Zullen we het eens niet over de interviews en de Twitter-uitglijers hebben? Zullen we het hebben over de vijf kleine albums die Kanye West in een maand tijd uitbracht, en die samen een nieuwe artistieke vuistslag vormen? Een Album van de Week in vijf delen.

Uitgesteld r&b talent

‘Zeg Teyana, hoe staat het eigenlijk met je carrière? Was jij niet getekend door G.O.O.D. Music, het label van Kanye West?’ Teyana Taylor kreeg het nogal vaak te horen de afgelopen jaren. Tien jaar ‘in the game’ en nog steeds geen hit, dat wordt toch een beetje sneu. Negen jaar na dato is de titel van debuutsingle ‘Google Me’ nog steeds up to date. Maar nu krijgt Teyana haar kans, als een van de vijf Kanye-releases van deze zomer. Kanye West kwam met een soloplaat, een collab met zijn soulmate Kid Cudi, ook produceerde hij albums voor Nas, Pusha T en dus deze r&b zangeres. Stuk voor stuk korte albums met maximaal acht tracks, maar alles bij elkaar toch een flinke bundel werk.

Teyana Taylor knipoogt zelf naar haar stroeve carrière op ‘Rose In Harlem’, een stijlvol maar toch ook wat bitter liedje waarin ze een oud gedicht van Tupac parafraseert: ‘A rose in Harlem, grew out the concrete. You know it ain’t sweet.’ Het sample van The Stylistics is typisch voor een losse, sensuele vibe die producer Kanye West de zangeres meegeeft. Op het felle ‘W.T.P.’ (work that pussy) na heeft het hele album deze slaapkamervibe. Met als fysieke hoogtepunt het kronkelende ‘3Way’, waarin Teyana haar echtgenoot voorstelt een extra dame in het echtelijke bed uit te nodigen. In zijn feature op die track vertelt Ty Dolla $ign expliciet hoe het resultaat van die uitnodiging er vanuit mannelijk perspectief uitziet. ‘Her on top of me. You, on my face, ride me like the Wraith. I watch you licking on her while I beat it from the back.’

Kanye West - Wyoming Sessions

De maand van Kanye: dit zijn de vijf releases die hij in zijn studio in Jackson Hole, Wyoming opnam.

- 25 mei: Pusha T - Daytona (produced by Kanye West)
- 1 juni: Kanye West - Ye
- 8 juni: Kanye West & Kid Cudi - Kids See Ghosts
- 15 juni: Nas - Nasir (produced by Kanye West)
- 23 juni: Teyana Taylor - K.T.S.E. (produced by Kanye West)
 

Twee grote namen

Vijf albums dus, vijf heel verschillende projecten, en daarmee vijf kleuren op het palet van de zelfverklaarde Picasso van de hiphop. Want hoe anders is bijvoorbeeld de plaat die hij met Nas maakte. Op Nasir zitten we binnen vijf minuten in de conspiracy theories over zwarte en witte macht in Amerika, gaat het over vrijmetselarij en politiegeweld. De zeven tracks vertegenwoordigen de zeven hoofdzondes, een concept-benadering zoals we die van Nas wel kennen. Toch is Nasir de zwakste van de vijf releases. Nas is de grootste naam en vermoedelijk iemand die op Kanye’s bucketlist stond, maar het voelt alsof de meesterproducer net iets te veel naar de veteraan toe gebogen is, op misschien het episch lange ‘Everything’ na. Zegt dat iets over Kanye West of over Nas? En wat zegt het dat ie voor Pusha T juist zijn beste plaat produceerde sinds Clipse? Vooral de bombastische banger ‘If You Know You Know’ is een instant classic met een typische Kanye West sound: harde beats, gecounterd met opgepitchte soul samples. Dit album voelt ook echt als een match tussen producer en rapper, en dat mag je natuurlijk ook wel verwachten van de chef van G.O.O.D. Music.

