Bijna duizend man telt FC BZB. Al dik anderhalf decennium brengt de fanclub van de lollige punk-folk-feestband het glossy tijdschrift Vetja uit, nummer 50 verschijnt dit jaar nog. Wat maakt dat groepje zo hardnekkig in zijn enthousiasme? Op bezoek in Oirschot.

‘Jij bent niet gek, wij zijn gek!’ Bart Vogels (32), in het dagelijks leven werkvoorbereider en calculator bij een elektrotechnisch bureau, deze week prins carnaval in Skôn Orre Gat en verder vice-voorzitter van FC BZB, zegt het met een brede grijns. Het is ook wel maf, hoor: de fanclub van de BZB (formerly known as Band Zonder Banaan, en de club daarmee voorheen Fans Zonder Banaan) bestaat al 17 jaar, telt nog altijd meer dan 900 man die vijftien euro contributie betalen, en brengt elk jaar weer drie glossy tijdschriften uit die vol staan met artikelen over de feestelijke ‘flauwekulrockband’ uit Volkel. 

Bart zit aan de flinke houten tafel met zijn vrouw Joyce Vogels (28), advocaat en penningmeester van de club, en Riko Peeters (50), oprichter en voorzitter van FC BZB, en daarnaast export manager bij een producent van bouwproducten. Ze bespreken hier in Oirschot de laatste zaken voor de jaarlijkse fanclubdag, dat eens niet in het vaste clubhuis 013 wordt gehouden maar in De Pul XL in Uden. Een flinke zaal, maar dat mag ook wel: er komen flink wat mensen op af.

Eerlijk waar: ik had niet verwacht dat er zo’n grote fanclub achter de BZB zou zitten. Wie zijn die mensen?
Bart: ‘Allereerst zeker een tiental geestelijk beperkten…’
Joyce: ‘Meer nog! Een aantal leden van de band werkt in de gehandicaptenzorg. Het is natuurlijk heel leuk als een van de begeleiders in de band speelt.’
Bart: ‘Maar ook hoogopgeleiden en alles ertussenin: het varieert echt. Huismoeders, alleenstaanden, getrouwden… Van jong tot oud.’ 
Joyce: ‘Er worden ook pasgeboren kindjes aangemeld, en veel mensen die je ook wel bij Normaal, de WC Experience en Rowwen Heze tegenkomt.’

Riko, hoe ben je ooit FC BZB begonnen? 
Riko: ‘Nou, een maat van mij is de broer van de gitarist. Die zei: “Kom eens kijken bij een optreden.” Ik heb toen per ongeluk een keer gezegd: ik ben vrijgezel, heb geen vrouw of kinderen, dus als je een keer een chauffeur nodig hebt: geen probleem. Nou, van het ene op het andere moment werd ik de chauffeur van hun bandbus – als we voor het licht thuis waren ging het niet goed! – en verder schreef ik af en toe wat gekke stukjes voor hun site. Er bestond toen al een andere fanclub, Baila Baila, maar die raakte een beetje inactief. Op het initiatief van manager Rien ben ik toen met een groepje een nieuwe fanclub gestart. We werden een stichting met tot doel het gevoel van de Band Zonder Banaan in een zo breed mogelijke zin uit te breiden onder de fans, om het zo maar eens effe te zeggen. Het klinkt een beetje zwaar, maar hij wilde de fans verenigen zodat hij wat gerichter kon marketen. Het was eigenlijk niet eens zozeer dat we zulke grote fans waren, maar we vonden het vooral wel leuk om zoiets op te zetten. Dat houden we ook alle vrijwilligers en bestuursleden voor: leuk als je meewerkt, als je mazzel hebt kun je een keer mee naar een optreden, maar het is niet zo dat je dag en nacht met de bandleden aan het bellen bent.’

En nu zijn we zeventien jaar verder, en nog steeds ben je vrijwillig de voorzitter van de fanclub!
Riko: ‘Ik weet het! Ik heb al twee keer ontslag willen nemen, maar dat mocht niet, hoor. Je moet constant creatief blijven en nieuwe dingen verzinnen, maar soms is dat wel moeilijk. We hebben geen BZB-tatoeages, we zijn geen gillende keukenmeiden en hebben juist wat meer afstand tot het podium, en daardoor een betere connectie met de bandleden. Eerlijk gezegd draai ik vrijwel nooit muziek van de BZB. Waarom niet? Het is een live-experience.’
Joyce: ‘Ik heb dat niet, hoor. Ik kan een nummer voor de honderdste keer in de auto opzetten en dan toch nog een woordgrapje horen waarvan ik denk: “Hee, da’s me nooit eerder opgevallen.”’
Bart: ‘Oké, ze hebben dan toevallig op onze bruiloft gestaan, het trouwalbum is toevallig in hun huisstijl opgemaakt en een van hun vaste fotografen maakte er foto’s. Maar Riko heeft gelijk: we zijn geen hijgerige fans.'

