Geluid moet je voelen, als het aan Zak Khutoretsk alias DVS1 ligt. Sinds 2015 wordt zijn showcase The Wall of Sound geroemd mede dankzij het speciaal ontwikkelde geluidssysteem, dat bestaat uit torenhoge subs die een hele muur beslaan. In 2015 stond het systeem nog in de Rotterdamse Maassilo, twee jaar later haalt Reaktor de belevenis opnieuw naar Nederland. Hijzelf, Helena Hauff en Karenn laten het Warehouse aan de Elementenstraat op haar grondvesten trillen.
Het moment dat je de loods binnenstapt komen de geluidsgolven je al tegemoet en zetten je ingewanden in beweging. Wie op de eerste paar rijen staat voelt de lucht bewegen. Instinctief zoek je tussen al dat geweld naar de dj, maar die speelt hier slechts een bijrol. De dj-booth blijkt verscholen tussen de geluids- en lichttechnici achterin de zaal, met als gevolg dat de menigte met de rug naar de dj staat.
CEM heeft de twijfelachtige eer om drie uur lang warm te draaien, maar Karenn durven we toch wel de eerste serieuze act van de avond te noemen. Stoïcijns als altijd staan Blawan en Pariah achter hun drumcomputers. Het duo is inmiddels zo goed op elkaar ingespeeld, dat er geen foutje valt te bespeuren. De set is bikkelhard, zonder rekening te houden met wie dan ook en zonder ook maar een moment af te zwakken. De geluidsmuur is daar perfect op berekend.
Helena Hauff test de grenzen van het publiek. Sinds haar debuut uit 2016, een one-take wavey electroverzameling, is ze al snel een lieveling van velen geworden. Ze zet niet de kale drumcomputertechno van Karenn voort, maar graaft diep in haar electro en acid collectie. Ze zet het publiek op het verkeerde been met ellenlange breaks, uitdovende bassen en tempowisselingen. Ze verliest daarbij echter nooit de dansbaarheid uit het oog. Het spelen met de grenzen van techno brengt een grijns op vele gezichten, maar jaagt ook een boel mensen weg.