1. PJ Harvey kaart de trillingen van Engeland aan
Vrijdag is een vreemde dag. Het is de dag dat vele festivalbezoekers wakker worden en lezen dat de meerderheid van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie wil stappen. Als je van iemand op Down The Rabbit Hole vervolgens een statement verwacht, is het PJ Harvey wel. Haar vorige album was immers totaal gewijd aan de scheuren in de geschiedenis van haar eigen land. Vlak voordat ze het cynische ‘Glorious Land’ van Let England Shake speelt, draagt ze John Donne’s beroemde vers 'No Man Is An Island' uit 1624 voor. Het is geen wonder dat de verre geschiedenis dient als een perspectief op het heden. Wat nu gebeurt in Europa, in Engeland, in het Midden-Oosten, is niet uniek, maar deel van een eindeloos ronddraaiend wiel. ‘No man is an island, entire of itself. Every man is a piece of the continent, a part of the main.’

2. Charles Bradley peuzelt een kroket op
Een duiveltje heeft ons ingefluisterd dat de screaming eagle of soul, de 67-jarige zanger Charles Bradley, een bijzondere voorliefde heeft voor een oer-Hollandsche snack. Jawel, de kroket. Presentator Eva Cleven trakteert de doorleefde man erop, met pretoogjes tot gevolg, om vervolgens de diepte in te duiken en over zijn overleden moeder en diepe band met zijn fans te spreken. Bradley wordt later op de dag overigens nogmaals met kroketten in de hand gespot. (kijk het hele interview in de tv-uitzending vanaf 35.40)

3. Seasick Steve duikt weer op 
Bluesopa Seasick Steve vond Down The Rabbit Hole vorig jaar kennelijk zo leuk, dat hij deze editie is teruggekomen ‘als bezoeker’. Onlangs bleek nog dat hij zijn halve levensverhaal bij elkaar heeft verzonnen, maar dit weekend zijn er echt niet minder mensen die bij ‘m op schoot willen. Hij weet het nog altijd te verkopen en speelt tussen de piepjonge meisjes - die hij graag van levensadvies voorziet - het gloednieuw nummer ‘Hard Knocks’ over het jochie dat hij vroeger was, dat geen huis had en rondzwierf. Ja echt, daar durft ie mee aan te komen. (kijk de hele sessie in de tv-uitzending vanaf 24.10)

5. The National krijgt nieuw materiaal in de vingers 
‘Het komende album wordt atonaal en out of time’, grapt Matt Berninger met een rood bekertje wijn in zijn hand. The National speelt weliswaar wat rommelig op Down The Rabbit Hole, maar trakteert ook al op een drietal uitstekende nieuwe nummers. Er prijkt zowaar een glimlach op het gezicht van Berninger: ’Het aanstaande album is af!’ Wij kunnen niet wachten.

6. 3voor12 krijgt een ode van Russische wodka-dame
Sta je nietsvermoedend na te borrelen en bestel je een stel cocktails bij een kraampje in het bos, pakt de baardige barman er een accordeon bij en breekt de dame ernaast los in een Russisch dranklied, gebracht door een overstuurde microfoon. Zij lijkt behoorlijk van de wereld terwijl ze uit een oude kist ijs schept, hij pakt er vervolgens een jerrycan vol met (zelfgebrouwen?) wodka bij. In het kraampje allerlei curieuze USSR-verwijzingen. Wat een maffe act. Jammer alleen dat de cocktails smaakten naar slechte limonade. 

7. Elias Mazian doet Wilde Haren instorten
Hiphopstage Wilde Haren - gecureerd door Noah’s Ark - komt dit jaar niet zo goed tot z’n recht als het voorgaande jaar. Misschien is het dat het nogal afgelegen ligt ten opzichte van dat drijvende fort vorig jaar, en niet zo in het zicht ook. Maar af en toe gaat het wel degelijk helemaal los, zeker wanneer Elias Mazian een stiekeme hiphop-dj-set doet. Wanneer hij er een Yellow Claw-rammer in gooit, stort het houten podiumpje zowaar in.

8. Torre doet slotinterview-videobomb (alweer!)
Ja, De Staat weet weer een gigantische vleestornado teweeg te brengen met Witch Doctor. Ja, ze doen óók nog een gabber-medley - nadat ze vorig jaar al een ‘illegale’ bosrave gaven op Down The Rabbit Hole. En jahaaaa, het was weer een fantastische show. Maar ons favoriete moment van Torre Florim is het moment dat hij ons slotinterview met festivalmanager Ide Koffeman videobomt. Verdomme, dat flikte hij vorig jaar ook al, de smiecht. 

9. Het kussengevecht van FeestDJRuud
Na zonsondergang verandert Down The Rabbit Hole in een nogal bizarre middernachtelijke kermis. In werkelijk elke modderspleet van het terrein is wat te beleven, en telkens buitel je bijna per ongeluk over wéér een spontaan feestje. Sta je te touwtje-springen tussen de containers, te linedancen op oude indie-hitjes of te koekeloeren hoe Jameszoo en Johan Gijsen temidden van bergen schedels proberen geesten op te wekken met een voodoo-set. Maar wie in het holst van de nacht naar de Wilde Haren-stage in een schuur loopt, krijgt prompt een kussen in de handen geduwd. Want jawel, hier staat FeestDJRuud te draaien met een krankzinnige teringzooi tot gevolg. De pluizige vulling vliegt over de menigte heen en al gauw is iedereen door het dolle heen. En om kwart over drie ’s nachts komt óók Ali B nog langs met Brownie Dutch. Jiggy Djé kondigt hem aan als de realste rapper van Nederland, de original gangster, en waarom ook niet? Ali opent met Rampeneren, en de Wilde Haren is in vuur en vlam. Kortsluiting in je hoofd.

10. De schaarsgeklede dame van het kampvuur
Explodeert je hoofd al bij Ali B - want wat een bizarre verrassing zo laat in de nacht -, als je daarna terugloopt om nog een laatste biertje te drinken op het festivalterrein brandt er nog licht bij de kampvuurplaats. Eens even kijken, en verhip, daar staat een schaarsgeklede dame in een soort stijlvol en sensueel wit gewaad. Eerst pakt ze een blokfluit - om die te samplen. Daarna een mondharp - om die te samplen. En dan gaat ze er pretentieus overheen neuzelzingen. Er zit hoogstens een man of twintig achteruit gezakt dit schouwspel te bekijken. En dan valt het kwartje: voelde al die gekkigheid voorgaande jaren op Down The Rabbit Hole soms nog een tikkeltje geforceerd, dit jaar viel werkelijk alles op zijn plek. Het randprogramma is met bizar veel zorg en liefde in elkaar gezet, en bovendien onmogelijk grappig.