DTRH17: Oscar & The Wolf overtuigt zelfs de grootste haters DTRH17: Oscar & The Wolf overtuigt zelfs de grootste haters

De belangrijke spots deze Down The Rabbit Hole zijn nogal uiteenlopend gevuld dit weekend. Stemmige folk van Fleet Foxes, lompe emodance van Moderat, feelgood hiphop van Typhoon en De La Soul, moeilijkdoenerij van Nicolas Jaar. Het enige dat nog ontbrak was een pure popshow. En dat is waar Oscar & The Wolf in beeld komt.

Eerlijk is eerlijk, ik ben niet zo fan van Oscar & The Wolf. Toen ik ze voor het eerst en laatst zag, op Eurosonic 2015 was ik dat nog wel. Het slepende geluid, het drama en vooral hoe de frontman met zijn glitterende designerjas het podium rondzweefde en de complete Vera ademloos liet staren. Als Oscar & The Wolf niet heel snel groot zou worden, dan zou iedereen het mis hebben. Maar toen ze eenmaal groot werden en de muziek overal langskwam, was ik het ook aardig snel beu. Juist dat eeuwige gesleep en gedrama werd doodvermoeiend. De optredens sloeg ik dan ook maar over.

Nu tweeënhalf jaar later is de band ongehoord gegroeid. Tot aan de arena’s toe worden zalen uitverkocht. Die ervaring nemen ze vandaag mee naar de Hotot. Iedereen die dacht dat Moderat al een indrukwekkende productie had, heeft deze nog niet gezien. De band staat in een LED-kooi, die als er geen beelden op zijn doorschijnend is. Totaal onverwacht verschjint Colombie niet op het podium, maar bovenop de kooi. CO2-kanonnen, de sirenes van ‘The Game’ die loeien. Zo maak je als popster je entree.

HET CONCERT:
Oscar & The Wolf, Hotot, zaterdag 25 juni

HET PUBLIEK:
De Belgen wapperen met vlaggen, de Nederlanders klimmen op elkaars schouders: iedereen heeft er zin in. 

WAS HET GOED:
Ik dacht klaar te zijn met de Oscar & The Wolf, maar was opeens toch weer fan

HET NUMMER:
'Strange Entity', zo'n nummer waarvan je toch weer verbaast hoe hard hij wel niet wordt meegezongen

(Tekst gaat door onder de foto)

De toon voor de avond is gezet. En geen productionele truc wordt in de kast gelaten. CO2-kanonnen dus, vuurwerkgordijnen, een enorme catwalk met volgspot. Het enige dat ontbreekt zijn vlammenwerpers. Maar hey, wie zeikt er over het missen van vlammenwerpers als er een enorm bellenblaaskanon is? Bij nieuwste single ‘Breathing’ vliegen er opeens zeeën van bubbels door de lucht. Die kenden we nog niet.

Ondertussen danst Colombie weer over het podium als een 90’s r&b-diva. Over de catwalk schrijdend alsof het een modeshow is – inclusief schalkse blikken over z’n schouder -, tegen zijn microfoonstandaard aan rijdend, en oogcontact zoekend met zijn publiek alsof ie wasted in een club zijn lijntjes uitwerpt. Ook zijn pak vanavond heeft die 90's feel. Beladen met gouden kettingen en ringen en over zijn simpele zwarte shirt en broek een oversized witte jas die de hele show van zijn schouders gezakt blijft. De gekleurde zonnebril op het puntje van zijn neus maakt het af. 

Misschien is het de combinatie van de overweldigende productie en Colombies podiumaanwezigheid, maar opeens is alles wat de band muzikaal zo doodvermoeiend maakt weer hun grootste kracht. Op de zondagavond is juist dat slepende, vol hiphop- en dance-knipogen het perfecte geluid. Gaar van drie dagen festival lijkt de hele Hotot zich over te geven, en deint de uitpuilende tent non-stop mee. Op plaat kan je ze eenzijdigheid verwijten, zo live voelt het meer als een hele duidelijke esthetiek. En eentje die ze laat aanvoelen als de popact met de allerbeste show van de Benelux.

1. Intro
2. So Real
3. The Game
4. Honey
5. You're Mine
6. Runaway
7. Joaquim
8. Touch Down
9. Undress
10. Moonshine
11. Breathing
12. You Got Me On Fire
13. Princes
14. Strange Entity

Nadat de confetti-kanonnen in de grote finale met 'Strange Entity' zijn uitgeraasd en het publiek harder juicht dan ze het hele weekend gedaan hebben, staat Colombie omgedraaid naar zijn band te fluiten. Goed dat ie ze er nog even bij trekt en weer duidelijk maakt dat Oscar & The Wolf toch echt een band is. 

Alles over Down the Rabbit Hole vind je in het dossier.