Maar zijn die platen ook met elkaar verbonden, of vormen ze vooral contrasten? Wat is het verband tussen de coke-dealers-rap van Pusha T en Kanye’s persoonlijke ontboezemingen op Ye? Moeten we een hint zien in de tragische foto op de hoes, een stilleven uit het junkieleven van niemand minder dan Whitney Houston? Het is een overduidelijke verwijzing naar de keiharde schaduwkant, die ook voor Kanye West op de loer lag. In de enige Pusha T track waar ie zelf op rapt verwijst ie ernaar. ‘Seven pill nights, you know what that feel like?’ Het gaat over zijn verslaving aan opiaten, in eerste instantie door dokters voorgeschreven. En dan een statement dat past bij de aanvaarding van zijn demonen zoals we die zien op Ye en het Kid Cudi album. ‘No more hidin' the scars, I show 'em like Seal, right?’

Op ‘Yikes’, de sleuteltrack van Ye, noemt Kanye West die ‘scars’ - zijn inmiddels officieel vastgestelde bipolaire stoornis - een super power. En het lijkt erop dat hij dat toch vooral wil laten zien, dat zijn mentale beperkingen tegelijk zijn kracht zijn. Het is de motor achter zijn productiviteit - kijk mij eens vijf heel verschillende albums droppen! Het is ook de motor van zijn vooruitgangsdrift, van het voortdurend verleggen van grenzen. Die grenzen liggen dit keer niet altijd per se op het muzikale vlak, want veel van wat we hier horen heeft ie vaker laten zien. Het gaat dit keer vooral om het herinterpreteren van regels over wat nu precies een album is, wat een volwaardig artistiek statement inhoudt. Vijf albums van gemiddeld zeven tracks, dat zou aan kunnen voelen als vijf halfbakken tussendoortjes, maar dat hier helemaal niet zo.

Kanye West albums
2004: The College Drop-out
2005: Late Registration
2007: Graduation
2008: 808s & Heartbreak
2010: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
2011: Watch The Throne (Kanye West & Jay Z)
2013: Yeezus
2016: The Life Of Pablo
2018: Ye

Tien top Kanye West features
Rihanna - FourFiveSeconds
Estelle - American Boy
Chance The Rapper -  All We Got
Schoolboy Q - THat Part
T.I. - Swagga Like Us
Kid Cudi - Make Her Say
Young Jeezy - Put On
Nas - Still Dreaming
Common - They Say
2 Chainz - Birthday Song
Big Sean - Blessings

Tien top Kanye West producties voor anderen
Jay-Z - Run This Town
Alicia Keys - You Don't Know My Name
The Game - Angel
T.I. - Welcome To The World
Lupe Fiasco - The Cool
Common - Be
Talib Kweli - Get By
The Game - Dreams
Shyne - More Or Less
Beanie Sigel - Nothing Like It
 

Kanye zelf

Het meest dichtbij laat West zijn luisteraar uiteraard komen op de twee releases waar ie zelf het woord voert. Ze zijn muzikaal ook het meest bijzonder. In Kid Cudi vindt West een geestverwant, een artiest die al langer open is over zijn worsteling met depressies. Hun gezamenlijke project Kids See Ghosts is een dromerige ode aan de kinderlijke onschuld. Let op: je moet wel even door het geweldige mitrailleursalvo aan het begin heen luisteren om daar te belanden. Vooral het psychedelische ‘Freeee (Ghost Town)’ het introverte anthem ‘Reborn’ en het nostalgische klinkende ‘4th Dimension’ (dankzij een Louis Prima sample) mogen er zijn.

Het meest interessant en tegelijk het minst makkelijk weg te luisteren is de plaat waarop Kanye West zijn hart uitstortte, Ye. Van de zelfmoordfantasieen in ‘I Thought About Killing You’ tot het overdreven zelfverzekerde ‘All Mine’, waarin Kanye de tieten van zijn geliefde prijst als ‘het levende bewijs dat mannen wel degelijk op twee dingen tegelijk kunnen focussen’. Hier raast de manische Kanye West in volledige overdrive, maar kruipt ie ook stilletjes in een heel donker hoekje. Het is rauw en haast niet geschaafd, geschreven en opgenomen een week voor release. Kanye West zelf verklaart dat zijn mentale aandoening de bron van zijn genialiteit is. Maar is dat echt zo? Of is West zo’n grote artiest ONDANKS de grillen van zijn brein? Laten we nu eens niet meegaan in het opblazen van de idiote dingen die Kanye West soms doet, en hardop stellen dat ie ondanks alles een van de grootste en meest fascinerende artiesten van deze tijd is.