Rode draad door Relatives in Descent is waarheid, een schijnbaar vaste waarde die in het tijdperk van ‘alternative facts’ ineens afbrokkelt. Frontman en tekstschrijver Joe Casey is niet het type om op een zeepkist te gaan staan, maar hij neemt ook geen blad voor de mond: ‘In this age of blasting trumpets / A paradise for fools’ zingt hij in openingstrack ‘A Private Understanding’. Het is de meest letterlijke verwijzing naar de Amerikaanse president die je op het album zult vinden, maar hij is duidelijk zat. Eigenlijk was Casey van plan op dit album wat minder te leunen op de duisternis die de eerste albums van Protomartyr tekende, maar het drong zich aan hem op. Uit hetzelfde nummer: ‘Not by my own hand, automatic writing by phantom limb’.
Casey had geen enkele muzikale achtergrond toen hij zich in 2008 voegde bij gitarist Greg Ahee en drummer Alex Leonard, die op dat moment als duo optraden onder de naam Butt Babies. Bij wijze van grap zong hij af en toe een nummer met ze mee. Die grap liep uit de hand, bassist Scott Davidson kwam erbij, en Protomartyr was geboren. Vier albums later is de band geliefd om haar scherpe, pikzwarte postpunk en explosieve live shows.
Hoewel Joe Casey zelf bescheiden is over zijn aandeel in Protomartyr – ‘Ik weet niks van muziek, ik vertrouw op wat zij doen’ – zijn de door hem geschreven teksten en z’n markante vertolking ervan een essentieel onderdeel van de Detroitse band. Casey – tien jaar ouder dan zijn bandleden en geregeld omschreven als ‘wiskundeleraar’ of ‘alcoholistische oom’ dankzij zijn smoezelige jasjes en halfgeknoopte overhemden – zingt zijn nihilistische teksten met afwisselend een zielloze croon of een hysterische schreeuw. Hij is het donkere hart van Protomartyr, een excentriekeling juist omdat ie zo normaal lijkt. Je bent duizenden Joe Caseys tegen gekomen in je leven, denk je, tot je hem op het podium ziet spuwen en fulmeren.
Tekst gaat door onder de video.