Zo transformeert Ronnie Flex in trapgod Nori Zo transformeert Ronnie Flex in trapgod Nori

Hoe Nori verschilt van Ronnie Flex? Hij maakt het op openingstrack ‘Saus’ direct duidelijk, terwijl hij de triplet-flow van ‘Opgekomen’ perfectioneert: niet eenzaam naar huis mijmerend over een meisje, maar in de club met al zijn vrienden, zijn haar gek geknipt, een domme choker om zijn nek, blowend, tassen vol met stacks meezeulend en lean drinkend. Hij strooit saus op je bitch, maar vertrouwt tegelijkertijd niemand: journalisten verdraaien al zijn woorden (namens al mijn vakbroeders: sorry!) en voor dat freaky meisje dat hij tegenkomt verstopt hij zijn Rolex. 

Tuurlijk, het is niet voor het eerst dat we Ronnie Flex zo door de club zien zwalken. Sterker nog: zo kwam hij ooit vanuit het niets op met Yellow Claw-hits ‘Nooit Meer Slapen’, ‘Allermooiste Feestje’ en vooral Boaz van de Beatz-rammer ‘In Een Jet’. Nori-track ‘Kan Niet Kiezen’ is daar de opvolger van, en zo paranoïde en agressief klonk Ronnie nog nooit: hij gilt zo’n beetje tegen zijn haters en switcht zijn flow wel drie keer terwijl zijn ziel in brand staat, op een hysterische trapbeat van Boaz. 

Het contrast met de track erna kon niet groter en versterkt beide tracks nog eens: ‘Non Stop’ is een emo R&B-traptune waarin Ronnie de liefde probeert te verklaren aan een meisje, zoals hij dat op Rémi ook telkens deed, om haar mee de nacht in te trekken. Maar zo makkelijk vindt hij dat nog niet: ‘Ik hou m’n adem in, elke keer wanneer je dichtbij komt. Ik ben een verlaten kind, ik ben niet zo sociaal, ik doe m’n best.’

De uitstekende beat van ‘Non Stop’ komt van de Amerikaanse producer Maaly Raw, die ook een stapel producties leverde aan Lil Uzi Vert. Het is sowieso wel duidelijk dat Ronnie zijn saus uit Amerika heeft gehaald voor Nori. Dan weer volgens recept van de duistere Atlanta-trap a la Future en Migos: die desolate piano tussen de ratelende hi-hats in ‘Saus’! De dwarsfluit van Metro Boomin gaat in de achtbaan op ‘Geekin’! Dan weer met een knipoog naar de vrolijkere Soundcloud-trap van Lil Yachty, YBN Nahmir, Lil Pump, Ugly God en Playboi Carti, met de cheesy synthesizers van ‘2 Cups’, de koddige, net iets te snelle panfluit-beat van ‘4/5’ en natuurlijk een overdaad aan ad-libs. Extra cool: alles is door DJ Waxfiend aan elkaar gemixt als een oldschool mixtape.

(tekst gaat door na de video)

Oh, en dan zit er ook nog een awesome primeurtje verstopt in Nori: open hem maar eens op Spotify in je telefoon. Bij elke track (is dat ooit eerder bij een volledig album gedaan?!) zit een visual. Niet zomaar een visual: het zijn stuk voor stuk referenties naar de coolste anime uit Japan. Hier zie je Shin Chan met zijn billen schudden, daar zie je hoe Ronnie a la Pokémon transformeert in ‘Muscle Flex’, even verderop huppelt Pikachu langs, er luistert een rondborstig meisje met rode blosjes op haar wangen eenzaam naar ‘Non Stop’ en een jonge Vegeta zit op de bank te gamen naast Totoro.

Als het iets oproept, dan is het wel het eeuwige tv-kijken en gamen uit je jeugd, en een zekere naïviteit die ook wel past bij de jongste generatie rappers die het afgelopen jaar kwam aanstormen. Ronnie Flex is eigenlijk alweer van de vorige generatie (zo snel gaat dat dus!), maar plaatst zich met Nori heel duidelijk in die nieuwe Nederlandse golf: van Jacin Trill tot ANBU, van Leafs tot Yung Nnelg, rappers die stuk voor stuk met een zekere speelsheid en creativiteit het genre verfrissen.

Nori voelt niet alleen maar piepjong; al op de openingstrack hijst hij de Rotterdamse veteraan Winne op het schild, en de slottrack is zelfs een remake van D-Love-klassieker ‘K Zou Niet Weten’. Maar als Rémi ging over volwassen worden met een schaamteloze traan, de eenzaamheid omarmen maar tegelijkertijd het grote publiek toereiken, dan is Nori in alles het tegenovergestelde. Of om een groot filosoof te quoten: 'De nacht is nog jong, net als wij voor altijd.'