Pinkpop 2017: Martin Garrix maakt het karwei van Bieber af Pinkpop 2017: Martin Garrix maakt het karwei van Bieber af

Vier jaar na zijn eerste release heeft Martin Garrix een magische grens doorbroken: 1 miljard views heeft zijn doorbraaktrack ‘Animals’. Een miljard, dat zijn getallen die je normaal alleen op de derde dinsdag van september hoort. Daarmee is Martin Garrix met afstand de grootste popster van Nederland, en dus een super logische match met zijn generatiegenoot Justin Bieber. De twee doen een aantal festivalshows gezamenlijk. Of nou ja, gezamenlijk, met losse shows, na elkaar. Precies zoals hier, waar Bieber het als grote publiekstrekker toch een beetje liet liggen, en Garrix de avond in het slot mag gooien. En reken maar dat ie dat doet.

Garrix staat voor een indrukwekkende custom made installatie, een lichtgevend kruis waarop visuals geprojecteerd worden. Hij heeft confetti, hij heeft vlammen - wat heet: rode vlammen! Maar wat misschien wel het meest opvalt aan deze set, is nog wel dat het een echte set is, geen voorgeprogrammeerd uurtje. De dj verschanst zich ook niet op zo’n afzichtelijke en afstandelijke LED-muur, maar staat met beide benen op de grond achter een open tafel. Halverwege pakt hij zijn microfoon er even bij, om te zeggen dat ie zojuist gehoord heeft dat ie langer mag draaien. ‘En daar ben ik fucking blij mee’.

Dat niet alleen: hij maakt af en toe foutjes en slordige overgangen. De switch van zijn nieuwe semi-ballad ‘There For You’ (met Troye Sivan) naar de oude rammer ‘Tremor’ bijvoorbeeld is een beetje ongelukkig. Dat klinkt als strafpunten, maar gek genoeg zijn het dat niet. Het tegenovergestelde juist: in een wereld waarin de perfectie heerst, is een beetje grilligheid een verademing. Te veel dj’s in zijn segment laten zich kaderen door hun grootse producties, waardoor ze echt geen kant meer op kunnen. 

HET CONCERT:
Martin Garrix, Mainstage, zaterdag 2 juni

HET PUBLIEK:
De Beliebers bleven hangen, en sommige oudere rockers probeerden eens wat anders dan een biertje.

WAS HET GOED:
Een overdonderend audiovisiueel spektakel met een paar alternatieve knipoogjes.

HET NUMMER:
Vanzelfsprekend zijn giga-wereldhit 'In The Name Of Love', met hartjes en confetti.

(Tekst gaat door onder de foto)

Garrix laat zich ook niet vastleggen aan de sound waarmee hij doorbrak. Zijn meest recente singles zijn allemaal een stuk trager en emotioneler dan de harde knallers uit zijn eerste jaren. ‘Scared To Be Lonely’ met Dua Lipa bijvoorbeeld is een melodieuze poptune waarin de drop geen euforie maar melancholie oproept. De mix van oude en nieuwe tracks zorgt ervoor dat zijn set steeds gevarieerder wordt, en dat is lovenswaardig. En waar ie doorgaans zijn eigen tracks afwisselt met hits van collega-EDM-dj’s, vlecht ie er vanavond een paar alternatieve klassiekers van o.a. The White Stripes, The Chemical Brothers en Daft Punk tussendoor. Zo blijkt maar weer dat ie een stuk beter weet waar ie staat dan Bieber.

De ontwikkeling in sound en tempo is onmiskenbaar aanwezig, en toch volgt Garrix wel steeds hetzelfde pad: elke track werkt in ongeveer een minuut toe naar een eerste drop, of die nu hard op subtiel is. En dan moet je je ‘fucking hands’ op gooien en vliegt het je ook om de oren. Met alle kleurtjes en al het vuur door elkaar waan je je soms in een shotjesbar. Geen moment gebruikt hij twee of meer tracks achter elkaar om ergens naartoe te werken, zoals house-dj’s dat doen, om nog maar te zwijgen over de dwingende diepgang van techno-dj’s. En toch moet je niet onderschatten hoe ingewikkeld het juist met deze manier is om de aandacht vast te houden. Na twintig minuten constante prikkeling ben je al snel murw. Maar Garrix krijgt het toch elke vier minuten voor elkaar dat een stemmetje in je brein 'jaaaaa' piept.

2012: getekend door Spinnin
2013: 'Animals' wordt wereldhit (inmiddels 1 miljard views op YouTube)
2014: tekent bij manager Scooter Braun (o.a. Justin Bieber)
2015: single 'Don't Look Down' met Usher en breuk met Spinnin
2016: 'In The Name of Love' en nummer 1 in DJ Mag 100
2017: wint de Popprijs op Noorderslag

Deze manier van draaien sluit wel veel beter aan bij het mainstream poppubliek dat hier vandaag staat. Van jong tot oud laten ze zich keer op keer inpalmen door de effectieve versiertrucs van de dj. Handen omhoog, al dan niet met telefoon erin, springen, meezingen, alles. Het hoogst springen ze op ‘Animals’ en afsluiter ‘In The Name Of Love’. De hartjes gaan massaal in de lucht voor het laatste nummer van de avond, voor wat we toch rustig als een bona fide klassieker mogen graveren in de bokaal van de Nederlandse popmuziek, ergens naast ‘Radar Love’ en ‘Venus’.

Alle Pinkpop principes gingen vanavond overboord, en Martin Garrix had het gelijk aan zijn zijde. Want die ene gulden regel geldt nog steeds: als je tot voorbij de geluidstafel komt op een groot veld als dit, dan ben je je plek op dat immense podium waard. 

Doorgaans is voor Nederlandse artiesten een optreden op het grote Pinkpop-podium het hoogst haalbare. Een show hier, daar kun je maar beter even bij stilstaan, want de kans is groot dat het nooit meer indrukwekkender wordt dat dit. Voor Martin Garrix is dit gewoon business as usual. Pinkpop is voor hem een middelgroot festival op een wat onbestemd grasveld. En toch, als ie net voor 'In The Name Of Love' echt losbarst op zijn tafel klimt, lijkt ook bij hem dat besef te zijn: dit was Pinkpop.