De Nederlandse link voor de Belgische Sore Losers is ook al jaren aanwezig: de drie albums werden op Excelsior Recordings uitgebracht. Dit jaar verscheen Skydogs, dat prominent in de eerste helft van de set aanwezig is.

Hoe knalt het viertal uit de startblokken?
De sterke live-reputatie van The Sore Losers wordt meteen bevestigd. Het gezelschap maakt bluesrock die met branie wordt gespeeld. Led Zeppelin is nooit ver weg. De riffs ronken, de drummer pompt, zanger Jan Straetemans zet een gierende Jack White-achtige strot op. De vuile modder van het festivalterrein is nu ook in een tent te vinden.

Hoe 2016 is The Sore Losers?
The Sore Losers roept soms het gevoel op dat ze liever in een ander decennium geboren hadden willen worden. De referenties aan The White Stripes en The Black Keys zijn nog redelijk recent, maar de grootste voorliefde van deze Belgen ligt in de vorige eeuw. Zo ziet het er ook uit. De zwarte leren jasjes zijn prominent. De gitaren worden aan het eind van een nummer geregeld in de lucht gehouden terwijl de drums nog even doorstampen. Op momenten is The Sore Losers teveel een ode aan de jaren zeventig. Dan is het teveel truckersfestival, teveel thema en te weinig van nu. De covers: ‘Radar Love’ van Golden Earring en ‘Kick Out The Jams’ van MC5.

Hoe zit het met het eigen werk?
De beste pennevruchten zitten in de tweede helft. Zoals ‘Silver Seas’ van het debuut en helemaal de afsluiter ‘Tripper’, by far het beste nummer van de set. Daar vallen de live-kunsten en een sterk origineel liedje ineen. Op dat laatste terrein valt er voor The Sore Losers nog aardig wat te winnen.