HET CONCERT:
Lucas Hamming, Pinkpop Brand Bier Stage, zaterdag 11 juni 2016

DE ACT:
Een singer-songwriter die je vast en zeker al wel eens voorbij hebt zien komen bij De wereld draait door. Eind vorig jaar kwam zijn debuutplaat HAM uit. Daarop vind je zeker geen gezapige trage gitaarliedjes. In tegendeel, het staat vol flinke rocktracks. Oké, hier en daar een dromigere synthesizer, maar over het algemeen houdt Hamming van het stevige werk. Nu is het dan eindelijk tijd om langer dan één minuut te spelen voor het grote publiek.

HET NUMMER:
Hoewel Lucas Hamming en band van begin tot eind alles blijven geven, is toch echt het einde van de de show het grote hoogtepunt. Tijdens 'Mojo Mischief' komt alle energie die de band heeft opgewekt tot uiting. Zowel voor het publiek als de muzikanten zelf. Een track die het reportoire van Hamming in het kort samenvat. Krachtig gitaarwerk en samenspel die ervoor zorgen dat geen enkele bezoeker blijft stilstaan. Ook nodigt hij geheel onverwacht een jeugdvriend uit die trompet speelt over de stevige rocktrack. Het is het laatste nummer van de set en je ziet aan Hamming dat hij eigenlijk nog wel even door wil gaan. Dit is het moment waar hij zo lang naartoe gewerkt heeft en hij grijpt zijn kans om te laten zien wat ze waard zijn. Als het laatste akkoord is aangeslagen, zie je het geluk in zijn ogen.

HET MOMENT:
Hamming pakt zijn kans. 'Weet je wat ik dacht toen ik gisteravond in mijn bed lag? Aan hoe het eruit zou zien als ik hier stond. Kom op jongens, dragen jullie me naar de mixtafel?' Iedereen snelt zonder te twijfelen richt de zanger om hem op handen te dragen, want iedereen gunt hem dit moment. Ondertussen speelt de band door en Hamming komt langzaam maar zeker aan bij de mixtafel midden in de tent. Nadat hij het podium weer opspringt, kan het concert niet meer stuk. Het zijn dit soort acties waardoor Hamming zichzelf als een ware rockster neerzet.

WAT VERDER OPVIEL:
Het enthousiasme waarmee deze gasten op het podium staan. Het mooie is dat Hamming en zijn band zich niet laten inpakken door het publiek, maar juist de kans zien om het enthousiasme om te zetten in een strakke show. Hoe verder in de set, hoe meer je ziet dat het besef doordringt dat ze op Pinkpop staan en je ziet zowel Hamming als zijn gitarist kijken alsof ze het bijna niet kunnen geloven. De kracht van deze show zit hem in de combinatie van de oprechte indruk die ze achterlaten en de muzikale kwaliteiten van de band.

HET PUBLIEK:
Mede door het oprechte voorkomen van de jongens krijgt de band het publiek helemaal mee. Het werkt zeer ontwapenend. Iedere vraag om interactie wordt dan ook gretig beantwoord door het publiek. Van het Hammings verzoek om te crowdsurfen tot het meezingen van de koortjes, iedereen doet met veel plezier mee. De energie van de band slaat eigenlijk vanaf minuut één over en is voelbaar door heel de tent. Een nieuwe Nederlandse rockster lijkt geboren.

HET OORDEEL:
De muziek van Hamming is overweldigend, maar mist af en toe nog een eigen signature. Wat deze show zo indrukwekkend maakt is voornamelijk de overtuigingskracht van de frontman en zijn bandleden. Af en toe doet de muziek denken aan Jett Rebel, maar dan op steroïde. Energiek, opzwepend, dansbaar, maar natuurlijk een heel stuk ruiger. Ook een belangrijk punt, Hamming is nergens bang voor en doet gewoon waar hij zin in heeft, zonder dat het arrogant overkomt. Het zit hem bij Hamming in de details. Speciaal voor deze show heeft hij een roze Pinkpopgitaar laten maken, waarop hij het laatste nummer speelt. Na de show bedankt hij nogmaals het publiek voor de oververgetelijke ervaring. Hij loopt richting het publiek en geeft de gitaar aan een jonge fan. Karmapunten +10 voor de onvergetelijke indruk die deze jonge gasten achterlaten.