(tekst gaat door onder de foto)

Riko, voorzitter van FC BZB

Over BZB

Al 25 jaar bestaat BZB (voorheen Band Zonder Banaan). De Nederlandse flauwekulrockband maakt punk-folk-rock met een hele vette knipoog, een beetje a la Flogging Molly. Daarmee zijn ze succesvoller dan je denkt: ze stonden op Lowlands, Pinkpop, Paaspop, Zwarte Cross en natuurlijk hun eigen jaarlijkse festival Festyland, met liedjes als ‘Ik Leer Het Nooit’, ‘Vergeet Niet Om Te Drinken’ en natuurlijk ‘Koning Pintemans’.

FC BZB bestaat al 17 jaar, en wordt al die tijd al aangevoerd door Riko Peeters. Ze geven driemaal per jaar het tijdschrift Vetja uit en organiseren een jaarlijkse fanclubdag.

Wat vinden jullie eigenlijk zo goed aan BZB? 
Bart: ‘Ja, ze leggen heel knappe humor in de tekst: er zitten heel veel dubbelzinnigheden in. En muzikaal is het zo goed! Ze raken de Ierse folk aan, maar ook de rock en het feest. Iemand als Miss Montreal? Dat is een poppetje op het podium, ze staat daar maar met haar gitaar.. Bij BZB gebeurt van alles. Ze doen hun befaamde surfplankact nog wel eens, verder is de onderbroekenlol naar de achtergrond verdwenen: het condoomflossen is een act geworden waarbij Ben op één been staat en helemaal achterstevoren mondharmonica speelt. Ze hebben nu springschoenen in plaats van de dodemanssprong. Ja, het is volwassen geworden.’

Leg eens uit hoe jullie jaarlijkse fanclubdag in zijn werk gaat. Kan ik daar mijn banjo laten signeren? Kan ik een uur lang in gesprek gaan met Fred?
Riko: ‘Haha, dat laatste gaat niet lukken. Er zijn teveel fans die dat willen.’
Joyce: ‘We moeten echt inplannen: een uurtje handtekeningen – of je nou je mitella of shirt laat signeren maakt niet uit. Een uurtje fotomomenten. Misschien nog een ludieke actie waarbij de band voor het echte optreden even de zaal in gaat. We hebben wel eens voetbalplaatjes gemaakt van de hele band, en allerlei quizes. We hebben vorig jaar ook een kinderfanclubdag georganiseerd, en BZB heeft zelfs wel eens tussen de ketels van een brouwerij gespeeld.’

Ik kan me voorstellen dat er hele goede vriendschappen ontstaan uit FC BZB.
Riko: ‘Als ik naar een festival ga ben ik nooit alleen. Er is ook een grote kruisbestuiving met fanclubs van Jovink en Normaal, het is altijd gezellig om met die mensen te ouwehoeren. Zij gaan altijd naar onze fanclubdagen, wij naar die van hen.’ 
Joyce: ‘Er zijn zoveel mensen die ik anders niet had gekend.’ 

En de Vetja? De vijftigste editie van het blad komt nog dit jaar uit. Het is toch verschrikkelijk moeilijk om elke keer iets nieuws te verzinnen om op te schrijven?
Riko: ‘Jazeker. We hebben hele mooie bladen gemaakt, maar het wordt steeds lastiger om die vol te krijgen. Onze regel is: we doen geen concertverslagen en hebben geen reclame. Maar we hebben bijvoorbeeld wel eens een Dick de Gans-bordspel ontwikkeld, waarvoor we gansjes en dobbelstenen uit Engeland hebben laten komen.’
Joyce: ‘En we hadden rubrieken waarin we gingen eten bij een bandlid. We hebben een keer “de platenkast van” geschreven. De merchandisemensen stoppen er nu mee, daar schrijven we ook over. Er is zoveel te vertellen!'