Jo Goes Hunting
Zijn broer ken je vast wel: Rocco Hueting, de toetsenist van de Staat, maar daar gaat het nu niet om. Het muzikale bloed stroomt ook bij Jimmi Jo Hueting. Deze alleskunner bespeelt instrumenten als gitaar, banjo en synthesizer en combineert dit met terughoudend klinkende slagwerken. Soms doet hij het alleen, op Grasnapolsky met een enthousiaste band, waarin hij zelf zingende drummer is.

Klangstof
Het is de eerste van oorsprong Nederlandse band die op Coachella speelt komend jaar en de bassist ken je misschien uit de tijd dat hij bij Moss speelde. Klangstof heeft Radiohead als inspiratiebron, maar gebruikt ook kenmerken uit de Noorse muziekscene. Verwacht rustige intro’s waarbij je op de maat kunt meewiegen, maar ook synthesizer- plus distortionexplosies.

Andy Shauf
Andy Shauf is een Canadese singer-songwriter die het niet houdt bij slechts een simpel gitaartokkeltje en een goede stem. Hij speelt ook drums, piano en klarinet. Hij drumde in een Christelijk poppunk bandje, maar stopte daar in 2006 mee. Hij stapte over op zijn eigen muziek en bracht in 2006 zijn debuutalbum ‘Darker Days’ uit waarop melancholische indie folk te horen is.

Iguana Death Cult
Rete-harde garagerock, daarvoor moet je bij Iguana Death Cult zijn. Het is nog maar een paar nachtjes slapen voordat hun debuutalbum te koop is, maar eerst komt Grasnapolsky. Het staat al vast dat je uit je plaat kan gaan en omver wordt gemosht. Als je dit leuk vindt zijn Lookapony en Bartek aan te raden.

Mario Batkovic
Is accordeonmuziek voor ouwe lullen? Echt niet. De Bosnisch-Zwitserse accordeonist Mario Batkovic experimenteert met zijn trekzak zoals niemand dat kan. Hij kan zijn instrument laten klinken als een synthesizer of gitaar, zonder poespas. Je hebt hem misschien al gezien om Le Guess Who? of Eurosonic. Sinds zijn kinderjaren is hij bezig met deze technieken en toert nu door Europa om zijn werk te laten horen.

Bonne Aparte
Ze maakten snoeiharde muziek, richtten hun eigen platenlabel Wham! Wham! Records op en verdwenen na een jaar van de aardbodem. Eind 2015 kwamen de Friese mannen terug, maar riepen dat niet van de daken. De zeggen dat het Nederlandse muziekwereldje klein is, waardoor reclame van mond-tot-mond gaat. Bonne Aparte wil hun muziek niet ongewild in je strot duwen.  

De Likt
Rappen over wijven in een boxershort, Rotterdam trotseren en stampvoetend het podium afbreken. De Likt doet het. Op dit moment zijn de heren bezig met hun tweede album, waarvan ze een voorproefje geven op Grasnapolsky. Ze beschrijven zichzelf als futuristische funk, maar hebben wel een doos vol vieze teksten klaar liggen die in het publiek worden gerapt.

Tamino
Deze twintigjarige Antwerpenaar heeft de Nieuwe Lichting van Studio Brussel gewonnen, is een tijdelijke import-Nederlander voor zijn studie aan het Conservatorium van Amsterdam en zijn eerste release komt dit jaar nog uit. In zijn sobere, trage en melancholische muziek neemt de singer-songwriter zijn gedeeltelijke Egyptische roots mee.

Flamingods
Deze Engelse en Arabische multi-instrumentele band maakt experimentele en exotische muziek met Oosterse en Afrikaanse invloeden. Een psychedelische toon staat centraal voor een heerlijke portie wegzweven. Bij Flamingods kun je even bijkomen van de alledaagse stresstaferelen en met je hoofd op een onbewoond eiland zijn.

Linde Schöne
Linde Schöne had een doel: een contract bij het hiphoplabel van Jiggy Djé. Het is haar gelukt en nu is ze de eerste vrouw die daar tekende. Een rapper is ze niet, maar haar futuristische r&b heeft er natuurlijk genoeg connectie mee. Eigenlijk houdt Schöne niet van Nederlandstalige muziek, maar r&b is wat haar betreft een uitzondering. Daar zit soul in, vindt ze.