Het is donderdag en dat betekent dat er ergens diep in Noord een feestje van jewelste aan de gang is. Iets voorbij de werf en over de brug vind je Undercurrent; nu al enkele jaren de thuisbasis van ZeeZout tijdens ADE en tevens de mooiste locatie boven het IJ. Meerdere keren per jaar slaan de middelgrote organisator en het Kroatische festival Dimensions de handen ineen om zo een dijk van een line-up aan te kunnen bieden. Nu heeft ZeeZout de afgelopen jaren al zijn eigen plekje in de overvolle dancescene weten te bemachtigen, maar dit affiche bevestigt het weer: ZeeZout opereert op een heel dun lijntje tussen obscuur en toegankelijk. En dat komt deze nacht fantastisch uit de verf.

Je zou het niet verwachten nadat je het leeuwendeel van de mensen linksaf ziet slaan bij de werf (waar DGTL plaatsvindt), maar nog voor 1 uur is de grote zaal gevuld. De aftrap is voor Courtesy, een Deense dj en labelbaas die diezelfde middag bij Red Light Radio al liet horen niet gek te zijn van crate digging. Pas een uur in haar set is daar een herkenningspuntje voor het publiek: Ridney met ‘At Night’. Niet dat het uitmaakt: Courtesy draait zo gevarieerd en snel dat er voor elk wat wils is. Het blijft soms wel wat lastig om te plaatsen wát ze nou eigenlijk draait, dus laten we het houden op “genre oprekkende tracks”. Tegen het einde neigt ze al wat vroeg in de nacht naar de techno, maar niet zonder ons eerst ongemakkelijk op het verkeerde been te zetten met off beat drumkicks.

De jonge Deense zet een gevarieerde set neer. Dat dit ook maar een relatief begrip is, laat underground cultheld I-F zien. Waar de tracks van Courtesy nog gemakkelijk voor het oor waren, heeft de dj van eigen bodem geen enkel probleem met het draaien van hoge tonen met dreigingslevel ‘tinnitus’. Een politiesirene? Geen probleem. De themesong van tv-serie Knight Rider op repeat? Waarom ook niet. Het is de ongeremde afwisseling zoals bij I-F die je als luisteraar uitnodigt om mee te denken wat de volgende track zal worden. Want dat de Haagse dj niet aan concessies doet, wordt vrij snel duidelijk; hij speelt met de bas alsof alleen hij 'm kan horen, volgt de zwaarste elektronica op met de vrolijkste synthpop en schreeuwt elk woord van elke track naar het publiek. Het is lastig om met losse nummers eer te doen aan een set en dj zo kleurrijk als I-F, maar Patrick Cowley’s enorm catchy ‘Tech-No-Logical World’ en The Conservatives' ‘Loneliness’ geven wel blijk van het toverwoord tot nu toe: variatie.

HET FEEST:
ZeeZout x Dimensions, donderdag 19 oktober 22.00-08.00

DE LINE-UP:
O.a. Hunee b2b Call Super, I-F en Mike Servito 

DE SFEER:
Bij elke nieuwe track klinken er positieve geluiden van een aangenaam verrast publiek.

WAS HET GOED:
Ja. 

DE PLAAT:
Heb je even? 'Love Can't Turn Around' van Farley Jackmaster Funk, het Knight Rider theme song of gewoon Bronski Beat met Smalltown Boy?

(tekst gaat door onder de foto)

Jong en oud talent volgen elkaar nu niet op, maar komen samen in de b2b-sessie van Hunee en Call Super. Bij Hunee was het afgelopen jaar lastiger om ‘m niet dan wel op een feestje te zien, terwijl Call Super juist steeds meer voet aan de grond krijgt. Beiden hebben succesverhalen van Dekmantel Festival te vertellen, maar stonden naar mijn weten nog nooit naast elkaar. Na een bom van een introtrack (weet iemand die?) laat het eerste piekmoment even op zich wachten. Bij I-F was de opeenvolging van tracks snel en de spreektaal electro, maar de heren testen liever eerst even de disco gerelateerde muziekkennis van de aanwezigen. Wanneer dat wel snor zit, vindt de energie opnieuw zijn weg naar de dansvloer via ‘Vulture’ van Daphni. Hierna is de eerste helft van de set er eentje zoals je die vaker van de kleine dj hoort: disco met veel invloeden uit de wereldmuziek en een Hunee die danst alsof ‘ie zijn eigen tracks weer voor het eerst hoort. Leuk om te zien: elke stilte in de set wordt door het publiek gebruikt om luidkeels te applaudisseren. De tweede helft komt vervolgens meer in de buurt van het werk van Call Super met wat steviger four to the floor werk. Over Dekmantel gesproken: net als op de Selectors Stage draait Super gewoon wéér ‘Gypsy Woman’ van Crystal Waters om ‘m daarna he-le-maal om te gooien met een experimentele triphopbeat in versnelling. Dansers staan even stil en – geen grap – met open mond te kijken. In de staart van de set gooien ze alle formaliteiten overboord en draaien Bronkski Beats ‘Smalltown Boy’ helemaal af.

Na het terugkeren van een korte pauze (het is inmiddels iets voor 7) valt direct op hoe vol de zaal nog staat. De wilde disco en electro van daarnet is overgewaaid en heeft plaats gemaakt voor serieuze techno. Mike Servito lijkt de memo dat techno op ZeeZout maar zelden werkt niet te hebben ontvangen. Het publiek is vannacht letterlijk en figuurlijk uitgespeeld en deze harde kicks vereisen toch het nodige schakelwerk. Hoe dan ook: op een nacht dat je verbeeldingskracht zo getest en geprikkeld wordt, kan je niet anders dan snakken naar stilte om het allemaal even te laten bezinken.

Meer ADE? Lees alle verslagen en interviews in het ADE-dossier.