verder toch zo min mogelijk te doen.’ Wel vertelt Euser dat bij het cancellen van Foo Fighters, de band ook echt geen enkel gage krijgt.

In eerste instantie roept Smeets nog dat Foo Fighters belooft een jaar later weer terug te komen naar Landgraaf, uiteindelijk komen ze pas in 2018 terug. ‘We hebben ook niet meteen na Pinkpop 2015 gevraagd: “Wanneer kom je terug?” De relatie met de band en hun agent is al zo lang zo solide dat we erop vertrouwden dat er geen loopje met ons werd genomen. Het zijn mensen van wie je naar de bruiloft gaat, je komt bij elkaar thuis over de vloer. En nee, we zijn niet voor deze editie als koele boekhouders gaan rekenen: “Je krijgt geen cent meer dan in 2015!” Je kunt dit werk alleen doen als je aan beide kanten het gevoel hebt dat je een goede deal hebt gemaakt, grosso modo komen steeds meer generaties naar popmuziek kijken, daardoor wordt het publiek breder en de gages steeds hoger.’ Maar goed, Dave Grohl en de zijnen komen nu wél naar Pinkpop, in goede gezondheid en met beide benen op het podium. Of ze weer zo’n prank uithalen als in Zweden? Wie weet.