Dit was de zondag van Best Kept Secret 2017 Dit was de zondag van Best Kept Secret 2017

Heb je het ooit zo stil gehoord op een festival als tijdens het concert van Radiohead op Best Kept Secret? In Hilvarenbeek speelden ze niet alleen een van hun meest kleinschalige festivalshows in lange tijd, maar ook een van hun meest introverte. Lees verder >>>

Over de basgitaar bestaat de algemene opvatting dat het het minst sexy instrument is in de traditionele bandbezetting. Kom daar maar niet mee aanzetten bij Stephen Bruner, alias Thundercat. De 32-jarige Amerikaan is misschien wel de beroemdste basgitarist van zijn generatie, met dank aan zijn solowerk en als sessiemuzikant voor onder andere Kendrick Lamar, Erykah Badu, Kamasi Washington en Childish Gambino. Zeker niet de minsten. Lees verder >>>

Met heldere electronica of de drie drummers die elkaars roffel opeens vloeiend overnemen. Het ging maar door, het hield maar niet op. Lees verder >>>

Kernwoord van de show is: minimalistisch. Er gebeurt op het podium bar weinig, maar dat heeft Blake’s muziek ook niet nodig om je te raken. Eenvoud is waar het om draait. Lees verder >>>

Voorovergebogen houden alle vier de muzikanten elkaar in de gaten. De drummer staart de toetsenist aan, de bassist vanuit zijn ooghoeken naar allebei en de saxofonist op zijn sopraan trekt ogenschijnlijk zijn eigen plan. Maar die moet ook bij de helft van de nummers weer van het podium af. Lees verder >>>

Het is gewoon cool om Johnny Greenwood tussen dit odd couple te zien. Er drijft ook subtiele electronica van dit continent doorheen dat, vooruit, een keer even lekker stampt. Dan danst de hele tent. Lees verder >>>

Cass McCombs is sinds begin dit decennium een artiest om in de gaten te houden. Op zijn aanzienlijke rij albums valt altijd wat moois te halen tot en met het vorig jaar verschenen Mangry Love. Lees verder >>>

Na bescheiden hit ‘Radio Kids’, waar Timothy Showalter tegen het einde een gitaarduel aangaat met de andere gitarist uit z’n band, grijnst hij. ‘We beginnen nog maar net,’ pocht hij. Lees verder >>>

Striemende drums, fel rood licht en om het nummer de duivel die langskomt: wie op deze bloedhete zondag lekker niks aan de handmuziek wil, heeft bij Zeal & Ardor niks te zoeken. Lees verder >>>

Gelukkig: Moffat blijkt even toch wat humor te hebben en gaat vlak voor het eind op het podium staan voor het scherm, waardoor een droste-effect onstaat. De Schot wiebelt wat met zijn kont en neemt maar weer even een flinke teug. Lees verder >>>

Het is onvoorstelbaar hoe populair Kaleo is geworden. Lees verder >>>

Zouden ze het zelf weten dat de man aan wie hun muziek zoveel schatplichtig is ruim veertien uur eerder op hetzelfde podium stond? Vast wel en anders zijn er bij Canshaker Pi in Stage Five genoeg bezoekers te ontwaren met een Sonic Youth-shirt aan; vooral dat met de cover van Goo en alle variaties daarop doen het goed op Best Kept Secret. En evenals Thurston Moore en co. excelleren Willem, Boris, Ruben en Nick in gecontroleerde chaos, aangestipt met kleine freak-momentjes die niet per sé in lijn liggen met de maatsoort of tempo vooraf. Lees verder >>>

Zandwolken dwarrelen voor het hoofdpodium langs, alles wat wit was is inmiddels wat schmutzig, en de enige verkoeling die er is, is het meer. Een ideale setting voor de lome country van Marlon Williams. Lees verder >>>

Bij binnenkomst wordt men verwelkomt door een walm van zonnebrandlucht. Stage Three staat flink vol, vooral met schaduwzoekers die niet weg willen branden in de felle zon. Ditmaal op de planken: Fil Bo Riva. Een folk/soulformatie gevormd rondom Filippo Bonamici, half Italiaans, half Iers en woonachtig in Berlijn. Bonamici is zo’n typische folkfrontman, met zijn lange lokken, snikkende stem en liedjes over onbeantwoorde liefdes. Lees verder >>>

Een kwik dat de dertig graden aantikt, maar alsnog is er overal kippenvel te zien in Stage Two en de warmte weerhoudt niemand ervan om kei-, maar dan ook keihard te applaudisseren. De veroorzaker? Australiër Ry Cuming, artiestennaam Ry X. Gewapend met een engelenstem van het zuiverste soort en een subliem strijkorkest, toetsenist en drummer, houdt Ry X het midden tussen moderne klassiek, singer-songwriter en zelfs een vleugje minimal house. Lees verder >>>

De Noorse Aurora lijkt rechtstreeks uit de Happinez gesprongen, het Nederlandse blad dat met het motto ‘make every day a happy day’ de weg langs spiritualiteit en mindfullness zoekt voor lezers die voelen dat er meer is tussen hemel en aarde: maar wat?! Vergis je niet, de Happinez is een succesvol blad met een aanzienlijke doelgroep. Lees verder >>>

Grote kans dat je nog nooit van de Japanse act Kikagaku Moyo hebt gehoord, maar je oren gaan direct klapperen als je hun cv hoort: ze maakten drie platen, een split met Moon Duo, brachten een cassette uit via Burger Records en stonden eerder al op Eindhoven Psych Lab.  Lees verder >>>

Het is vroeg voor een laatste festivaldag. Maar deze Rotterdamse garagerockers laten zich niet door het tijdstip beteugelen. Heb publiek bij aanvang wel. De meesten liggen hoogstwaarschijnlijk nog in hun tent het campingzand uit hun ogen te wrijven. Balen voor hun, zij missen mooi het eerste feestje van de dag. Lees verder >>>

Het is een bijzonder weekend voor Dokkum. Zaterdag vond na een jaar afwezigheid de 38ste Dokkumer Brandweerrally plaats. Vandaag, de dag des Heren, staat het plaatselijke The Homesick op het Best Kept Secret-festival. Het trio betrekt de woonplaats er geregeld bij. In de lekker lullige videoclips lopen ze er door de straten en weilanden, in de teksten wordt zelfs Bonifatius aangehaald. Maar muzikaal haalt The Homesick het ergens anders vandaan: het Verenigd Koninkrijk. Lees verder >>>