Madi Hermens, een jongedame die niet is gespeend van gevoel voor symboliek. Iets wat ze ook in haar teksten probeert te leggen. Precies vijf jaar geleden liep ze hier naar eigen zeggen 'nog helemaal hyper' rond. 'Ik wilde perse op de foto met Dave Grohl van Foo Fighters'. Nu spreken we met een zelfverzekerde zangeres die weet wat ze wil en zich niet meer druk maakt om het zogenaamde sterrendom.
Dat ze weer op Pinkpop staat, heeft ze geheel aan zichzelf te danken. Madi nam solo een demootje op, want ze wist dat Pinkpop voor het eerst een singer-songwriterpodium zou hebben dit jaar. 'Heel oldschool heb ik dat demootje toen naar Pinkpop gestuurd, persoonlijk geadresseerd aan Jan Smeets. Gewoon ouderwets in de brievenbus. En in februari kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik weer wilde komen spelen.'
'Een jaar geleden heb ik besloten om met de band te stoppen. Het werd tijd voor iets anders, ik wilde terug naar hoe ik ooit begonnen ben. Alleen met de piano. Om alle vrijheid te hebben om te doen wat ik zelf graag wil. Ook kon ik me zo meer gaan richten op de tekstuele kant van mijn muziek. Het was niet zo dat ik in de band te weinig vrijheid had, ze haalden juist de muzikaliteit in mij naar boven. Maar ik wilde gewoon terug naar de basis, me focussen op de teksten. Ik schreef voor de band wel diepgaande teksten, maar door een andere stijl van muziek kwamen die minder goed aan bij de mensen. Mijn teksten zaten in een heel ander jasje. Terwijl er evenveel "drama" in zat. Maar ik denk dat dat jasje me nu veel beter past.'
'Ik kijk met heel veel plezier terug op de periode met mijn band. We hebben zo veel mooie dingen meegemaakt en dat is eigenlijk allemaal hier op Pinkpop begonnen, vijf jaar geleden was dit het startschot. We hebben op festivals gespeeld in Duitsland en Oostenrijk. Maar zelfs ook in Polen, via de Nederlandse ambassade die op zoek was naar een jong beginnend bandje. Dat was op een zondag, terwijl ik de dag erna tentamens had. We zijn toen om zes uur 's morgens vertrokken en om twaalf uur 's nachts waren we weer thuis. We moesten drie vluchten nemen om op drie plaatsen te spelen. ik was helemaal kapot, maar was zo'n "sjieke" ervaring. Dat maak je misschien nooit meer mee en in die zin is de bandwedstrijd Nu Of Nooit echt wel een opstapplank voor ons geweest.'