Het is net als vorig jaar aan Len Faki om het startschot te geven voor vijf dagen Awakenings tijdens ADE. Dat doet hij in de vorm van de Figure Nacht: een rondtrekkende clubnacht vernoemd naar zijn eigen label. Vorig jaar deed hij dat met een redelijk onsamenhangende en voorspelbare line-up. Dit jaar heeft de labelbaas groter en gewaagder uitgepakt met onder meer Robert Hood en Jeff Mills, maar ook een allesverwoestende Lady Starlight.

Bij aanvang is het KiNKs technoproject Cyrillic dat door de Gashouder galmt. Wie de Bulgaar wel eens live heeft gezien, weet wat hem onderscheidt: zijn eindeloze bron aan energie, plezante onvoorspelbaarheid en een dj-booth die lijkt op een ruimteschip. Het is jammer dat het gros van de mensen niet te zien krijgt hoe de man uithaalt op zijn arsenaal aan apparatuur. Al drummend, mixend en schuddend, werkt hij zijn producties af. Producties die overigens ter plaatse in elkaar geschroefd en geloopt worden via de CDJs, want die heeft hij er ook nog neergezet. Dit alles leidt tot een set met veel korte breaks waarin het nooit écht stil valt als hij snel weer achter zijn Roland drummachine kruipt.

Een logisch vervolg op de luchtige techno van KiNK is het door vocalen gedreven discowerk van danceveteraan Robert Hood. Ditmaal live, wat ten gunste komt van zijn onderscheidend vermogen. Hood is een enorm populaire dj en draait met enige regelmaat in Nederland. De afgelopen editie van Lowlands viel het op dat hij in zijn sets iets te vaak terugvalt op hetzelfde handje klassieke tracks (‘Chained to a Death Camel’, ‘The Bells’). Niets van dat vannacht in de technocatacombe; tracks uit zowel de Floorplan als zijn eigen catalogus worden bijna onherkenbaar op de zaal afgevuurd. Een hoogtepuntje in zijn set vinden we in het midden: een intro die doet denken aan zijn eigen ‘Let the Church’, een kort moment van stilte om vervolgens te pieken met een onontkoombare harde kick. Deze zul je ongetwijfeld op Raad de Plaat tegenkomen gezien de hoeveelheid telefoons in de lucht. Daarna is het ook wel gedaan; de laatste dertig minuten heerst een gebrek aan spanning of progressie.

HET FEEST:
Awakenings x Len Faki present Figure Nacht in de Gashouder, woensdag 18 oktober 22:00 – 08:00

DE LINE-UP:
O.a. Len Faki, Robert Hood, KiNK en Jeff Mills 

DE SFEER:
Zoals je 'm bij Awakenings verwacht: collectieve genoegdoening bij elke drumkick die valt.

WAS HET GOED:
Ja, over het algemeen wel.

DE PLAAT:
Ondanks zijn genadeloze set, toch de laatste track van Len Faki zelf: een remix van de klassieker ‘Good Life’ van Inner City uit 1989.

(tekst gaat door onder de foto)

Drummend, mixend en schuddend, werkt hij zijn producties af

© Jelmer de Haas

Het tempo ligt vannacht  hoog en om drie uur is het zover; de sommelier van de eerste Awakeningsnacht gaat beginnen. Dit is iets waar je als bezoeker halsreikend naar uitziet of al de hele nacht als een berg tegenop ziet. Een vrouw in het midden van de zaal vat de twee uur durende set van Len Faki eigenlijk, zij het schreeuwend, perfect samen: ‘Je weet precies wat je krijgt bij hem; hij gaat alleen maar harder!’ En dat klopt. Techno kan hypnotiserend zijn, het kan dreigend voelen en het kan euforie teweeg brengen, maar “Ome Len” laat zien dat het ook gewoon 'alleen maar' hard kan zijn. Niets meer, niets minder. En net als vorig jaar doet hij geen enkele moeite om zijn publiek te prikkelen en dwingt hij complete toewijding af door in elke track een break te verwerken. De mensen eten uit zijn hand en vinden alles wat niet op een maag-omdraaiende-drumkick lijkt zonde van de tijd. De CO2-kannonen aan het dak waarschuwen de menigte steeds voor de onontkoombare overtreffende trap. Is het dan echt alleen maar biceps trainen? Nee, als slotstuk is er nog ruimte voor de popvocalen van de klassieker ‘Good Life’ van Inner City uit 1989; een hele welkome afwisseling.

Er schijnt licht aan het eind van de Gashouder. Letterlijk. Lady Starlight betreedt de booth in een opvallende glitteroutfit en vormt daarmee een contrast met de uiterst serieuze mannen eerder vannacht. Niet geheel onverwacht van het voormalig voorprogramma en goede vriendin van Lady Gaga. Ryan Keeling debuteert vanavond bij Awakenings en doet dat met een tijdslot tussen Len Faki en Jeff Mills in. Een blik op haar social media leert ons dat ook zij maar een mens is. Ze zegt de Awakening-set spannend te vinden. Die spanning is nergens voor nodig want in retroperspectief zet ze de beste set van de nacht neer. Lady Starlight treedt net als de meeste artiesten deze editie live op en dat geeft haar de mogelijkheid om de zaal helemaal naar haar eigen hand te zetten. Nog overprikkeld van de set hiervoor is het wel even schakelen: geen gigantische breaks, maar minuscule toonveranderingen en subtielere progressie. Met haar modulaire apparatuur bouwt ze snijdende synths die als zweepslagen de zaal in galmen en kicks die bijna onhoorbaar veranderen. Ze daagt het publiek niet alleen uit om te dansen, maar ook om te luisteren. Dat niet iedereen daar zin in heeft wordt snel duidelijk; er ontstaan gaten in de massa en de zaal reageert bij lange na niet zo euforisch als voorheen.

Na deze verademing neemt Jeff Mills het over. In augustus stond hij nog met drumlegende Tony Allen op Dekmantel, met een tegenvallende set als gevolg. Goed dat hij weer achter zijn Roland TR-909 kruipt. Het eerste half uur klinkt zoals je dat zou verwachten; onnavolgbaar, gestroomlijnd en genadeloos (maar niet per se ongenuanceerd) hard. Maar met de kennis dat ADE nog vier dagen telt, en het per slot van rekening ook gewoon een woensdag is, kiest een deel van het publiek er voor voortijdig te vertrekken.

Meer ADE? Lees alle verslagen en interviews in het ADE-dossier.