PP18: Hoe Bruno Mars en Pinkpop naar elkaar toe groeiden PP18: Hoe Bruno Mars en Pinkpop naar elkaar toe groeiden

Los Angeles, een jaar geleden. De Britse tv-komiek James Corden rijdt door de straten van de stad in zijn speciale Carpool Karaoke-wagen. Het is het bekendste en meest bekeken item uit zijn late night show voor CBS, en dat is niet zo gek. In zijn carpoolwagen stapt namelijk de ene na de andere superster in. De ene keer Justin Bieber, de andere keer Metallica, weer een andere keer Adele, om vervolgens de hele rit lang mee te zingen met hun eigen hits, samen met de extreem grappige maar ook nogal normale en zelfs een beetje dikkige Brit achter het stuur. Dat is niet lelijk bedoeld, want Corden zet zijn eigen uitstraling maar al te vaak in. Bijvoorbeeld als Bruno Mars naast hem plaats neemt. 

Bruno Mars draagt in het filmpje een bijzonder flashy zijden overhemd en een zonnebril. Eigenlijk zoals je van hem verwacht, maar Corden steekt er de draak mee. Hij pakt van zijn achterbank het ene na het andere bizarre hoofddeksel om te bewijzen dat Bruno Mars werkelijk alles kan hebben. En verdomd, het is zo: een hoge zwarte doodgravershoed, een lichtblauw dameshoedje, alles wat er bij Corden belachelijk uitziet, staat zijn bijrijder fantastisch. Wat moet het toch heerlijk zijn om zo lichtvoetig door het leven te kunnen. Het maakt hem de ultieme feelgood popster, de man die altijd lacht en nooit zweet.

- 2010: Doo-Wops & Hooligans. Hits: 'Just The Way You Are', 'Grenade'
- 2012: Unorthodox Jukebox. Hits: 'Locked Out Of Heaven', 'When I Was Your Man'
- 2014: 'Uptown Funk' met Mark Ronson
- 2016: 24K Magic. Hits: '24K Magic', 'Finesse'

Die soepelheid leerde Bruno Mars van jongs af aan. Hij groeide op in een hotel vol vakantiegangers op Hawaii, waar hij op de wereld werd gezet door een percussionist en hula-danseres. De ultieme voedingsbodem voor een carrière in de entertainment, om dat vermaledijde woord meteen maar op tafel te gooien. Hij kon amper schrijven toen hij al op het podium belandde met de familieband, waarbij de kleine Bruno - toen nog gewoon Peter Hernandez - het imiteren van Elvis als specialiteit had. Het kost weinig moeite om je dat voor te stellen, want iets van het rock ’n roll-icoon heeft Bruno Mars nog altijd in zich, en iets van de Amerikaanse hotelcultuur al helemaal. 

Dat Bruno Mars vervolgens al 25 was toen hij eindelijk doorbrak is dan wel weer opvallend. De zanger vertrok al jaren eerder naar Hollywood om het te gaan maken, maar gek genoeg lag zijn ambitie in eerder instantie achter de scherm. Hij schreef voor anderen, onder meer voor Sugababes en Brandy. Zelf noemt hij dat het fundament onder zijn obsessie voor songstructuren, en ook voor de manier waarop hij switcht tussen verschillende stijlen en genres. Van 90s r&b naar 80s funk, van klassieke popballades naar opzwepende pop met een hiphoptwist. Maar denk niet dat het allemaal vanzelf gaat. Tegen Rolling Stone zegt hij: ‘Broer, het is het moeilijkste dat er is. Elke beat is al gemaakt, elk rijmwoord is al gezegd, elk akkoordenschema is al gebruikt. Ik neem het op tegen miljarden andere liedje. Het is alsof je de loterij speelt - je moet gewoon geluk hebben.’

Dat geluk had hij direct bij zijn eerste single ‘Just The Way You Are’, een mierzoet nummer die meteen op nummer 1 belandde in Amerika. Het staat op zijn debuutalbum Doo-Wops & Hooligans uit 2010, een album waarmee Bruno Mars nog bepaald niet Pinkpop-ready was. Ook staaat op dat album zijn giga-hit ‘Grenade’, dat de ultieme liefde bezingt: ‘I'd catch a grenade for ya. Throw my head on a blade for ya. I’d jump in front of a train for ya. You know I'd do anything for ya.’ Dat is - laten we eerlijk zijn - toch een beetje een bakvissentekst, en ook nog eens veel te gelikt geproduceerd om de kritische Pearl Jam-fan op Pinkpop te overtuigen. Die twee hits van zijn debuut voldoen aan alle kwalificaties van de perfecte popsong, net als ‘Locked Out Of Heaven’ van zijn tweede. Het bracht hem tot twee keer toe naar de half-time show van de Superbowl, maar het was die ene wereldhit die Bruno Mars vanuit het niets ‘cool’ maakte.

‘Uptown Funk’ dus, een track van producer Mark Ronson die uitgroeide tot een van de allergrootste streamingmonsters ooit en in 2014 een jaar lang op elke radiozender te horen was. ‘Uptown Funk’ was zo’n niet te ontkennen hit die van links naar rechts omarmd werd. Hij was met zijn scherpe jaren tachtig-funksound natuurlijk ook wel een stukje cooler dan die weeïge meisjespop waarmee hij tot dan toe bekend was. Bruno Mars onderstreepte de klasse van die song met zijn eigen ’24 Carat Magic’, ook een eighties funktrack met veel energie. Op zijn meest recente album staan ook nog supercatchy nummers als ‘Finesse’ en ‘Versace On The Floor’, allemaal sensuele seksliedjes - soms bewust een tikkeltje ordinair - waarin de dure jurkjes zonder enige moeite losgeknoopt worden. 

Voor Bruno Mars zit het geheim dus echt in scherpere producties, maar onderschat ook de beweging niet die Pinkpop zijn kant op heeft gemaakt. Waar Pinkpop in de jaren negentig nog echt een alternatief bolwerk was, heeft het met de jaren steeds meer mainstream pop geprogrammeerd. De afgelopen jaren zagen we onder meer Years & Years, Bastille, John Newman, The Script en zelfs one hit wonders Sheppard en Magic! al op het podium. Ze werden voorgegaan door onder meer Ed Sheeran, Clean Bandit en zelfs Katy Perry. Onbestaanbaar zou het zijn in de gouden jaren van de alternatieve rock. Maar Pinkpop moet door. Het festival hoopt hiermee duidelijk de nieuwe generatie aan zich te binden en ook in de toekomst een festival voor minstens drie generaties te blijven. De tragiek is zelfs dat het festival het qua vernieuwing toch echt van dit soort mainstream acts moet hebben. Het huidige Pinkpop is het platform van de alternative-reuzen uit het verleden en de popsterren van nu. 

En toch is het opvallend dat de bakken kritiek die het festival kreeg toen vorig jaar Justin Bieber headliner werd, nu uitblijft. Moord en brand schreeuwde een deel van de harde kern, en ook journalisten zetten hun vraagtekens. Nu: niemand. Al is het ook weer niet zo moeilijk om op te sommen wat Bruno Mars wel heeft en Justin Bieber niet. Mars is likeable, hij oogt altijd alsof–ie er zin in heeft. Hij heeft een trouwe band om zich heen, maar is zelf ook een multi-instrumentalist die er altijd keihard voor werkt. Zonder te zweten, let maar op, straks op Pinkpop.

In 3voor12 Radio op 3FM hoor je vanavond van 23.00 tot 00.00 een heel uur lang een special over Bruno Mars.